Lesbók Morgunblaðsins - 18.05.1947, Qupperneq 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
161
Ökunn lönd
BRÚflKAUPSSIDIR í MAROKKO
háskóla vora, og gert er ráð fyrir
að Islendingur fái styrk til náms
hjer næsta vetur. Vjer búumst líka
við því að hingað komi nokkrir ís-
lenskir stúdentar frá Stokkhólmi á
árshátíð „Nylands Nations“ (stær^ta
finnsk-sænska stúdentafjelagsins),
sem lialdin verður 7. apríl. I haust
sem leið komu hingað í kynnisför
nokkrar konur, sem eru kennarar
við íslenska húsmæðraskóla. Og i
sumar eigum • vjer von á hópi ís-
lenskra íþróttamanna, þar á meðal
glímumanna. Er sagt að þeir sjeu
væntanlegir á íþróttaleikana á
Stadion í Helsingfors. Hjer á líka
að halda norrænt stúdentamót í
ágúst og vjer væntum þess að þang-
að komi islenskir stúdentar.
Jeg get vottað það, þar sem jeg
hefi haft þá ánægju að flytja fyrir-
lestra og sýna myndir frá Islandi
í ýmsum ólíkum stöðum, svo sem í
fjelaginu Norden, í stúdentaklúbb,
á kirkjufundi, í lýðháskóla og æsku-
lýðsfjelagi, að hjer er áhugi fyrir
þvi, sem íslenskt er, máske róman-
tískur, en það er ekki verra.
Vjer rjettum yður liönd yfir
Atlantshafið.
^ V ^ ^
- Molar -
í kínversku borgunum, þar sem
Bandaríkjahermenn hafa aðsetur,
ganga klögumál um það að þeir
valdi siðspillingu meðal Kúlianna.
En Kúli er ökumaður, sem beitir
sjálfum sjer fyrir Ijettivagn, og í
slíkum ljettivögnum ferðast allir
heldri Kínverjar. Hermennirnir
hafa fundið upp nýjan leik. Þeir
leigja sjer ljettivagna, setja Kúli-
ana upp í þá, en beita sjálfum sjer
fyrir og svo fer fram kappakstur
og veðmálin ganga engu síður en
þar sem veðjað er á hesta. Kúli-
unum þykir þetta besta skemtun
og ólíkt því að þurfa að strita.
HVER þjóð hefur sínar siðvenj-
ur. Og brúðkaupssiðir eru mjög
mismunandi meðal hinna ýmsu
þjóða. Hjer skal nokkuð sagt frá
brúðkaupssiðum í Marokko.
Er þá fyrst að geta þess, er vest-
rænum þjóðum þykir óviðfeldnast,
en það er, að brúðguminn kaupir
sjer konu, fyrir peninga eða vör-
ur. Þykjast þeir aftur á móti vera
vestrænu þjóðunum fremri í þessu,
því að þar þyki mönnum svo lítið
til kvennanna koma, að þeir vilji
ekkert gefa fyrir þær.
Brúðarverð er að sjálfsögðu
mjög mismunandi. Dýrastar eru
ungar meyjar, en ekkjur og skildar
konur miklu ódýrari. Fyrir svo
sem 50 krónur getur Marokko-
maður fengið góða konu, en fyrir
sumar konur verður að greiða of
fjár, sem ekki er öðrum fært en
auðkýfingum.
Talið er það að stúlkur sje komn
ar á giftingaraldur þegar þær eru
15—16 ára og piltar komnir á gift-
ingaraldur þegar þeir eru 20^-25
ára.
Þegar unglingar hafa náð þeim
þroska fara foreldrarnir að líta í
kring um sig eftir maka handa
þeim. En það kemur þó aðallega í
hlut föðursins að ■ velja konur
handa sonum sínum. Oftast eru þó
giftingar ákveðriar löngu áður, eða
þegar hin tilvonandi hjón eru enn
börn að aldri. Það er því mjögj
sjaldgæft þar í landi, að stofnað
sje til hjúskapar af ást.
Þegar foreldrarnir hafa nú til-
kynnt syni sínum hvaða konuefni
þeir hafi valið honum og hann
hefur samþykkt þá ráðstöfun, þá
fer móðirin til móður stúlkunnar
í bónorðsför. Ef foreldrar stúlk-
unnar vilja ekki gifta hana piltin-
um, svara þau því, að hún sje þeg-
ar heitbundin. En ef þau bjóða
gestinn velkominn, þá er allt í
lagi, og ekki annar vandinn en að
ákveða bónorðsdaginn.
Hjónaefnin fá engu að ráða um
það. Faðir brúðgumans hefur
einkarjett á að ákveða þann dag.
Þegar sá dagur rennur upp, fer
faðirinn svo ásamt nokkrum valin-
kunnum mönnum, heim til föður
brúðarefnisins til þess að semja
við hann. Því að nú kemur til
þeirra kasta að gera alvöru úr því,
sem mæðurnar hafa talað um. —
Heimsækjendur koma með ýmsar

t
I