Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1944, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
213
vel fyrir sjer, að hann næði að
koinast heill og klaklaust norður
yfir heiðina til ástvina sinna, sem
biðu haus óþreyjufullir heima og að
þessi ofdirfskuför mætti verða til
þess að Pálína á Efra-Núpi fengi
fullan bata. Sagði Páll svo frá, að
sjer hefði fundist sá kraftur íylgja
orðum prests, að þá hefði hann
verið samstundis sannfærður um,
að sjer myndi íarnast vel norður
yfir heiðina, þótt veður væri orðið
ískyggilegt og Pálínu myndi batna
sjúkleikinn að fullu. Og ekki gæti
hann þrætt fyrir að nokkurs kvíða
hefði hann kent fyrir að brjótast
móti norðan hríð yfir Tvídægru,
sem er talinn vera 10 klukkustunda
gangur milli bæja þó færi sje gott,
en við ræðu prests, hefði sjer allur
kvíði horfið. lljelt Páll. nú hinn
öruggasti upp á heiðina. Tók hann
sjer stefnu eftir veðurstöðu beint
norður í Miðfjörð. Var veður hart
og .skafrenningskóf mikið svo að
ekki sá til fjaila og hefir hann ef-
laust orðið að beita karlmennsku
sinni til hins ítrasta, til. þess að
kvika aldrei frá stefnu er hann
hafði veðrið í fangið svo langa leið,
en frost var mikið. En ef hann hefði
það hent, að slaka til fyrir vindstöð
unni var honum lifshætta vís. En
fyrsta kennileiti er Páll þekti á
noi'ðurleiðinni var Böðvarshaugur,
hóllinn, sem fyr er nefndur. Settist
hann þá niður í litlu afdrepi og
lcysti upp böggulinn, þann cr prest-
ur fjekk honum, vat' í honum spik-
að sauðakjöt hangið og annar
kjarnmatur, borðaði hann ljrst sína
og hjelt svo aftur á stað og komst
heirn að Þverá er lítið var farið að
fökkva. Urðu kona og börn honum
fegnari en frá megi segja, að heimta
hann heilann heim úr slíkri glæfra-
för Er hann hafði stansað um
stund heima hjá sjer, fór hann með
meðulin út að Efra-Núpi, er það
Framh. á bls. 214.
Magnús Finnsson
SJÁLFSaGT á engin þjóð í heimi
jafnmarga hagyrðinga og við ís-
lendingar, sje rniðað við fólksfjölda.
Ljóðadísin virðist sjerstaklega
þjóðinni í blóð borin og víst er það
fátt, sem vekur rneiri og sannari
gleði en heyra hafða vfir vel
kveðna vísu, þó hún stundum kunni
að geta orðið „hvöss setn byssu-
stingur“. Það er því bæði rjett og
sjálfsagt að leitað sje við að halda
í minni, sem flestum af vísum hag-
yrðinga vorra. Alþýðukveðskapur-
inn ef þjóðareinkenni, sem ckki
má glatast, en sem sýnir betur en
i'lest annað menningu hennar.
Jeg hefi áður í Lesbók Morgun-
blaðsins skrifað um tvo af hagyrð-
ingum vorum og tínt saman þær af
vísum þeirra, sem jeg gat haft
upp á. Menn þeir voru uppi um
miðja síðastliðna öld. Nú kem jeg
hjer með þann þriðja, sem er lif-
andi þann dag í dag, en það er
Magnús Finnsson í Stapaseli.
Magnús er fæddur 12. maí 1884
og er því 60 ára 12. þ. m. Hann
er sonur Finns Ólafssonar og Ástu
Guðmundsdóttur, sem lengi bjuggu
í Múlakoti í Stafholtstungum. Magn-
ús er giftur Sigríði Guðmundsdótt-
ur frá Kolstöðum í Hvítársíðu, af
Húsaíellsætt, hafa þau eignast 10
börn, sem öll eru á lífi flest upp-
komin. Hefir hann því haft fleira
úm að hugsa um dagana en þjóna
skáldagyðjunni, enda hefir fá-
tæktin verið förunautur hans alla
tíð jafnframt heilsuleysi og fleiri
erfiðleikum, sem hann ekki fjekk
umflúið^ en ljettlyndi hans og hið
glaða skap hefir líka verið honum
traustur förunautur. Því „Mjer
jeg lyíti og lifi í frið lítið typtuð
sál“ eins og hann segir sjálíur, ev
er gott sýnishorn af góðu skaplyndi
sálin“, eins og hann segir sjálfur,
og vísur hans
þó ekki sje fast tekið á málunum,
enda á Magnús fjölda vina og fleiri
en venja er, mun það sýna sig á
60 ára afmælinu.
En hjer koma þá vísur Magnús-
ar, um það verður lesandinn að
dæma hvernig honum hefir tekist,
að mínuni dómi eru þær vel gerðar.
★
Maður nokkur var í þingum við
stúlku, en liún átti von í arfi, ná-
lægt hundrað krónum, en hann
átti erfitt með að standa í skilum
við skuldheimtumenn sína, sem
Voru nokkuð aðgangsharðir.
Ekki læt jeg lirið falt
eða haua Skjónu.
Jeg skal borga öllum alt
með arfinum hcnnar Jónu.
Þegar flaskan tæradist.
Glasi halla að munni má
mun það valla dreyra,
sá er galli að nú á
ekki kallinn meira.
Fyrir rjettirnar.
Líður að rjettum læknir minn
— leitt er að vera þyrstur —
Guð ljet vaxa vínberin
varð hann til þess fyrstur.
Svo jeg ekki auki mas
og alla virðing sýni.
Láttu vinur lögg á glas
af læknabrennivíni. .
Ef þú þessu offrar mjer
og eyðir þankapressu
siðar mun jeg syngja þjer
sálubótamessu.
í veikindum.
Sár er taugasjúkleikinn,
sifeít þó jeg masi
sendu góði Magnús minn
mixtúru á glasi.