Lesbók Morgunblaðsins - 11.11.1945, Blaðsíða 5
LESBOK morgunblaðsins
547
Sigurjón Ólafsson: Mynd af danska rithöfundinum Otto
Gelsted. Carlsbergssjóðurinn keypti nýlega mynd þessa.
útflutningsvarningur okkar „vor
bjargvættur besti“ eins og skáldið
komst að orði um flatta þorskinn
í skjaldarmerkinu. Þetta er vegg-
mynd eins og þú manst, 4 metr. á
hæð og 5 á lengd.
Upprunalega ætlaði jeg mjer að
hafa mynd þessa miklu stærri. En
Utzon Frank prófessor rjéði mjer
frá þvi, sagði, að jeg myndi þá ekki
ráða' við hana. Hann myndi hafa
helst til mikið rjett fyrir sjer
ef l>að á að fara svo ineð myndina,
ekki stærri en hún ek að hún eyði-
leggist, af því að jeg kem henni
ekki í varanlegt efni og hún fær
hvergi sama stað.
Eitt sinn var talað um að setja
hana á hús Fiskifjelagsins. Betra
væri að koma henni fyrir á hent-
ugum stað á Sjómannaskólanum
nýja.
Bæði myndhöggvarar.
— Mig minnir að konan þín sje
líka myndhöggvari ?
— Já. llún heitir Tove og er dótt-
ir tóbakskaupmanns að nafni Thom-
assen. Einar Thomassen rithöfund-
ur er föðurbróðir hennar. Við gift-
um okkur fyrir 11 árum og eigum
eina dóttur. Jeg á von á mæðgunum
•
hingað með Drottningunni. Konan
mín er í listamannafjelaginu
„Kammeraterne", og hefir tekið
þátt í sýningum þeirra. llún er eina
konan í þeim fjelagsskap. Hún hef-
ir fengið mikið góða dóma fyrir
verk sín. Við höfum haft vinnu-
stofu í Nýhöfn í nokkur ár. Nú er
eftig að vita hvernig henni líkar
að vera hjer í Reykjavík. Jeg hefi
fengið vinnustofu handa okkur inn
á Laugarnesi. og dálitla íbúð í sam-
bandi við hana. I
Þegar steinninn fær líf.
ADUR en víð skildum skrapp jeg
með Sigurjóni inn í Laugarnes. —
Þar hefir hann fengið stóran her-
mannaskála til afnota sem herinn
notaði fyrir lyfjabúð. Áfast við
skálann er lítið hús, sem líka er
handaverk hermanna. Þar ætlar
Sigurjón að koma sjer fyrir. og tel-
ur að þar geti orðið vistlegt.
Á skálagólfinu var stórt bjarg
úr gabbró. og há stuðlabergssúla.
Gabbrósteinninn var að byrja að
fá líf, en súlan var ósnert. Á löngu
borði var röð af meitlum og hamr-
ar, með hnoðaða skalla af mik-
illi brákun. Ilafði jeg aldrei fyrr
gert mjer grein fyrir því, hve ó-
hemju mikil vinna það er, að höggva
hugmyndir sínar í stein, hve mikla
þolinmæði hlýtur að þurfa til þess,
og hve geysilega listamaðurinn
þarf að geta formað hina tilvon-
andi mynd ákveðið í huga sjer. til
þess að hann haldi henni þar fastri
allan þann tíma, sém haiípr'^éngur
á grjótið til að gefa því líLog; svip
og lífrænt form. Margtn' ér knár
þó hann sje smár. Það sannaSt á
Sigurjóni Ólafssyiii, sem ýmáum
öðrum.
Mikilsmetinn listamaður.
ÞAÐ kann að vera að ýraskr ís-
lendingar hafi ekki enn ■ gert isjer
fyllilega ljóst, hve mikla viðUrkenn
ing Sigurjón Ólafsson hefir hlotið
'meðal listamanna í Danmöi'kuj Af
ummælum um hann, sem m. a.rþirt-
ust í Hafnarblöðunum útaf Vejle-
myndum hans, kemur það grpini-
lega í ljós, að hann er þar taíinn í
fremStu röð myndhöggvara, meðal
jafnaldra hans þar í lan’di. Sumt af
Framh. á bls, 5?8