Lesbók Morgunblaðsins - 07.12.1941, Qupperneq 1
jjFBorðnnWaíJsius
48. tölnblað. Sunnudagur 7. desember 1941. XVI. árgangur.
ÍM(»liUi»iMnil|* U
SJERA JOH SVEINSSON (HONNI)
Eftir Bjarna Jónsson frá Unnarholti
17 œri jeg spurður, hvern ís-
* lendinga jeg teldi víðförlast
an og víðkunnastan fyr og síð-
ar, myndi jeg svara: „Nonna“, þ.
e. katólska prestinn Jón Sveins-
son. Ekki ætla jeg að reyna að
rökstyðja þessa ætlun mína, en í
stað þess ætla jeg að birta fá-
eina kafla úr síðustu brjefum
hans til hálfsystur hans, frú Krist-
ínar Guðmundsdóttur í Flatey,
sem er enn á lífi, rúmlega níræð
og óvenjulega ern eftir aldri. Er
þetta gert með vilja hennar og
vitund. Hafa þau systkin lítt ver-
ið samvistum. um dagana, en eigi
að síður kepst um að sýna hvort
örðu þá ræktarsemi og ástúð, sem
best má vera meðal systkina.
Brjef sjern Jóns til systur han*
eru að mestu skrifuð á dönsku,
sem hann segir að sjer sje orðin
tamari en íslenskan. Þó bregður
hann henni fyrir sig oft og ein-
att, einkum í upphafi brjefanna,
og má það furðu gegna, hve lítið
ber á málvillum hjá honum, þeg-
ar þess er gætt, að hann hefir,
eins og kunnugt er, alið mest-
allan aldur sinn fjarri ættjörð
sinni og sjaldan átt þess kost
að umgangast landa sína að stað-
aldri. Árið 1930 kom hann heiin
til íslands; dvaldi -hann þá.hjer
heima að sumarlagi nokkrar vik-
nr, og má vera a.ð hann hafi þá
talað íslensku að mestu og rifjað
upp það. sejn hann kunni áður
Sjera Jón Sveinsson.
í málinu. — Þá nm sumarið v'ar
hann gerður heiðursborgari Ak-
ureyrar.
Vegna lesend’ahna hef jeg snú-
ið brjefköflum þeim, sem hjer
fara á eftir, á íslhnsku, því ekki
munu allir íslendingar skilja
dönsku, þó kend hafi verið um
langt skeið í flestum skólum lands
ins.
Fyrsta brjef „Nonna“, sem hjer
kemur til greina, ér skrifað í
Pdrís, 15. ágúst 1924. Hann barm-
ar sjer yfir því, að líklega verði
ekkert úr íslandsferð sinni, sem
hann þó hafi hlakkað svo til. og
segir svo: ,
.-,,Jeg samgleðst þjer vfir því.
að þú hefir náð svo háum aldri
og nýtur fullrar heilsu. Langlífi
er algengt í ætt okkar. Mamma
okkar skrifaði mjer eitt sinn, að
flestir ættfeður okkar hefðu kom-
ist yfir áttrætt. Jeg er nú ekki
nema 67 ára. — Fyrir fáum dög
um fór jeg til læknis hjerna í
París, sem er mikils metinn, og
Ijet hann mæla blóðþrýstinginn.
Hann trúði mjer fyrir því, að
jeg mundi lifa 20 ár enn. — Jeg
efast nú samt um það. Guð má
ráða því“.
„Jeg var í 3 mánuði í Róma-
borg, þessum undurfagra og tign-
arlega bæ, áður en jeg hvarf
hingað til París, en auk þess
ferðaðist jeg um endilanga Ítalíu
frá norðri til suðurs og dvaldi þá
nokkra daga í Napoli. Skamt frá
þéssum bæ er eldfjallið Vesuvius,
sem viðstöðulaust spýr upp úr
sjer reykjarmekki, nótt og nýtan
dag. Þangað fór jeg í enskri járn-
brautarlest og stiklaði, ásamt
ítölskum fylgdarmanni, nokkrar
álnir niður í gíginn. Það ér hættu-
laust og mjög tilkomumikið. —
Þaðan fór jeg svo til rómversku
bæjanna Pompeji og Herkulanum,
sem grófust undir glóandi öskunni
tir Vesuvius fyrir nærfelt 2000
árum. Mestur hluti bæjanna hefir
nú verið grafinn upp og þarna
reikaði jeg um stund, milli gömlu
húsanna, eftir æfagömlum götum
Alt lítur út eins og það var, er