Lesbók Morgunblaðsins - 21.02.1937, Blaðsíða 8
5b‘
LESBÓK MORGUJSÍBLAÐtíÍNS
gróðrinum umhverfis. Svipað kvað
J>etta vera Jió gengið sje á gróður-
lausum jarðvegi. Haun þrýstist
saman í sporinu og rótast þá lítið
sje, og kann þetta o. þvíl. að liafa
áhrif á lvktina. Auk alls þessa
verða vafalaust eftir í hverju
spori einhverjar drefjar af skón-
um, sem gengið er á. Hundurinn
finnur sennilega margbrotinn þef
úr hverju spori, en mannsþefur-
inn verður þó besta leiðbeiningin.
Þó gengið sje á nýföllnum snjó
eða ís, geta hundar rakið sporin
og hafa þá naumast annað við að
stvðjast en mannaþefinn.
En J>að eru ekki eingöngu
raannaspor, sem hundar geta rak-
ið, heldur einnig dýraspor t. d.
Jiesta og hunda. Einnig dýrin
sýnast hafa hvert sína lykt og er
þó furða, að hún skuli geta gengið
gegninn þjettan hrosshóf og orðið
eftir í sporinu.
Hundum er vafalaust misjafnt
gefið að rekja spor. Sumir eru
klaufar, aðrir snillingar, eins og
mennirnir, en erlend revnsla hefir
sýnt að alla þarf að venja nokk-
urn tíma við þetta. ef þeir eiga
að verða leiknir í því. Hins vegar
er J>að víst. að hundar eru ekki
aðeins miklu lyktnæmari en menn,
heldur fiima þeir lyktartegundir,
sem inenn skynja alls ekki.
Það eru vafalaust óteljandi
sögur til um afrek og gáfur
liunda í Jiessa átt og er þessi ein:
Smalapiltur í Grímsnesi fluttist
um haustið ofan á Evrarbakka
og vildi hundur hans ólniur fara
með honum, svo það varð að loka
hann inni. Pilturinn reið svo sína
leið heim til sín, en nokkru eftir
að hann var kominn Jiangað kem-
ur seppi með miklum fagnaðar-
látum. Sennilega hefir hann orðið
þess var, að pilturinn ætlaði ríð-
andi, en lyktina af heimahrossun-
um Jiekti hann og rakti síðan spor-
in alla leið ofan á Eyrarbakka.
Menn segja, að þeir geti ekki
ráðið því, hvað þeir taka
sjer fyrir hendur í draumi.
En sennilega væri þó of djúpt
tekið í árinni, ef sagt væri, að
menn væru sjálfráðir að því, hvað
þeir gera í vöku.
— Yiljið J)jer ekki kaupa hapj)-
drættismiða — stærsti vinningur-
inn er 50 þiisund krónur.
— Hvenær verðnr dregið.'
— Þann 10. mars.
■— Það er of seint. Jeg J>arf að
uota peningana á morgnn.
— Það er bannað að baða sig
hjer.
— Af hverju sögðuð þjer Jiað
ekki meðan jeg var að afklæða
mig?
— Það er ekki bannað að af-
klæða sig.
— Jeg get ekki sjeð. að hjer
sje neitt frekar, sem þarfnast
kiippingar.
— Ja, hver fjárinn. Nú er yfir-
matsveinninn aftur búinn að fá
leið á mat, svo við fáum hafra-
graut til miðdegisverðar.
- Einu verður þú að lofa mjer,
elskan, og það er að hafa trúlof-
unina ekki langa.
— Því máttu treysta — jeg hefi
enn ekki verið trúlofaður nema
í hæsta lagi tvo mánuði.
— Adolf, get jeg ekki fengið
mánaðarpeningana mína strax?
Jeg sá svo fallegan hatt á leið-
inni.