Lesbók Morgunblaðsins - 19.01.1936, Blaðsíða 2

18
LBSBÓK MORQ-UNBLAÖSINS
Hann kvað já við því, þ. e. s. 9.
á karlmannastofurnar.
•Tef; fylgdist með læknunum inn
í hælið og inn á stofu nr. 1, setn
er á neðstu hæð vinstra megin við
aðaldvmar. Þar var fvrir annar
aðstoðarlæknir hælisins. frk. María
Hallgrímsdóttir, yfirhjúkrunar-
kona, frk. Guðmundína Guttorms-
dóttir og tvær aðrar hjúkrunar-
konur. Mjer var fenginn hvítur
kvrtill að fara í. og síðan hófst
stofugangan.
Stofugangan.
•Teg kunni illa við mig í hvíta
sloppnum. og var vandræðalegur
eins og fermingardrengur. sem
ekki veit hvað hann á að gera við
hendurnar á sjet.
Dvrnar á nr. 2 lukust upp. Þar
lágu 8 karlmenn, sem í fljótu
bragði virtist ekki veikindale'gir.
Augu þessara manna tóku kyn-
legum brevtingum við komu lækn-
anna — því á hverjum morgni
hafa þeir einhver ný tíðindi að
flytja sjúklingum sínum.
Einn hefir von um að mega
fara á fætur í dag — eú það get-
ur líka verið, að hann verði lát-
inn liggja nokkra daga enn. Ann-
ar vonast eftir að fá lengda fóta-
vist sína — skyldi það verða í
dag? Þriðji, sem hafði fulla fóta-
ferð var ekki laus við smávegis
kvef — ætli honum verði ekki
sagt að liggja? Og hvenær kemst
hann þá aftur á fætur.
Einhverjar þessu líkar spurn-
ingar fanst mjer mega lesa úr
svip margra. En örvggið og viss-
an lýsti úr andlitum annara. Þeir
vissu fyrir víst, að þeir áttu að
liggja og hinir að þeir ættu að
fara á fætur — ef ekki strax, þá
eftir klukkutíma eða lengur —
því fótaferð sjúklinganna er í
fjórum stigum eftir hfilsu þeirra
og þoli.
En eitt er víst, að sje enginn
hafragrautur, engin brauðsúpa nje
skyrhræringur á borði sjúklings-
ins. áður en kl. er hálf níu. þá á
hann að sjást í borðstofunni inn-
an skamms.
Við höfðalag hvers sjúklings
hangir hitatafla, sem með svartri
brotlínu sýnir blóðhita hans und-
anfarna daga. Fyrir stofugöngu
tekur hver sína töflu og leggur á
mitt rúmið til hægðarauka fyrir
læknirinn þe'gar lxann kemur —
og kveður upp dóminn, um legu
eða lengri fótavist.
Við þutnm stofu úr stofu, því
þessi eftirlitsferð læknanna verð-
ur að ganga fljótt. Annað bíður
ásjár þeirra og liðstvrks.
Hver sjúklingur hefir hevrnar-
tól við koddahomið og getur
hlustað á útvarp hvenær sem hann
vill. Sá jeg þrjá nnga menn. sem
hlustuðu með athvgli á mála-
kenslu útvarpsins og heldu á náms
bókum framan við sig upp undan
teppinu. f lok stofugöngunnar var
farið um barnadeildina. og lágu
þar 15 böm og 8 unglingar á
fjórum stofum. — Þar var
mjög líflegt að koma — því
börnin eru vfirleitt með fullu
fjöri. Lítill dreúghnokki, á að
sriska þriggja ára. sat uppi og
ljek sjer að tindátum. Hvort
mundir þú heldur vilja lána ftöl-
um eða Abyssiniumönnum her-
mennina þína? spurði læknirinn
hann. Abvssiniumönnum -— bara
Abvssiniumönnum. var svarið.
Morguuverður.
