Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1944, Blaðsíða 12

LESBÓK MOHGUNBLAÐSINS
2'JO
iellur haun af trénu, og sti’ax sér
maður, að nýr aftur mun koma.
I’eirra sykurplantage er og kostu-
legur. Þó er þaðan ei ílutt nokkurt
svkur, þar eð teið cr dvrari vara
og postulín. Eitt par tekoppar
kosta ei meir þar en tvo skildinga,
en þegar hingað koma. þá 18 eður
20 skildinga.
Eg sá og þeirra postulínssmiðju.
Hun var sem hár turn með mörgum
vel hyggðum húsum. hvar þeir
brenndu þeirra postulín. Þegar vér
komum til fabrikken kl. 8 formið-
dag og pöntuðum undirkopp og
yfirkopp, á undirkoppnum skvldi
mitt kontrafej (mynd) vera bæði
í ásýnd og kbeðaburði, — sá kín-
iski sér lítið upp á mig, sogir eg
skuli koma á morgun kl. 8. Og ]>eg-
ar eg sjálfur eður minn kammerat
komum þar, eru ]>essir tekoppar
ferðugir, meistaralega gjörðir.
Enginn af voru fólki mátti koma
inn í staðinn, og þó vor kaptein
vildi tala við nokkra þar, komu
tveir af þeini kínisku eftir hönuni
og létu hann fara inn í einn
jKirteehaise, það er lítil karetta
(kerra). og cr so bundið fyrir augu
hans, allt þangað hann kemur til
þess staðar, er hann ætlar sér. Og
að erindi ufloknu bera þessir tveir
Síneser hann aftur af staðnum og
binda fyrir augu hans sem fyrr,
inn til hann kemur út af portunum.
Utan portin eru tvær götur. scm
eru faktoriets götur, hvar inni kaup-
ist öll vara til heimreisunnar.
Tekassarnir muini koma frá land-
inu, því eg sá, að tveir Kínescr
vorlu um einn tekassa að bera inn
í faktoriet, hvar eð allt te kernur,
sem færist á skipið, því þar er
superkargóinn með hans sex eður
átta assistcnter. er sortera teið,
vega það og koma í kassana. Að
þessu má faktoríiskapteinninn gefa
gætur, að sá, sem vakt skal ganga,
svari til( ef nokkuð kann burt blíía
á hans vakt.
Nú þegar skipið hefur fengið so
mikið sem varla flotið getur, verð-
ur það flutt til Bambo. Þar er sjór-
inn dýpri, en vegurinn lengri upp
til faktoriet. Vor konfedor fylgdist
með oss og útvegar oss, hvað með
þurfum, sérdeilis þeim, sem sjúkir
eru. Nú er farið að líða að heim-
ferðartímanum, scm er að venju
eftir þrcttánda, því um þá tíð snýr
vindurinn sér frá nordvest eður
suðvest til nordost eður suðost. ej-
þeir kalla heim-passat og byrjast
eftir nýjárið. Gjörðum vér vort
skij) ferðugt til heimreisunnar tveim
dögum eftir þrettánda. Kom vor
kapteinn og öll vor yfirvöld þann
dag upp á skipið, er hét Júlíana
María eftir vorri drottningu.
En þann 8. janúari 1761 tókum
vér alskeið frá Bambo og gáfum
kastillinu 27 skot, fengum níu aft-
ur, settum vorn koss suðvest með
hægum vindi frá nordost. Vér
höfðum vor sumarsegl undir slegið
(test við rá). Vindur þessi var sem
kæmi úr kakalónsstofu. Vér höfð-
um ekkert erfiði með vor segl,
heldum létum standa. Vor yfir-
völd voru þá rnikið góð og skikkan-
leg. Eitt var það, að vindurinn var
góður, liitt annað, að nú hlakkaði
til heiinreisunnar, so þeir, sem
voru verstir á útreisunni, voru nú
beztir á heimreisunni. Þeir þenktu
lil Kaupinhafnar að vera vorir
góðir vinir, ef ske kynnit að vér
hugsa mundum, hvörnin þcir
breyttu við oss á útreisunni.
Ilvert sunnudagskvöld fengum
vér einn pott púns. Það fyrsta
sunnudagskveld, er vér fórum frá
Kína, var mikið tunglsljós, lítill
vindur og allt lék nú að óskum.
Vér fengum vort púns og vorum að
spatsere um þilfarið, hver með sín-
um kammcrat. Ileyrða cg um bak-
borðssíðuna, að sagt var. ,,Guð
fyrirgefi þér!“ Vér komum þangað
og sáum að sa eim af þeim tvetm-
ur, er saman drukku, lá flatur á
sínuin hrygg og blóðið fossaði af
hönum, því hann x%r gegn stunginn
undir bringunni. Prestur kom út
og talaði við þann seka, er var
stálharður sem ekkert illt hefði að-
hafzt, og þessi var norskur matrós.
Ilann sagðist nú fá það, sem lcngi
hefði eftir þreyð, að láta sér í sjó-
inn kasta. Þar urðu bæði bökin sam.
an lögð á þeim dauða og lifandi og
bundin saman með blýlóð bundið
við fæturnar og í sjóvardjúp sökkt-
ir. Eftir þá tíð var undiroffiserum
uppálagt að jiatrollera um þilfarið.
þegar púns var drukkið. og heyra
eftir, hvert allir væru sáttir og sam-
ráðir. Meining manna var? að þess-
ir tveir matrósar vildu báðir eiga
eina stúlku í Kaujiinhöfn, og þar
nf hefði þeirra ósamheldi orsakazt.
Vér héldum nú sjóinn hér um
þrjár vikur, eftir það fórum frá
Kína, og vér komum til St. Helcna,
hvar vér fengum vatn og nokkur
naut sem og sauðfénað. Annars
láguni vér lyrir framan Kap í sterk-
um stormvindi og fengum lekt skip,
sem vér fengum nokkuð við gjört
í Sanete Ilelena. Á þeirri leið bar
ekkert til tíðinda. Vér vorum allir
frískir og vel til passa. Þetta ey-
land, St. Ilelena, heyrir engelskum
til. Þar er artugt fólk. sérdcilis
kvenfólkið. Annars var þar öll vara
dýr. Vatn var þar mikið slæmt,
því það var so mikið kor-
kott, er kom af bergi því, er
rann cftir söndu gum dal, og ó-
hreinum grundvelli. Þar lágum vér
í fimm daga. Vorir yfirmenn voru
í landi að leika sér við stúlkurnar
og forfríska kroppinn. Vor kap-
teinn fékk bréf frá Khöfn þar í
landi, sem ekkert markverðugt for-
taldi utan frið og samþykki allra
])jóða. Þegar vorir yfirmenn um
borð komu, skyldum vcr fýrst
skjóta eftir venju fvrir kastiilinu
27 sfeot, fengum níu aftur, gjörð-
um oss so seglferðuga um kveldið
kl. 8 og héldum vorn vana koss
I
/