Lesbók Morgunblaðsins - 27.06.1948, Blaðsíða 8
316
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
i i••ii1111
11 iii iii i n n 11 iii i iii n n n n iii ■■ n n iii i
III MM 11
IMMMMIMMI
Enginn æskuleiðtogi íslenskur hefir hloiið iafn miklar vinsældir og sr. Friðrik Friðriksson, og kom
m. a. greinilega í Ijós á áttræðisafmæli hans, hversu margir töldu sig ciga honum gott að gjalda-
Iljer á myndinni sjest sr. Friðrik í hóni uokkurra „drengjanna sinna“.
=
3
§
a
ÞORGRÍMUR Á STAÐARBAKKA
á Snæfellsnesi var einkennilegur í
háttum og bráðlyniur. Eitt sinn reif
vindur hey það, er hann hlóð úr. Þá
reiddist Þorgrímur og æpti: „Fleiri
kunna að þeyta heyi en þú vindskratti“.
Síðan þeytti hann sjálfur heyi sínu
sem óður væri. — Eitt sinn sá hann
hrúta tvo, er hann átti, berjast á brún-
inni á háum sjávarbakka, og lauk svo
þeirra viðskiptum, að annar hrapaði
niður i fjöru til bana. Þorgrím bónda
bar að í því og þreif hann þegar til
híns hrútsins og las >fir fáryrði, og bað
hann fara sömu för og fylgja „bróður
sínum“. Fleygði síðan broðurbananum
fram af bakkanum. (Matth. Joch.).
SIÐSEMI
Ekki er laust við að telja megi til
furðulegra hluta, að til er á íslandi
kvenfólk, sem er svo ágætlega skírlíft
armaður latínuskólans. — Hami var
og góðsiðugt, að fjöldamargar meyjar
hafa aldrei tekið i mál að gifta sig,
heldur staðráðið að verða meykerling-
ar af tómri siðsemi. (Gísli bp. Odds-
son).
SLYS AF ELDINGU
Þeir tómthúsmennirnir Jóhannes OI-
sen í Hjallhúsi og Þórður Torfason í
Vigfúsarkoti voru báðir miklir atorku-
menn, og fylgdust lengi að og sóttu
stundum sjó saman. Einu sinni hreptu
þeir aftakaveður hjer vestur í Flóa og
urðu að hleypa til Vatnsleysustrand-
ar. Þar komust þeir á land og leituðu
sjer skjols hjá hjalli rokkrum. Þá laust
þar niður eldingu, og fengu þeir af
henm svo inikið áfall að þeir biðu þess
aldrei bætur, voru jafnan bæklaðir í
gangi síðan. Var því kent um að þeir
höfðu verið í eirlituðum skinnklæðum.
— Jóhannes var fósturfaðir Guðmund-
ar Olsens kaupmanns. en Þórður var
faðir Þorgríms læknis, sem seinast var
í Keflavík.
JÓN ÁRNASON
þjóðsagnasafnai i vai seinasti umsjón
göngugarpur himi mesti. Jafnskjótt og
„bænir" höfðu verið haldnar á morgn-
ana, nálega hvernig sem viðraði, setti
liann upp íslenska leðurskó, og væri
færðin ekki sem best vegna úrkomu
eða snjóa, bretti hann sokkana utan
yfir buxnaskálmarnar og þrammaði
eins og leið lá. venjulega fram á Val-
hús, þar sem Seltjarnarnes er hæst. En
þetta gerði hann heilsunnar vegna og
taldi sig með þessari reglusemi simii
hafa lengt ævi sína um 20 ár að minsta
kosti. (dr. J. H.).
DÝRT ER DROTTINS ORÐ
Hinn 16. október 1760 urðu íslend-
ingar að konungsboði að halda fagn-
aðarhátíð í minningu þess, að erfða-
einvaldsstjórn Danakonunga hafði þá
staðið í heila öld síðan Friðrik III. kom
henni á fyrst.
JÓN LÆRÐI
segir frá því í Tidsfordriv, að ef
haldið sje í litla fingurinn á sofandi
manni og hann spurður að einhverju,
þá svari hann því, sem hann veit sann-
ast.