Lesbók Morgunblaðsins - 29.07.1951, Blaðsíða 4

368
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Vindbarin ösp á torgi í P. Arenas. Birki og Syprnstrje í skrúðgarði.
Á IILÍBTJM ANÐESFJALLANNA
Arla morguns kemur maður frá
Senor Habit og ekur með mig í bíl upp
á bóndabæ, sem er hjer nokkuð fyrir
austan borgina. Þar biða tveir
hestar og fylgdarmaður mcð
blómapressu og grasatínu. Allt er
til reiðu, jcg þarf ekki annað en að
stiga á bak og spora fúkinn. Húsbónd-
anum finnst jeg víst vera heldur kulda-
lega klæddur, því hann bregður yfir
mig Poncho, sem er skikkja af Indíána-
gerð, teppi með gati fyrir höfuðið.
Svo þeysum við af stað eftir troðn-
ingum út túnið, fram með hafraakri,
þar sem skógurinn hefur verið ruddur
miskunnarlaust síðustu árin. Fjárbænd
urnir hafa brennt niður heilar spildur
og er landið eins og brunarúst og ömur
legt yfir að líta. Víða má sjá hvar
vatn og vinöur eru að ná sjer niðri á
grasverðinum og sópa burtu jarðvegin-
um. Það er að gerast það sama hjer í
dag, sem skeði á íslandi fyrr á öldum.
Og eitt er vist að þetta land verður
jafn autt og bert eins og ísland er nú,
ef ekkert verður gert til þess að stöðva
þessa eyðingu.
Hestarnir valhoppa með okkur eftir
moldargötunum og fara hratt yfir.
Þeir eru fallegir klárar og vel viðráð-
anlegir. Allt í einu hægja þeir á sjer og
fylgdarmaður minn, Pedro, bendir fram
á veginn. Jeg sje ekkert markvert. En
bráðlega verð jeg var við, að öll jörð-
in dúar undir fótum hestanna. Við
erum hjer í flóasundi, sem hefur áður
verið vaxið skógi, en er nú autt og stór-
hættulegt yfirferðar. -Slík fen og flóar
eru hjer hvarvetna milii hæðanna og
torvelda öll ferðalög og er ekki farandi
um lahdið nema með þaulkunnugum
mönnum. Viðardrumbar hafa verið
lagðir yíir verstu ófærurnar og ríðum
við yfir á þeim.
Hestarnir þræða götuslóðann og nú
leggja þeir á brattann, upp í fjöliin.
Iljer er skágurinn þjettari og nokkuð
hávaxnari með sigrænum lauftrjám og
heyki, runnar cru margskonar og
skrautlegar jurtir vaxa á skógarbotn-
inum. Sníkjuplöntur setja annarlegan
ævintýrasvip á landið, þar sem þær
hanga niður úr trjágreinunum. Hví*ur
mosi og skófir, mistilstcinn og fljettur,
en uglur og páfagaukar væla og garga
inni í þykkninu. Það er einkennilegt
hvað dýralitið er fjölskrúðugt hjer
suður frá í þessu kalda og raka lofts-
lagi.
Við erum hátt upp í fjöllum og höf-
um gott útsýni yfir landið fyrir neðan
okkur. Magellanssundið liggur hjer
fyrir sunnan, en það hillir > fjóllin á
Eldlandi úti við sjóndeiidarhringirm. í
suð-vestri sjest Sarmicnto, snæviþak-
inn tindur úr Andcsfjallgarðinum sem
er kallaður hryggur Suður-Ameríku og
crum við staddir hjerna í neðstu rófu-
liðunum.
Það er kuldi i lofti þagar við fönim
af baki ti! þess að tína fræ af runnum
og rauð ber af einkenmlegri iitilli
plöntu. Hestarnir frýra og híma undir
trje, mcðan við ferðum-’t um skóginn.
Það er farið ao kvölda þegar við höltí-
um heim á leið. Klárarnir eru viljugir
og þeysa niður hlíðina. IVdro syngur
við raust og romsar út n: sjar hcil-
miklu á kastalíönsku, sem allt fcr fvrir
ofan garð og ncðan hjá mjer Ilvndur-
inn er allur útataður í krókaldincm og
nuggar sjer utan í hveria þúfu. Við
mætum skógarhöggsmönnum, sem cru
að draga heim við á vögnum mcð
tveim uxum fvrir. Mjer skilst á
Pedro, að við verðum nð flýta okkur,
því að annars værði hann flengdur af
eiginkonunni, svo hlær havm og rang-
hvolfir augunum.
Bóndinn stendur úti þcgar við ríð-
um í hlaðið. Hann býður mjcr inn í
bæinn. Kona hans fæiir okkur jurta-
seiði (mate) svipuðu te á bragðið. Hún
ber það inn í hnotuskurni og við siitrum
þennan Suður-ameríska þjóðardrykk
gegnum málmpípu. Það er iilyiegt í
stofunni og skemmtilegt að ræða vi5
bóndann. Við gerum samanburð a hoim
kynnum okkar, tveim hrikalegum lönd-
um, með óblíða veðráltu, löndum elda
og ísa, sem eru fjarlægir útverðir hvor
á sínu hveli.
MANNLÍ’SING
Árið 1899 setti stjórnin í Transvaal
fje til höfuðs manni og gaf út svohljóð-
andi lvsingu á honum:
— Englendingur, 25 ára, um 5 fet og
8 buml. á hæð, gengur ofurlítið álútur,
fölur í andliti, mcð rauðbrúnt hár og
ofurlítið yfirskegg scm þó er varla
sýnilegt, talar fram um nefið, getur
ekki borið stafinn S rjett fram, kann
ekki orð í hollensku. —
Fieð, sem lagt var til höfuðs honum,
var 25 sterlingspund.
Þessi maður var V/inston Spcncer
Chui'chill og haíði strokið úr fangelsinu
í Preloria.