Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1942, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
303
án efa gera margar hugsjónir hans
og fyrirætlanir að veruleika, og
því mun hún skilja hann betur en
samtíð hans.
Kristján Torfason kvæntist ekki,
en einn son á hann, greindan og
góðan pilt, nú bankamann í
Reykjavík.
Elst systranna er Astríður. —
Ung nam hún hjííkrunarfræði er-
lendis, og stundaði hjúkrunarstörf
um skeið, en hefir síðari hluta
æfinnar dvalið heima í Onundar-
firði í hópi systkina og vina.
Frk. Ástríði kippir í kyn
íaeð gjörfileik og gáfnafar, og
skrifað hefir hún skáldsögu, sem
kafli var lesin út í útvarp síðastl.
vetur, og f jekk góða dóma. Hún er
kona ör og heit og hreinskilin og
drengur hinn besti. Hún hefir ekki
.gifst og á ekki börn, en börn syst-
kina hennar, einkum Guðrúnar,
hafa einnig verið hennar börn.
Þeim hefir hún fórnað kröftum
sínum og kærleiksþeli, sjer til ei-
iíf^ar sæmdar.
Yngst er Sigríður, fíngerð kona
og góð, vel gefin og menntuð.
Hún er gift Pjetri Sigurðssyni er-
indreka, og eiga þau tvö efnileg
börn. Ber heimili þeirra hjóna
fagurt vitni þess menningararfs,
er húsfreyjan flutti með sjer úr
foreldrahúsum og þeim hæfileik-
um, er hún átti til að ávaxta
hann.
Þá skal síðast nefnd, en ekki
síst, næst elsta systirin, Guðrún,
sjötug 2. okt. n. k.
Ung naut hún hinnar bestu
menntunar, giftist árið 1903, síra
Jóhanni L. Sveinbjarnarsyni á
Hólmum í Reyðarfirði, en missti
hann 1912 frá fjórum ungum börn-
um þeirra. Tók hiin sig þá upp og
flutti heim til Onundarfjarðar,
reisti hús á Sólbakka, skamt frá
húsi Kristjáns bróður síns, og
nefndi hinu yfirlætislausasta nafni
Litlabýli. Gerðist hún þá símstjóri
á Flateyri og heldur því starfi
enn. Ilefir það hús er hún byggði
jafnan síðan verið heimili þeirra
systra, Guðrúnar og Ástríðar, og
þar ólu þær upp hin efnilegu börn.
Er enn eitt þeirra heima, María,
gift Kristjáni Ebenezerssyni skip-
stjóra, en hin þrjú í Rvík: Torfi,
fulltrúi í Stjórnarráðinu, Margrjet
Guðrún Torfadóttir.
gift HaHgr. Tuliníus, og Björn,
verslunarmaður.
Frú Guðrún Torfadóttir er ágæt
kona og mikilhæf, hávaxin og
höfðingleg sýnum og tíguleg í
fasi. Hún er þannig skapi farin,
svo andlega sterk og heilbrigð,
að hverjum manni líður vel í ná-
vist hennar. Hún hefir líka marg-
an huggað í raunum, og þær syst-
ur báðar, mörgum hjálpað og
margan stælt í stríði við örðug-
leika og andstreymi, verði oft
fundvís á leiðir til að greiða geisl-
unum veg inn í skuggann, en ver-
ið sjálf hetja í hverri raun.
Oft var gestkvæmt í Litlabýli.
Þar var hver gestur velltominn,
oft kátt á hjalla og um margt
spjallað, og leið þar hverjum
manni vel. Það er og víst, að af
fundi þeirra systra gekk hver mað
ur glaðari í bragði en hann kom,
og hygg jeg að svo muni jafnan
verða, meðan þessi valkvendi
halda ráði og rænu.
Frú Guðrún hefir jafnan tekið
mikinn þátt í fjelagsmálum
kvenna í Onundarfirði. Og hún
hefir verið formaður kvenfjelags-
ins Brynju á Flateyri frá stofn-
un þess, á þriðja tug ára, og er
það enn. Hefir það fjelag unnið
mikið og margháttað menningar-
legt starf í þorpinu, og verið stoð
og stytta ýmissa nýjunga og fram-
faramála þar.
Marga dýrmæta endurminningu
á jeg um samstarf við heimilin á
Flateyri og grend í því nær tvo
tugi ára. Þaðan streymdi inn í
skólann minn, með hinum mann-
vænlega barnahópi, menning
þeirra og hugarhlýja og jók mjer
starfsgleði og starsþrótt. (Langar
mig til að minnast þeirra sumra
síðar). En í allra fremstu röð eru
heimilin k Sólbakka, og ekki síst
heimili þeirra systra í Litlabýli.
Það var snurðulaust og elskulegt
samstarf og börnin hinir ágætustu
nemendur. Fullur þakklætis sendi
jeg nú afmælisbarninu hlýjar
kveðjur og blessunaróskir. Það
veit jeg líka að allir Onfirðingar
muni gera, hvar sem þeir dvelja
og margir fleiri. Og ekki mun
skorta hlýjan hug að austan til
hinna öldruðu prestsfrúar frá
Hólmum, frá gömlum vinum þar
og samverkamönnum. Því að jeg
þykist mega vera þess fullviss,
að svo fari öllum eins og mjer,
sem eitthvað hafa kynst frú Guð-
rúnu Torfadóttur, að þá komi hún
þeim jafnan í hug, er þeir lieyra
góðrar og mikilhæfrar konu getið.
Nú eru börn þeirra Torfa Hall-
dórssonar og Maríu Össurardóttur
þá og þegar horfin af sviðinu. Þau
voru svo myndarlegir og gjörfu- .
legir einstaklingar, að að þeim er
sjónarsviptir, og sumum þeirra
mun verða merkileg saga skráð.
Og þau mynduðu svo ánægjulega.
og samstæða heild og voru svo
samrýmd, að mjer þótti best við-
eigandi að minnast allrar fjöl-
skyldunnar með þessum örfáu orð
um, á heiðursdegi hinnar öldruðu
prestskonu. Og það hugði jeg
hennar skapi næst.
Akureyri, 20. ágúst 1942.
Snorri Sigfússon.
— Mamma, sagði lítil sex ára
stúlka við móður sína. — Mamma,
ef jeg gifti mig einhverntímann
eignast jeg þá eiginmann, eins og
pabba?
— Já, auðvitað, sagði móðirin
undrandi.
— 0g ef jeg gifti mig ekki,
verð jeg þá að búa ein eins og
Anna frænka?
— Já, elskan.
— Mamma, sagði litla stúlkan,
eftir dálitla umhugsun. —^Þetta
er töluvert erfitt að lifa í þessum
heimi fyrir okkur kvenfólkið,
finst þjer ekki?