Lesbók Morgunblaðsins - 28.10.1945, Page 14

528
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Hami var vanur að segja: „Þcssi
bóndastrákur, heldurðu að hann
vilji kvænast þjer“.
Inger sá í anda heimili sitt, með
önuga foreldra og hávaðasama,
skítuga krakka. Nú fvrst myndi
hún eignast reglulegt heimili á-
samt líans Jören.
„Um hvað ertu að hugsa?“, sagði
Hans Jören, „ertu reið við mig?“
„Xei“, sagði Inger með áherslu.
Eftir nokkra þögn bætti hún við:
..Þetta var eiginlega nijer að
kenna“.
llans Jören andmælti ekki. Það
var satt að Inger hafði átt hug-
myndina að þessu með kirkjuna.
Inger mundi greinilega eftir
fyrsta kvöldinu. Það var rigning-
arkvöld í ágúst. Ileima hjé henni
gátu þau ekki verið, þar höfðu þau
aldrei næði. Þá duttU henni lykl-
arnir í hug; þegar hún var lítil
hafði hún oft sótt þá fyrir föður
sinn. Henni hafði verið svo eðli-
legt að leita skjóls í kirkjunni.
Henni fannst kirkjan hvorki hátíð-
leg nje óviðfeldin.
Frá því Inger var smátelpa liafði
hún verið kirkjunni samgróin. Hún
hafði hjálpað mömmu sinni við að
annast um leiðin og á hátíðum
hafði hún fylgt pabba sínum upp í
turninn til að hringja klukkunum.
Samt sem áður hafði hún yerið dá-
lítið þvinguð fyrsta kvöldið, sem
hún kom með Hans Jören inn í
kirkjuna. Þau höfðu staðið dálitla
stund innan við dyrnar, og varla
þorað að anda, svo hafði hún tek-
ið í hönd hans og þau höfðu leiðst
inn kirkjugólfið. Til að byrja með
höfðu þau setið á bekk og talað
saman. Þegar þau fór að syfja
hafði hún cnn á ný tekið hann við
hönd sjer og leitt hann upp að alt-
arinu. 1 gamla daga hafði hún oft
og mörgum sinnum hjálpað móður
sinni að þurka rykið af altarissess-
unum, nú tók hún þær ög bjó til
riim úr þeim, — rúm handa sjer og
Hans Jören. Hún bjó um rúmið
með ákefð og umhyggju, alvég eins
og hún í raun og veru væri nýgift
kona.
Inger vissi, að hún myndi aldrei
gleyma fyrsta kvöldinu í kirkjunni.
Inn um kirkjugluggan skein stjarna
skært og blítt til þeirra. Það var
bæði myrkt og hljótt í kirkjunni, cn
Inger fannst öll ljósin vera kvcikt.
Hún heyrði gný orgelsins og söfn-
uðinn syngja I ljóma sínum leiftr-
ar sólin.
Pramh. á bls. 528
BLÓMARÓS
*
Hvergi í heiminum er eins mikið af verðlaunaskepnum og'
í Bandaríkjunum, og fer kvenfólkið ekki varhluta af þvi.
Hjer sjáið þið einn „verðlaunagripinn'1 — blómarós, sem
vakti athygli á sjer fyrir fagran líkamsvöxt.