Lesbók Morgunblaðsins - 20.08.1950, Blaðsíða 8

196
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
S. K 8
H. K 2
T. K 9 3 2
L. K D 10 4 3
S 1Q 3.
H S 8 7
T G 10 8
L Á G 8 7 2
S. D G 9 5 2
H. 6 4 3
T. D 8 7
L. 9 6
N
V A
S
S. Á 7 6 4
H. Á D G 10 5
T. A 5 4
L. 5
Suður sagði 6 hjörtu og V sló út
H 9, og er það góður útsláttur. S drep-
ur með H 10 og slær út L 5. V má
ekki drepa með ásnum, því að þá íær
blindur 2 slagi í laufi og getur fleygt
af sjer hrökum. Blindur fær því slag-
inn á L D. Næst kemur út S K og
siðan lágspaði undir ásinn. í þriðja
sinn spi'ar S spaða og drepur með H K
í bo: j;. Þá s.-', oann út L 10, en hann
troi.-'c. gí.í.., neldur fleygir tígul-
nraki og V iær slaginn á gosa. Nú
er best fv V aö siá út trompi, og
siöan spilar S öllum trompunum. —
í H 5 verður V ann ,ð hvort að fleygja
L Á eða lágtígli ira gosanum. Fleygi
hann tígli þá fleygir S laufkóng. Og
nú er A í vandræðum. Annað hvort
verður hann að fleygja S D eða tígli
íia drotningunni. Ef hann fleygir tígli
fær 3 alla slagina á tígul, en ef hann
fleygir S D, þá fær S einn slag á spaða
og 2 á tígul.
4.
Göður laeknlr.
Þet‘a sumar (17161 kom Þorgeir
Jór.json, bróðxr Steins biskups til Hóla
tc.it við ráosmannsembætti Höla-
ikju. Þorgeir var læka.: góður; voru
riaUir til i.ans sjúklingar margir, með-
ul þeirro kona ein, sem krept hafði
.erið nokkur ár; fór hún frá honum
vel rjett og gangandi. Önnur kven-
snipt hafði svo hrapallega dottið, að
iugað stökk út á kinnina, hverju hann
korn mn aftur og gerði lifandi, þó fyrir
GAMAN í SVEITINNI — Þessir ungu Reykvíkingar una sjer vel í sveitinni og
hafa nóg að gera. Þeir stærri hjálpa til við heyskapinn, en sá yngsti gætir
kunna. Skemtilegustu stundirnar eru þó þegar þeir fá að sækja hestana og
*mega spretta úr spori. Aiiir ungiingar hafa yndi af þvi að koma á hestbak.
það er eins og enn sje einhver „levniþráður milli manns og hests“. — Börn-
in læra mlkið i sveitinni og fá áhuga fyrir landbunaðinum. Máske verður sa
gleðilegi árangur af þvi, að straumurinn snúist við, æskufólkið fari að leita
út til sveitanna í stað þess að hnappast saman i kaupstöðunum.
(Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
utau sjón, svo stúlkan var neyðarlaus.
Af karlmanni einum skar hann æxli
mikið, náði það'út á öxl, hægra megin
að íramanverðu.og upp undir eyra og
oíjjn á bringu;. það skar hann burt ijieð
öllum þess’ taugum, og var sárið tvær
karlmanns stuttspannir á hvern veg,
sem hann að heilu-græddi. (Mælifells-
annáll).
Nýa timatalið.
Lesin upp á Alþingi (1700) kongs-
brjef um meðtöku hins nýa tímatals
hjer á landi. Hafði það um veturinn
verið tekið fyrir öll Norðurlönd og
kóngurinn gefið þar um skipun 3. nóv-
ember fyrra ársíns og látið þegar ut
ganga almanak eftir nýa tímatalinu. í
því höíðu 11 dagar burtteknir verið í
febrúarmánuði. Fylgdi brjefinu, sem
birt var, skipan kóngsins, að umbreyt-
ingin skyldi ske hjer í nóvembermán-
uði og takast úr honum 11 dagar, sem
og skeði. Byrjaðist svo hið nýa tíma-
tal með jóLaföstu 28. nóvember. Þótti
mörgum hverjum af alþýðu þetta ný-
lunda hin mesta, og ljetu sjer svo fara
orð, sem þeim brygði kynlega við. —
(Valla annáll).
Tröllastafur.
Á þessu ári (1666) rak einn staf i
Hrútafirði með broddi. Hann var af
góðum grenivið kvistalausum með
hvalbeinsholk. Sögðu þeir, sem hann
mældu, að hann hefði verið nær 20
alnir, en broddurinn 4 eða 5 aLnir, þó
mjög uppmáður framan, en stafurinn
svo digur ofan, að með báðum hönd-
um mátti naumast yfir spenna. Var
meining flestra, að úr óbygðum mundi
rekið hafa og trölluin tilheyra. —
(Fitjaannáll).
Visa
úr fyrsta mansöng í Númarimum, sem
orktar voru á Grænlandi:
Vega skil mín óðfleyg önd
engin þarf að gera;
þegar jeg vil, er hægt um hönd
heima á Fróni að vera. (S. Breiðfj.)