Lesbók Morgunblaðsins - 19.01.1936, Blaðsíða 4

20
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Fólk er hrætt við okkur — en
guði sje lof, oftast að ástæ'ðu
lausu! Við þolum ekki alla vinnu
og þá er ekkert með okkur að
gera! Það er um framtíðina —
ekki samtíðina — sem döprustu
hugsanir sjúklingsins snúast um.
Annars er hjer mikið gert til
að draga hugann frá því dapra
til hins bjarta og gleðiríka — það
er líka eina leiðin til að verða
heilbrigður! Við höfum okkar
bókasáfn, sem telur um 3
þús. bækur. Bækur þessar eru
mikið lesnar, {>ví lijer er margt
af bókgefnu og fróðleiksfúsu
fólki. Taílfjelag er hjer og starf-
andi og mikið teflt, bæði innan
heimilis og eins senda stundum
skákfjelög úr nágrenninu hingað
flokka manna til að tefla við
okkur. — Við höfum hjer líka
„Kroeket“-fjelag á sumrin — en
ein besta suinarskemtun sjúkling-
anna eT að sigla á Vífilsstaða-
tjörninni og höfum við til umráða
2 báta, sem hvor rúmar 10 manns.
Þetta er ljett og skemtileg íþrótt
og hættulaus, því vatnsdýpi ei'
svo lítið.
— En langar sjúklingana, sem
hafa fulla fótaferð, ekki til að
hafa eitthvað fyrir stafni?
— Jú, stúlkurnar vinna mikið,
þær sauma út, hekla og prjóna
— og margar sýna á því sviði
frábæran dugnað. Margir eru hjer
og hagleiksmenn og langar til að
smíða, og hefir plássleysi lengi
háð hjer þeirri iðn — en nú hafa
piltar fengið gömlu línstroku-
stofuna, uppi á háalofti fyrir
smíðastofu. Það er að vísu ekki
stórt, og áhaldalaust og á óhent-
ugum stað í húsinu, en það hefir
þó orðið mörgum áhugasömum
piltum til gagns og ánægju.
*
Eftir fyrri heimsóknartíinann
hefst aftur „útiganga“ sjúkling-
anna — en kl. eiga allir að
vera skriðnir ofan í poka sína
aftur út í skála, og nefnist það
þagnartími — því þá má enginn
segja orð við fjelaga sína. Tíu
mínútur fyrir hálf fjögur er risið
úr pokum, og hálffjögur þyrpast
allir inn í borðstofuna til kaffi-
drykkju.
Ný stofuganga og annar
heimsóknartími.
Þegar komið er úr kaffi er
venju fremur margt á göngum
Vífilsstaða. Foreldrar, systkini,
eiginkonur, eiginmenn, frændfólk
og vinir eru komnir með blóm-
vendi, konfektöskjur, eplapoka,
hárvatnsglös, bók — eða eitthvað
annað, sem þegið er með þökkum.
Samtöl á göngum og inn á her-
bergjum, frjettir að heiman og
svo hlý handtök, kveðjur og árn-
aðaróskir — og að lokum: Hve-
nær kemurðu næst?
Þannig lýkur heimsóknartíman-
um — gestirnir hverfa, og sjúkl-
ingarnir líka. Þeir eru farnir á
þriðja og síðasta göngutíma dags-
ins, en eftir það kemur síðast
„pokatími“, er lýkur kl. 6
Á sjötta tímanum fara læknarn-
ir aftur stofugang til þeirra er
ekki hafa fótaferð og er henni
lokið um líkt leyti og síðasta legu
tíma fótafeTðar sjúklinganna. Þá
er dagsverki læknanna lokið, nema
eitthvað sjerstaklega standi á.
Eldhúsið.
Sjúklingunum er lagt það ríkt
á hjarta að borða vel — en til
þess verður að elda mikinn mat
og góðan. Allán hita og þunga
dagsins, hvað mat og matargerð
snertir, hefir ráðskonan, frk. Jór-
unn Jónsdóttir, með höndum — og
mun það hvorki ljett verk nje'
umfangslítið, því einn verður að
nærast á þessu og annar á hinu.
Allur matur er gufusoðinn í eld-
liúsinu og fluttur í luktum, raf-
knúðum lyftum upp í býtibúrin,
sem er eitt á hverri hæð, til að
bera þeim mat er liggja — en
stærst er búrið framan við borð-
stofuna. Vestan við eldhúsið eru
brauðgerðarstofur hælisins og
kökugerð, en inn af því er borð-
stofa starfsfólksins — rauðmáluð
og húsgögn öll í sænskum sveita-
stíl.
Kvöldverður — hátta-
tími.
Kl. 7 er sest til kvöldverðar og
nú eru færri í borðstofunni, en
voru við kaffið — því fótavistar-
tíma sumra er lokið.
Ekki er sjúklingum sett neitt
sjerstakt fyrir, eftir kvöldverð
— en fimtán mínútum fyrir níu
skulu allir vera komnir inn á her-
bergi sín og er þá gengið til hvílu.
Aftur nótt!
Rangar hugmyndir.
Stundum heyrir maður því
fleygt, að sjúklingar á Vífilsstaða
hæli sjeu óreglusamir og svíkist
um og brjóti settar reglur, hve-
nær sem þeir sjá sjer færi.
Jeg spurði yfirlækni og yfir-
hjúkrunarkonu um álit þeirra á
þessu.
Töldu bæði að hjer væri um
rangan orðróm að ræða, er ætti
rót sína að rekja til einstakra
brottskráðra sjúklinga, sem eftir á
hældu sjer af því að hafa brotið
allar siðferðislegar og heilsufræðis
legar reglur hælisins — neytt á-
fengis, farið í bíltúra og stolist til
Reykjavíkur — ]>rátt fyrir það, að
þeim hefði aldrei komið slíkt í
hug meðan þeir voru hjeT.
Það er mannlegur breyskléiki að
Sjúklingar að leggja á stað í siglingm