Lesbók Morgunblaðsins - 08.12.1943, Blaðsíða 1
IHðtpnIiIaisútf
45. tölublað Sunnudagur 28. nóvember 1943 XVII. árgangur.
T»iJ».I4»r»rM»tiiaíJa \.t.
Ingólfur Glslason, la»i<nir:
Vigfús Sigfússon hófel-
eigondi á Akureyri
FVRIR XOKKRUM vikiun vav
hundrað ára afmæli eins af okk-
ar merkari mönnum, mönnum
,.sem settu svip á bæinn“ fyrir og
eftir síðustu aldamót, á ég hér
við Vigfús Sigfússon hóteleiganda
á Akureyri. Allt eldra fólk, sem
lifði á Norður- og Austurlandi
þetta tímabil, kannast vel við
hann og hinir mörgu gesXir, sem
komu í veitingahúsið hans og
dvöldu þar máske lengri eða
skemmri tíma, eiga í lorum sín-
um glaðar og góðar endurminn-
ingar frá þeim stundum. Vigfús
var ekki alinn upp við hótelrekst-
ur, því öll sín beztu ár var hann
kaupmaður og útgerðarmaður á
Vopnafirði og þekktist þá bezt
undir nafninu Vigfixs borgari.
Hafði hann þá umsvif mikil og
mörg járn í eldi, fyllti hús sín
á sumrum með Færeyingum og
Sunnlendingum, gerði út suina
bátana en keypti fiskinn af öðr-
um, verkaði fiskinn til útflutn-
ings,, rak allstóra verzlun meðal
annars við franska oag færeyiska
skútumenn, sem stunduðu veiðar
á miklum fjölda seglskipa fyrir
Norð-austurlandi á sumrin og
þótti þeim hagkvæmt að skreppa
inn á Vopnafjörð ef eitthvað vant
María Þorvarðardóttir.
Vigfús Sigfússon.
aði eða bjataði á fyrir þenn, snerufsfgötu Ameríkufaranna fyrir hann.
þeir sér til Vigfúsar, sem, auk
kaupmennskunnar, var póst- og
skipaafgreiðslumaður og umboðs-
maður sýslumanns, leysti hann
öll vandræði þeirra með hinni
mestu lipurð og sanngirni. Eins
og gengur var hlaðið á þennan
forystumann fjölda starfa fyrir
þorp og sveit, t. d. var hann
hreppstjóri, oddviti, sýslunefndar-
maður, Gránufélagsfuiltrúi og
margt fleira. Um langt árabil var
hann umboðsmaður náfrænda síns
Sigfúsar Eymundssonar og greiddi
Var það oft mikið og vandasamt
ATerk því fólkið varð oft að bíða
dögum og vikum sainan eftir
skipi, þá var ekki sími og skipin
voru léleg og óstundvís, vorharð-
indi, ísrek og ýmsar aðrar tálm-
anir og tafir. Ileilar fjölskyldur,
stundum margar, höfðu misst trú
á landið sitt, þóttust ekki geta séð
sér og sínum farborða — óáran,
basl, íarsóttir og máske lélegt
stjórnarfar — svo voru fréttirn-
ar um gull og græna skóga,
máske komið fargjald frá rinum