Lesbók Morgunblaðsins - 11.04.1948, Side 7

gefin í hjónaband sem dóttir hans.
Auk þess hafði Tærgesen gert erfða-
skrá 11. nóv. 1864, og nefndi hana
þar dóttur sína og gerði ráð fyrir því
að hún gengi til arfs eftir sig til jafns
við hina tíóttur sína og fyrri kon-
unnar.
1 skiftarjettinum vjek Á. Thorsteins
sen kanselliráð sæti vegna tengda við
ekkju og börn Tærgesens, en Clausen
sýslumaður var settur í \ans stað
og kvað upp úrskurð í málinu. Var
úrskurðurinn á þá leið, að Theresa
Jacobsen skyldi borin til arfs eftir
Tærgesen til jafns við önnur börn
hans.
Meiri hluti dómenda í yfirrjetti
komst að sömu niðurstöðu. í forsend-
um dómsins segir meðal annars:
Með vottorðum þeim, sem framlögð
eru, þar sem nefnd er á mis Theresa
„Linnert", „Lindner" eða „Lindnert“.
þá er eigi nógsamlega eða fyllilega
sannað, að þetta sje ein og sama kon-
an og Theresa Tærgesen sú, sem nú er
eiginkona Sveinbjarnar Jacobsens
kaupmanns, með því að þetta fær ekki
heldur með neinu njóti staðist mót
skýlausum yfirlýsingum Tærgesens
sjálfs, nje heldur með því, sem alla
jafna hefur verið að álitum gert og
engi hefur í móti mælt.
Nú var málinu áfrýjað til Hæsta-
rjettar. Þar hafði Sveinbjörn engan
að mæta fyrir sína hönd og konu sinn-
ar. Málfærslumaður ekkjunnar lagði
fram langa ntálsútlistun og sagði að
það næði ekki neinni átt að Theresa
Linnert og Theresa Tærgesen væri
tvær manneskjur, heldur ein og hin
sama. Benti hann þar á að hún væri
fædd nær y2 ári áður en Linnert dó
og það væri sannað með vitnisburðum,
að þær hefði verið tvær systumar, sú
eldri verið tekin, en hin yngri verið
hjá móður sinni. Tærgesen hefði ekki
gifst frú Linnert fyr en 13. júní 1828
og hefði svo litla stúlkan alist upp hjá
þeim og ætið verið nefnd Theresa
Tærgesen eftir það, eins og sæist á
vottorðum kaupmannanna, sem yfir-
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
195
rjettur hefði ekki viljað taka gild, þar
sem þau voru óeiðfest.
Hann benti og á það, að samkvæmt
útskriftum úr kirkjubók Reykjavíkur
hefði Theresa Tærgesen verið fermd
1841 og þá verið 15 ára, og gift Svein-
birni 1845 og þá talin tvítug. Á þessu
sæist, að hún ætti að vera fædd 1826.
ekki seinna, en því bæri saman við
fæðingarvottorð Theresa Linnert. Það
væri því auðsjeð, að hjer væri um
sömu konu að ræða og hún gæti alls
ekki verið dóttir Tærgesens, heldur
stjúpdóttir hans. Það hljóti því að
vera yfirsjón hjá prestinum í Reykja-
vík að kalla hana Tærgesen.
Ekki væri það að marka þótt Tærge
sen hefði kallað hana „sína elskulegu
dóttur“ í arfleiðsluskránni. Það væri
ekki nema eðlilegt, því að hann hefði
altaf litið á hana sem dóttur, og sjálf-
sagt haldið eins og margir aðrir, að
þetta gerði ekkert til, því að stjúp-
böm ætti að taka arf eins og skilgetin
börn. En það væri hraparlegasti mis-
skilningur. Sveinbjörn hefði altaf lagt
aðaláhersluna á orðalag arfleiðslu-
skrárinnar, og því væri þetta krafa
frá hans hálfu um ættleiðslu. Hitt
hefði verið látið liggja milli hluta
hvort arfleiðslan fengi staðist. Hjer
væri því um það að ræða hvort Ther-
esa hefði verið dóttir Tærgesens og
væri þannig borin til arfs eftir hann.
Dómur Hæstarjettar varð á þessa
leið:
Húsfrú hins stefnda, Andreu Petræu
Theresíu Jacobsen, er rjettlaust að-
ganga til arfs eftir R. P. Tærgesen.
Málskostnaður falli niður.
v ^ ^ ^ ^
VJER börn hinnar 20. aldar erum
haldin meiri ótta, en allar eldri hyn-
slóöir. Vjer óttumst kreppu; vjer ótt-
umst stríð; vjer óttumst bifreiðarslys,
járnbrautarslys og flugslys; vjer ótt-
umst nýar drepsóttir; og nú síðast er
óttinn viö kjamsprengjurnar efst á
baugi. En guðsóttann höfum vjer lagt
niður.
----------------------------«>
1
Barnahjal
— Hvernig refsaði guð Adam
og Evu fyrir óhlýðnina? spurði
kennarinn.
Lítill drengur stendur á fætur
og segir:
— Hann tók frá þeim fötin.
★ -
Úr biblíusögustíl:
— Konan hans Potifars hún
iaug bara á Jósep, en hann sagði:
„Ljúgðu bara, jeg segi samt ekki
eitt einasta orð“.
★
Inga var. á áttunda árinu. Mar-
grjet, sem var sessunautur henn-
ar í skólanum, veiktist og dó. —
Daginn sem hún var jörðuð var
Inga að hugsa um hana og sagði
svo: \P Ji9dO/i
— Mjer þætti gaman að vita
hvað guð segir, þegar Magga kem-
ur til hans, hún var svo óttalega
illa að sjer í kristindóminum.
★
Sigga litla kemur einu sinni há-
grátandi til mömmu sinnar.
— Hvað er að þjer barn? segir
mamma. *
— Mamma, jeg er alveg eins og
Jesú, snökti Sigga.
— Hvað áttu ,vi8? spurði
mamma.
— Hún Beta (þremur árum
eldri) barði mig, og jeg'barði hana
ekki aítur.
★
Tilkynning kom frá skólanum
um það að Jónas hefði oft komið
of seint.
„Hvernig stendur á þessu?“
spurði pabbi.
„Það er líklega vegna þess að
bjallan hringir oft áðUr en jeg
kem“.
★
Kennarinn hafði tilkynnt for-
eldrum Jóa litla, að hann vildi
ekkert læra í skólanum, ög bað
þau að tala um fyrir honum. —
Mamma tók það að sjer. Hún
spurði Jóa hvernig á.þessu stæði,
en hann svaraði:
— Það er vegna þesS að kenn-
arinn kennir ekki neitt af því sem
jeg vil læra.