Lesbók Morgunblaðsins - 16.03.1941, Page 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
91
veginum. Þar biðum við eftir óvin-
unum. Það getur hugsast að við
getum gert usla í skotfæraflutn-
ingalest, eða“ — hann brosti —
„kannske getum við hitað dálítið
hersveitum á undanhaldi!“
Yið hjeldum áfram og gengum
bognir í háu grasinu tilbúnir að
leggjast á magann undir eins og
við yrðum varir við óvinina. Jeg
hafði verið leystur frá að bera
vjelbyssuna og gekk nú við hlið
fjelaga minna.
Er við komum að þeim stað við
veginn, þar sem foringi okkar
hafði staðnæmst, settumst við nið-
ur stutta stund til að hvíla okk-
ur. Þegar allir voru komnir, þar á
meðal þeir, sem báru vjelbyssuna,
fengum við síðustu fyrirskipan-
irnar:
„Þið skuluð dreifa ykkur yfir
100 metra svæði samhliða vegin-
um“, sagði hann. „Hafið hand-
sprengjurnar ykkar tilbúnar ef til
þess skyldi koma að flutninga-
bílar óvinanna komi í Ijós. Ef
það skyldi vera gangandi fót-
göngulið látum við vjelbyssurnar
hafa fyrir að „tala“. Ef á okkur
verður ráðist skulum við hörfa til
skógar og halda óvinunum í
fjarska eins lengi og við getum.
Þið hafið hlotið góða æfingu. Þetta
er próf ykkar. Heil Hitler!“
★
Við tókum okkur stöðu, eins og
okkur hafði' verið fyrirskipað, með
um 10 metra millibili. Jeg lá á
maganum og var að hugsa um að
við værum aðeins einn hópurinn
af 15, sem lagt höfðu af stað um
morguninn.
Jeg var truflaður í hugsunum
mínum með því að kallað var
vinstra megin við mig: .„Þeir eru
að koma. Jeg held að það sje
skotfæralest". Jeg ljet þessar upp-
lýsingar ganga til næsta manns á
hægri hönd mína og krepti hægri
hendina um handsprengju.
Eftir veginum komu óvinabíl-
arnir. Þeir voru samhliða okk-
ur er jeg heyrði í flautu for-
ingja okkar, sem þýddi að við
áttum að kasta handsprengjunum.
Jeg stóð upp og kastaði minni
handsprengju um leið og fjelagar
mínir.
Ef áður var nokkur vafi í hug-
Keisarinn snýr aftur
til föðurlandsins
I
Þegar Haile Selassie, keisari Abyssiníu, varð að flýa land, eftir
að ítalir höfðu hertekið land hans, settist hann að í Englandi og lifði
þar rólegu og einföldu lífi. Var ekki annað sýnna en að þessi land-
lausi keisari, sem um eitt skeið var umtalsefni alls heimsins, myndi
falla í gleymsku hjá almenningi. f fimm ár dvaldi hann í útlegðinni,
en svo bárust skyndilega fregnir um hinn lágvaxna keisara. Hann var
farinn til Afríku til að stjórna frelsisbaráttu þegna sinna. Bretar að-
stoða Abyssiníumenn til að fá aftur frelsi lands síns og þúsundir ætt-
jarðarvina hafa undanfarið fylkt sjer undir merki keisara síns. —
Þessi mynd var tekin er Haile Selassie stje út úr bresku flugvjelinni,
sem flutti hann til landamæra Kenya og Abyssiníu. Keisarinn virðist
vera í góðu skapi, enda bendir alt til að hann fái að stjórna föður-
landi sínu á ný er innrásarherinn hefir verið rekinn út úr því.
um okkar um það hvort þetta
væru skotfæraflutningabílar, þá
hvarf sá vafi fljótlega.
Loftþrýstingurinn frá sprenging
unni virtist hrista alla jörðina. Jeg
fjell til jarðar, en um leið og jeg
datt sá jeg flutningavagna springa
í þúsund mola.
Jeg stóð á fætur og hljóp að
þar sem foringinn okkar stóð.
„Hörfið skipulega til skógarins“,
hreytti hann út úr sjer. „Þessir
flutningabílar þarna eru fullir af
fótgönguliðsmönnum“, sagði hann
og benti á bíla, sem komu eftir
veginum í áttina til okkar. Vjel-
byssan okkar, sem tveir okkar
manna stjórnuðu, reyndi að verja
okkur á undanhaldinu og tókst að
drepa 12 af óvinunum, sem reynd-
ust vera breskir hermenn. En þeir
voru of margir. Smá sprenging,
borið saman við fyrri sprenging-
una okkar, þaggaði niður í vjel-
byssunni og drap báða mennina,
sem við hana voru.
Við hjeldum til skógarins, hlup-
um bognir og fórum í halarófu, en
það var árangurslaust. Jeg sá tvo
af fjelögum mínum falla og augna-
bliki síðar snerist jeg í hring, er
kúla hitti mig í handlegginn. Fyr-
ir mig og flesta fjelaga mína var
stríðinu lokið. (Síðar komst jeg
að því, að þrír af 16 komust und-
an — þrettán, þar á meðal foringi
okkar, fjellu á undanhaldinu). Jeg
vissi að jeg myndi verða tekinn
höndum og að hlutdeild minni í
stríðinu var lokið.