Lesbók Morgunblaðsins - 27.08.1950, Blaðsíða 8

404
LESBÖK MORGUNBLaÐSINS
c7. ' 0
^jruiöraJ'O
Mikil framför
Sigfús Sigfússon þjóðsagnasafnari
kom eitt sinn á bæ og sá að þar hafði
húsaginn snúisi við. I>á orkti hann
þessa vísu:
T'ikJa framför má hjei sjá,
anndóms hollan vana,
þegar blessuð börmn smá
berja >reldrana.
^ . vgnL
Enskur preátú', sem ferðaðist hjer á
.'aadi fyrir 90 á.urn, kom að Hnausum
i Itúnaváthssýslu til Jósefs Skaftason-
ar æ..nis. Ræddust þeir við um ýmis-
gt og þp' á meðal bar skygni á góma.
— Hvao segið þjer um það? spurði
’aeknirinn.
— í>að kemur vist mest undir því
hvernig maginn er, svaraði prestur.
— Getur verið, en þó er það ekki
d Einu rinm .íorfði jeg á er mað-
ur að nafni Magnús lagði frá landi á
Váti. Jeg veit ekki hvernig á því stóð,
er. um leið og hann skipaði mönnum
sínum að reisa seglið, sá jeg feigð á
honum. Veðrið var ágætt, en jeg vissi
fj-iir víst að hann mundi ekki Ifsma
: nd4 heim. Og hvernig fór? Úti á
miðjum firði hvolfdi bátnum og Magn-
ús drukknaði.
HEIM AÐ HÓLUM. — Mynd þessi var tekin á Hólahátíðinni nú fyrir skemstu
og sýnir hejmreiðina að Hólum. Blasir staðurinn við og kirkjan meó hinum nýa
turni. Fremst er skrauthlið, sem býður alla gesti velkomna. Hvenær mtmum
vjer fá að sjá slikt hlið hjá Skálholti? Hvenær getur þjóðin sjálf horft á þann
stað kinnroðalaust og boðlð gestí velkomna þangað? — í Sturlunga sögu er sagt
frá deilum þeirra Gísla í Bæ á Ratiðasandi og Eyólfs Kárssonar og framgöngu
vinnumanna þeirra i þeim hreðum, „og er það mál manna, að þeir hafi ólikast
borið sig nautamenn þeirra Gisla og E /ólfs“. Upp frá þessari stundu verður það
mál manna að þeim hafi ólikast farið við biskupssetur sin, Norðanmönnum og
Sunnldndingum. Upp frá þessu verður niðurlæging Skálholts enn átakanlegri.
Og Hólahátiðin ætti að verða öllum í hinu forna Skálholtsbiskupsdæmi sú brýrn-
ing. er tæki á samvisku þeirra. Nú verða þeir að stofna Skálholtsfjelög í hverri
einustu sveit, til þess að reka af sjer slyðruorðið. — Skálholtsstaður ris ekki úr
rústum nema því aðeins að almenningur hafi þar forustu. En þá er það leikandi
ljett. 7 (Ljósm. Mbl.: Ól, K. M.)
Þarasalt.
GisL Oddsson biskup segir frá því, að
hfgar Grímseyingum hafi heppnast að
veiða i .ægð sela, sem koma með haf-
ísnum, þa noti þeir nýa aðferð til að
salta kjöt.ð. Þeir þurka vandlega sjávar
þara við' Solskín og leggja síðan eld
u> iií htmi. Þeir nota ösku þessa „il
að krydda kjötið vandlega, og er salt-
bragð að því eftn eitt eða tvö, eða jafn-
vel eftir sjö til átta ár; merkist ekki
nokkur ýlda eða skemd eftir svo lang-
an tíma, ef þess er gætt aft þáð spillist
ekki af loftinu, en þess konar salt
þolir það ekki.
Gæsavarp í Grafarlöndum.
Vorið 1913 var Fjalla-Bensi á Grims-
stöðum á Fjöllum. Fjórar vikur af
sumri fór hann ásamt Ingóifi Kristjáns-
syni á Grímsstöðum suður í Grafar-
lönd til þess að tína gæsaegg. Leyfi
fengu þeir hjá Reykhliðingum til þessa,
en Grafarlönd teljast til Reykjahlíðar.
Þá var svo mikið gæsavarp þarna suð-
ur á Öræfum, að þeir tíndu á skömm-
um tima tvo hestburði af eggjum, og
var þó ekki gengið nærri varpinu. I
2—3 ár var síðan farið þangað til eggja
töku frá Grímsstöðum, en svo lagðist
tófan i varpið og eyddi því að mestu.
(Ódáðahraun).
Bani a bleikum hesti.
Bjarni Vilhelmsson hjet maður, ætt-
aður fra Barðsnesi í Norðfirði. Skömmu
eftir aldamótin, er hann var innan við
tvítugt dreymdi hann eitt sinn að hann
væri staddur suður af Norðfjarðarhorni
á einhvers konar báti, sem hann kann-
aðist ekki við og fanst mjög frábrugð-
inn öðrum bátum. Þóttist hann liggja
í svefnklefa og vakna við hvin mikinn
og ámátlegan. Þóttist hann þá hlaupa
upp og sá mann koma riðandi í loft-
inu á bleikum hesti. Fór hann rhjög
geyst og stefndi beint á bálinn. Fannst
Bjarna hann fara i gegn unt sig og þótti
undarlegt, er hann var jafn heill eftir.
— í septembermánuði 1942 fórst Bjarni
með vjelbótnum „Gandi" frá Norðfirði
út af Norðfjarðarhorni i blíðskapar-
veðri. Var alment talið vist að flugvjel
hefði orðið bátnum að grandi. Þegar
Bjarna dreymdi drauminn voru bæði
vjelbátar og flugvjelar óþekt hjer á
landi. (Úr Þjóðsögum Guðna Jóns-
sonar).
Úr annál.
Fæddi ein kona á Vestfjörðum óskap-
legan burð með mannshöfði, hitt alt í
steinbitsmynd. Lofaður sje guð fyrir
rjetta sköpun.