Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 25.10.1942, Qupperneq 1

Lesbók Morgunblaðsins - 25.10.1942, Qupperneq 1
 36. tölublað. Sunnudagur 25. október 1942. XVII. árgangur. Hann sd Jón Sigurðsson í forsetastóii Attræður steinsmiður, Magnús O. Guðnason, segir frá T nnanum slípaðar steinplötur og * stöpla, í björtu verkstæði við Grettisgötu situr maður fram við glugga og meitlar let.ur á stein. Hann stendur hvatlega upp frá verki sínu er jeg kem inn, heilsar og býður mig velkominn. Jeg var kominn til þess að hafa tal af manni sem yrði áttræður eftir nokkra daga, og hika við að lieilsa honum — sem slíkum. Þetta var Magnús Guðnason steinsmiSur. Hann er um sextugt að útliti og hefír „steininn klapp- að“ síðan fyrir 64 árum. Við göngum til stofu í íbúð hans uppi á lofti. Hann sest þar á stólhnall, ekki til þess að hvíla sig, aðeins til þess að tala við mig. Áttræður steinhöggvari er ekki þreyttur. Og nú tökum við til að rabba saman um löngu liðna daga, þeg- ar hann árið 1867, 5 ára gamall fluttist með foreldrum sínum frá Bakkavelli í , Rangárvallasýslu hingað til Reykjavíkur, og upp- vaxtarár hans hjer, er hann 12 ára gamall byrjaði á eyrarvinnu hjer í bænum. Það var erfitt fyrir ekki eldri pilt. En ekki um annað að gera, faðir hans þá dáinn fyrir nokkru frá 9 börnum, atvinnan stopul á eyrinni, ýmist erfiðis- vinna eða sendiferðir og snúning- ar við verslun, en oft ekkert í aðra hönd. í þrjú sumur 12—15 ára, var jeg kokkur á fiskiskútu og eldaði handa 19 manns, fjekk 12 krónur í mánaðarkaup og það sem jeg dró af fiski. En það var ill æfi því jeg var altaf sjóveikur. Hann átti heima í Efra Holti, við Skólavörðustíginn, þar sem Matthías Matthíasson átti heima, langt fyrir ofan alla bygð. Þar var grýtt og hrjóstugt umhverfi. En að því kom að farið var að nota grjót. VAKNAÐI VIÐ GRJÓT- VINNUNA. Magnús vaknaði á hverjum morgni við að menn dreifðu sjer í hópum um holtin og lömdu stór- grýtið, klufu það niður í bygging arefni. Honum leiddist eyrarvinn- an og snúningarnir. Hann átti sjer enga aðra ósk heitari en að verða steinhöggvari, reyna kraftana við grjótið. í í Þetta var veturinn 1878—79. En grjótið, sem verið var að kljúfa, átti að fara í Alþingis- húsið. Sú bygging markaði alla starfsæfi hann síðan. Magnús segir svo frá: Þegar byrjað var að kljúfa og draga saman grjót í Alþingishús- ið, stóð Jakob Sveinsson fyxúr klofningunni. Jeg hafði það af að fara til hans og biðja hann um að taka mig í vinnuna. „Já vinur minn“, sagði hann, „þú verður að reyna að fá þjer hamar“. Það var ekki merkilegt verkfæri. Enda náði jeg mjer í hamarinn. Þá kunni hjer enginn neitt að heitið gat, hvorki við múrverk nje stein srníði. En einmitt við bygging Al- þingishússins lærðu menn hjer að nota hin rjettu verkfæri. — Iívar var efnið tekið í Al- þingishúsið ? — Það var tekið á víð og dreif um Þingholtin, en þó einkum í kringum svonefndar Kvíaklappir. Um öll holtin voru feiknin öll

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.