Þegar stofugangan er eiti hefst
morgtmverður kl. 8,30. Getur fólk
þar ráðið því hvort heldur það
vill brauðsilpu, hafragraut eða
skvrhræru með mjólk, rúgbrauði
og franskbrauði.
Eftir morgunverð er sjúkling-
um ekki sett neitt sjerstakt fvr-
ir til kl. 10.30. nema hvað 8 þeirra
eru skoðaðir inni á nr. 1.
Skoðunin.
Hver sjviklingur hefir tölusett-
an „journal". sem mánaðarlega er
yfirfarinn, aukið við og breytt eft-
ir brevtingum sjúkdómsins. Þetta
,,jonmala“-eftirlit fe*r fram dag-
lega á lækningastofnnni kl. 0.
Þegar sjúklingurinn kemur inn
framvísar hann-hitatöflu sinni og
svarar nokkrum stuttum spurning-
um, sem fyrir hann eru lagðar —
t. d. uppgangur? uppgangur og
hósti? meltingin góð? o. s. frv.
Þessum spurningum svarar sjúk-
lingurinn skýrt og skorinort, eins
og hann væri búinn að æfa sig
á þeim í heilan mánuð, eða síðan
að hann var skoðaður síðast.
Næst færir sjúklingurinn sig
úr skyrtunni, sest í háan stól á
miðju gólfi og hefir skemil við
fæturnar. f upplýstan kassa á
ve'ggnum er látin röntgen-mynd
sama sjúklings, sem læknarnir
virða fvrir sjer áður en hlustunin
hefst — en þegar henni er lokið.
er fært inn í „journalinn“ ]>að,
sem hún leiddi í ljós. Sjúklingur-
inn færir sig í skvrtuna, tekur
hitatöflu sína og gengur út. Ann-
ar kemur inn — sagan endurtek-
ur sig.
Á nr. 1, eftir skoðun.
Þegar skoðuninni er lokið, hefj-
ast aðgerðir ýmsar á læknastof-
unni. Hinar algengustu eru: loft-
dælingin, sem er í því fólgin að
ákveðnu rúmtaki af lofti er þrýst
inn í lungu sjúklingsins, og „gull“-
gjöfin (Sanoerysin) sem allmikið
er farið að nota á síðustu árum —
og að sögn vfirlæknisins virðist
„gullið" í æðimörgum tilfellum
vera til bóta — þó árangurinn sje
enganveginn einhlítur.
Fyrsti „pokatími" dagsins.
Frá 3.30—10,30 eru sjúklingar
,.á göngu". þ. 'e.' a. s. þeir ganga
titi — en að' hrevfa sig í góðu
lofti, 'án þess að mæðast eða verða
kalt, er ein fyrsta og höfuð-ke'nn-
ing berklalækninganna. En klukk-
an hálf éllefu hefst fvrsti skála-
fíminn, af' þremur.
Allir, sem í skálann eiga að
fara, 'búa 'sig fyrsf sjerléga vel
— belst í eitthvað gamalt — því
föf fara illa í 'pokunum og verða
óhæf til hvérsdagslegra nota.
Þegár öllúm nauðsynlegasta
undirbúningi ér lokið, levsir poka-
búinn af sjer skóná. smokrar sjer
ofan í pokann. breiðir yfir sig
teppin, hag'ræðir undir höfðinn
á sjer og léggur sig svo útaf. Við
' hve'rf skálarúm er útbúnaður til
þess að sjúklingarnir geti haft
með sier út hevrnartól sín. er þeir
hafa á herbergjum, og hlýtt á út,-
varp ef þeir óska.
f borðstofunni.
Klukkan 11,30 er legutímanum
lokið. Þá fe.r ,,pokafólkið“ inn,
skiftir um föt og býr sig undir að
borða — alla langar í matinn!
Kl. 12 e'r hringt — og á svip-
stundu fyllist borðstofan af bros-