Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1948, Blaðsíða 7

J
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS VFíTJ 3 i l"' >' ' 243
„Þaö var kátt lijerna laugardagskvöldð á Gili“. Griðasamningur Hitlers og Stalins á dagskránni.
Niðurstaðan er þessi, eftir enda-
lokin í styrjöldinni við smáríkið, sbr.
Þjóðviljanum 17. mars 1940:
„Þá hefur það gert alla málsvörn
talsvert erfiðari, að all-margir sós-
ialistar hafa verið haldnir þeirri
villukenningu Finnamanna, að
Sovjetríkin væru í raun og veru
upphafsmenn styrjaldarinnar“. —
% „Endalok þessa harmleiks sanna:
að Sovjetríkin háðu varnar
" en ekki árásarstyrjöld við Finna.
' (íslendingar köstuðu 17,000 krón-
um í misgripum í árásarstjómina
finnsku)"!!
Glæptir og landvörn.
Ef hugsað er til afstöðu kommún-
ista hjer heima til stríðandi landa i
síðustu heimsstyrjöld, má segja að
hún hafi í flestu einkennst af sama
aumingjalega undirlægjuhættinum.
Meðan vináttan hjelst milli Stalins
og Hitlers hjeldu kommúnistar uppi
látlausum áróðri gegn Vesturveldun-
um. Töldu t.d. glæpi næst að senda
fisk með togurum til Bretlands, að
minnsta kosti ætti engu síður að
senda hann til Þýskalands, á matborð
nasistanna.
Svo sneru þeir alveg snarkringlunni,
eftir að Rússar voru orðnir banda-
menn Vesturveldanna gegn Þýska-
landi.
Þannig stendur í Þjóðviljanum 31.
jan. 1941; (þá voru Rússar ekki komn-
ir í stríðið með vesturveldunum. —
Hafa ef til vill verið að skipta ráns-
fengnum í Póllandi með nasistum, og
þakkað fyrir með skálaræðum um
Hitler í Kreml):
..Ekkert handtak, sem unnið er
l’yrir hinn breska innrásarher, er
þjóðinni í hag. Ef slík hagnýting
vinnuaflsins er ckki glæpsamleg,
þá er alveg óþarfi að vera að burð-
ast nieð það orð i íslenskum orða-
bókum.“
Svo stendur aftur skrifað í Þjóð-
viljanum þ. 19. maí 1942: (Þá var úti
vmskapur Hitlers og Stalin).
„Þeir sem hamast nú gegn land-
vamarvinnunni á íslandi eru að
vinna í þágu Qvislings og Hitlers“.
Nú eftir styrjöldina er gamla sag-
an að endurtaka sig — og allra síst
í veglegri mynd en áður:
„Tjekkagaldur“.
„Allt er gott sem Rússinn gerir“!
Þó er sú kúgun og það ófrelsi, sem
Rússar hafa leitt yfir þjóðir austur-
álfunnar í engu betri en kúgun og
frelsisskerðingar nasistanna áður.
Síðasta og ömurlegasta dæmið er
valdarán kommúnista í Tjekkóslóva-
kíu í skjóli rússneskra herja í nám-
unda við landamærin. Beitt er sama
ofríkinu og af nasistunum áður. Lítill
minnihluti kúgar nú tjekknesku þjóð-
ina með lögreglu- og vopnavaldi. —
Lýðræðisunnandi og frelsiselskandi
þjóðir, stjettir, fjelög og einstakling-
ar mótmæla ofbeldinu.
Kommúnistar hjer dásama „frelsi“
Gottwalds, og andúð annarra gegn
böðulsverkunum í Tjekkóslóvakíu
er stimpluð í Þjóðviljanum sem
„Tjekkagaldur“. Og svo lágt er lagst,
að kommúnistar leyfa sjer í þokka-
bót í nafni alþýðusamtakanna á ís-
landi, vegna meirihlutaaðstöðu í
stjórn Alþýðusambandsins, að tala
um „æsingagaldur, sem auðvaldið
hafi sett í gang gegn tjekkneska lýð-
veldinu" — í brjefi frá Alþýðusam-
bandinu til sambandsfjelaga.
Allir sannir og góðir íslendingar
verða að rísa öndverðir gegn þessari
rottupest kommúnismans í utanríkís-
málum þjóðarinnar að því er varðar
afstöðuna til annarra ríkja. —
Ef þeirra sjónarmið fengju að ráða
afstöðu íslenska ríkisins út á við, væri
óafmáanleg smán leidd yfir þessa