Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1942, Blaðsíða 8

424
LESBÖK M0RGUNBLAÐSIN8
prreifi!). — Eiríkur á Brúnum
mun hafa fært í letur eina útgáfu
þeirrar sögu.
Eigi er kunnugt um neitt gam-
alt handrit af sálmi þessum. Hann
hefir geymst í minni nokkurra
aldraðra manna og kvenna, að
vonum með talsverðum orðamun,
þó efnið sje eitt og sama. Svo
var t. d. hjá háaldraðri konu, Guð-
rimu Hannesdóttur frá Bjólu (d.
í sept. s.l.). Eigi mundi hún eða
hafði numið 12. og 14. versið.
Líka vantar alveg 2 vers í
kverinu.
Hjer verður að mestu leyti
fylgt orðalagi sálmsins í kverinu
fyrnefnda, en að öðru leyti eftir
því sem iGuðrún Jónsdóttir
(bónda á Stórólfshvoli Sigurðs-
sonar) móðursystir okkar kendi
Keldnakrökkunum sálminn allan.
Yar hann þá jafnan nefndur
Auraselssálmur, að sjálfsögðu
rangæst nafn, eftir bústað hjón-
anna. 9. versið hjer, er 11. í sálma
kverinu. Og her þar á milli, hvort
sendiboðinn eða prestur hafi mælt
fram efni þess. Þykja má lík-
legra, að engill en prestur hefði
umboð til að segja: „Hjálp frá
drotni skulu fá“ og „æfilangt
þeim fylgja á“. V. G.
Hýrir gestir hjer að borði,
heiðri gæddir skynsemdar.
Eg vil ykkur einu orði
ávarpa til skemtunar.
Þolinmæði þýða hjer
þið verðið að sýna mjer
meðan þyl eg firðum fríðum
frjettir nýjar tals af hlíðum.
Árla morguns úti staddur
eg var þegar daga tók,
vænstum nætur værðum saddur,
veðrið blítt mjer yndi jók.
Hvarflað varð mjer hjer og þar,
horfði jeg á stjörnurnar,
birtu huldu sælu sína
sólin þegar tók að skína.
Morgunroðans birtu blíða
bar um skýin til og frá,
sólin vóð með fegurð fríða
fram úr dimmum ægi þá.
Mitt í þessu — mæli’ eg frí —
mjer varð litið suðrið í,
sá jeg mann á klárum klæðum
koma til mín ofan af hæðum.
Hjá mjer staðar nema náði,
nafn þitt —sagði’ eg — herm þú
mjer.
Hinn því ansa glaður gáði:
„Guðsráðstöfun heit mitt er.
Fylg þú mjer“, hann fríður kvað,
fór jeg strax og gjörði það.
Við svo báðir greitt um grundu
gengum þar um eina stundu.
Við komum á velli græna,
var þar fagurt gras að sjá,
yfrið frítt með ilman væna,
ágæt blómstur skein þar á.
Mjtt á þessum velli var
veglegt rjóður tilsýndar.
Meyjar tvær, með sóma sætum,
sátu þar á stóli mætum.
Sín á milli band eitt báru,
báðar voru’ að tvinna það,
þá leit eg — með þeli kláru —
að það var orðið margfaldað.
Undrast tók jeg aðburð þann
og minn spurði fylgdarmann:
Hvað alt þetta hefði’ að boða
hjer sem gjörði jeg að skoða.
Ilann nam svörin þýðust þylja:
„Þessar meyjar — víst til sanns —
þær eru sendar — þú mátt skilja
það — frá drottni himnaranns.
Önnur heitir Hamingja,
hin er kölluð Ánægja,
báðar fylgjast að þær eiga
og allri gæfu stýra mega.
Með sjer þýðing ber það blíða
handið, sem þær handleika:
það er elskufestin fríða
frómra hjónaefnanna,
sem í dag skalt sjálfur þú
saman vígja glaður nú.
Guð hefur tvinnað bandið besta
og blessun lagt þar yfir mesta.
Páll og Guðrún, hjónin hýru
hjálp frá drottni skuli fá,
ánægja með yndi dýru
æfilangt þeim fylgja á.
Þeirra hjúskap, þeirra stand,
þeirra tvinnað elskuband,
hamingjan skal blessa’ og bæta
böl og raunir alla sæta“.
Rjett í því hann þetta sagði,
þoku yfir loftið brá,
alt hvarf mjer á augabragði,
er jeg þarna heyrði’ og sá.
Einsamall eg eftir var
og því bjóst til heimferðar,
sömu leið með fótum fúsum
fetaði’ eg að mínum húsum.
Heim eg kominn hugði spjalla,
hvað mjer bar fyr’ augna sjón.
Söguna vjer nú sönnum alla,
samanvígð eru þessi hjón.
Er því skylt að allir vjer
okkar bænir hefjum hjer,
biðjum guð á himna hæðum
að hjálpa þeim með sínum gæðum.
Hæstur drottinn himnaranna
hugsvölunar lindin blíð,
ykkur vfeiti aðstoð sanna
allar stundir fyr og síð.
Veri’ hann ykkur vörn og skjól,
veri’ hann ykkar gleði sól,
veri’ hann ykkar vernd indæla,
veri’ hann ykkar líf og sæla.
Jesús ykkur jafnan leiði,
Jesús ykkar vinur sje,
Jesús veginn jafnan grelði,
Jesús ykkur hugsvale,
Jesús gefi gæðin best,
græði Jesús sárin flest,
Jesús hjálpi í hættum nauða,
hjúkri ykkur í lífi’ og dauða.
Lifið nú í lukku blóma,
lifið nú í drottins frið,
lifið meður lífsins sóma,
lifið besta samlyndið.
Lifi’ í ykkur lifandi
lífsins herrann græðandi,
líf svo fáið lífshæðanna
líf þá endar hjervistanna.
Fel jeg ykkur fyr og síðar
faðmi Jesú blessuðum,
hans lífæðar hjartaþýðar
hjúkri’ ykkur í nauðunum.
Krists blóðdropar blessaðir
blessi ykkar samfarir,
svo leiðist þið, er linnir mæða
í lambsins brúðkaup himnahæða.
Sofið þið nú blessuð bæði
í blíðum faðmi lausnarans,
ólukka svo engin hræði
undir náðar vængjum hans.
Guð gefi’ ykkur góða nótt
gjöri ykkur vært og rótt.
Ilerrans Jesú höndin hlífi
svo hittist glöð í öðru lífi.
„Hvernig líður heima hjá þjer“,
spurði jeg Mike um daginn.
„Ágætlega, þakka þjer fyrir“,
sagði hann. „Strákurinn hjó að
vísu af sjer einn fingurinn í gær
og dóttirin liggur í sorg af því að
mamma hennar hljóp í burtu með
einhverjum hermannsræfli“