Lesbók Morgunblaðsins - 21.11.1943, Qupperneq 3
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
355
og hér og hvar glitruÖu stjörnur.
Hérna í hæðunum var himininn
og stjörnurnar í svo mikilli fjar-
lægð, og það var kalt. Við litum
í áttina til meginlandsins, en það
var eins og að horfa í óendanleg-
an sorta.
Það var næstum alger þögn, en
þó unnu menn á báða bóga við
varðstöðina, þaðan sem átti að
stjórna allri skothríðinni, af kappi
að því að flyt.ja kúlur, skoða byss-
urnar og þess á milli drekka heitt
og sætt te til þess að halda sér
vakandi. Þorpsklukkan sló, og
stundin var komin. í hálfa aðra
klukkustund var eins og hæðirn-
ar fyrir ofan Mari, sem höfðu
verið svo dásamlega fagrar ein-
ungis fáum klukkustundum áð-
ur, hefðu umhverfst í hreinasta
víti. Fallbvssudrunurnar voru svo
ægilegar, að ógerlegt er að iýsa
þeim. Skotfærageymsla óvinanna
sprakk í loft upp hjá San Giovani
og feiknabál kviknaði.
Eftir nð skothríðin hafði stað-
ið í hálfa klukkustund. loguðu
þrír miklir eldar hinum megin
sundsins. En það var eins og við
værum að skjóta á dauðan hval,
því að ekkert svar kom frá óvin-
inum. Hver kúlnademban eftir
aðra þaut í gegnum myrkrið, án
þess að skotið væri á móti. 1 níu-
tíu mínútur nötraði jörðin undir
fótum okkar.
Þegar skothríðin hafði staðið
i tæpa klukkustund, var fjórum
skærum kastljósum beint rétt fyr-
ir ofan höfuð okkar. Var ljós-
um þessum komið fyrir í nánd
við varðstöðina og áttu þau að
leiðbeina innrásarflotanum. Var
þessu þanníg fyrir komið með-
fram allri ströndinni, en þar höfðu
menn og vélar beðið eftir hinu
ákveðna merki, en það var fyrsta
kastljósið.
LOGNIÐ FYRIR STORMINN
Eftir níutíu mínútna skothríð
vrarð allt í einu allt hljótt á ný.
Einhver kveikti í vindlingi við
hliðina á mér, og er ég snéri mér
við, sá ég að það var læknirinn
John. Hann hafði farið að heim-
sækja gömlu frúna en ekki fund-
ið hana. Eftir nokkra leit rakst
hann þó á hana, þar sem hún var
önnum kafin við að rétta fallbyssu
skyttum skotfæri.
Eg skundaði til svefnstaðar
míns til þess að ná 1 svefnpoka
minn og hélt síðan til aðalbæki-
stöðvar Montgomerys, því að í
því að komast til Italíu með hon-
fjögur ár hafði ég beðið eftir
um.
Skothríðinni létti klukkan 5.15
að morgni. I dagskímunni gátum
við greint langar raðir allskonar
skipa, er héldu yfir til megin-
landsins. Skipin og mennirnir voru
eins örugg og siglt væri á myllu-
tjörn. Af þeim hundruðum skipa,
er þátt tóku í innrásinni, fórst
ekki eitt einasta af völdum óvin-
anna.
Um morguninn hélt Montgom-
ery sjálfur í land, þar sem her-
sveitir hans höfðu náð fótfestu á
ströndinni milli Reggio og San
Giovani. Dögum saman höfðu am-
erískar og brezkar flugvélar ráð-
izt á þessar stöðvar.
Rétt áður en við stigum á land,
vörpuðu þýzkar flugvélar þremur
500 punda sprengjum. Tværþeirra
lentu í sjónum, en sii þriðja kom
til jarðar á ströndinni og drap
nokkra hermenn og særði aðra.
Var þetta eina manntjónið fyrstu
daga sóknarinnar, nema ef geta
skal þess, að einn hermaður féll
af herbifreið og hryggbrotnaði.
Eingin mótspyrna var veitt,
nema á stöku stað var skotið af
vélbyssum. Nokkur hundruð ít-
alskir hermenn, sem yfirgefnir
höfðu verið af Þjóðverjum, komu
hlaupandi niður til strandarinnar
með uppréttar hendur, kallandi,
hlæjandi og innilega glaðir yfir
því, að Bretar væru komnir.
Innrásarskip hefir lent og hermennirnir vaða til lands.
Bandamenn byggja stöðugt fleiri gerðir innrásarskipa.
Hér sézt eitt, sem gefizt hefir vel við Sikiley og ítalíu.