Lesbók Morgunblaðsins - 05.06.1954, Qupperneq 8
388
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FLJÓTANDI GISTISTAÐUR
Skipið eins og það
er nú útlítandi við
bryggju í Skepp-
holmen.
Á RIÐ 1888 var mikil deyfð . í
skipasmíðum í Bretlandi, svo
að ýmsar skipasmíðastöðvar höfðu
ekkert að gera. Meðal þeirra var
Whitehaven Shipbuilding Co. For-
stöðumenn hennar réðust þess
vegna í, að smíða skip fyrir eigin
reikning, til þess að smiðirnir
misstu ekki atvinnu sína.
, Svo er að sjá sem smiðunum hafi
ekki þótt mikið til þessarar hugul-
semi koma, því að í óvirðingarskyni
skírðu þeir skipið „Gustukafleytu“
og máluðu það nafn með stórum
stöfum á kinnung byrðingsins og
stóð það þar meðan skipið var í
smíðum. En þrátt fyrir þetta vönd-
uðu þeir smíði skipsins, svo að það
þótti bera af öðrum skipum, enda
reyndist það vel. Til dæmis um
það, hvað skipið var sterkt, má
geta þess, að því var ekki hleypt
,af. sfokkunum fyr en allur reiði
hafði verið á það settur, og var
slíkt eins dæmi í sögu skipasmíð-
anna í Bretlandi. Skipið var smíð-
aö ur jarni, eins og þa var orðinn
siður og talið 1400 smálestir.
Skipafélagið R. Martin & Co.
keypti skipið þegar það var fuil-
gert, og nú fékk það nýtt nafn og
var kallað „Dunboyne“. Fyrstu ferð
sína fór það fullhlaðið stálbjálk-
um frá Whitehaven til Portland í
Oregon í Bandaríkjunum.
Skipið sigldi undir brezkum fána
fram á árið 1909. Þá var það salt
norska útgerðarmanninum Leif
Gunderson og var haft til timbur-
flutninga. Árið 1915 var það svo
selt Transatlantic Shipping Co. i
Gautaborg. Var það þa skírt að nýu
ög kallað „G. D. Kennedy“. Var það
ilú um hríð skólaskip fyrir skip-
stjóraefni, því að Svíar litu svó á,
að enginn gæti orðið góður sjó-
maður, nema því aðeins að haun
hefði aflað sér reynslu í sjó-
mennsku á seglskjpum. Reyndist
skipió mjög heppilegt til þessa og
sigldi það nú víða um heim og
fór margar ferðir umhverfis hnött-
inn. Árið 1923 var talið að það
hefði siglt 200.000 mílur. Hafði það
aðallega verið í ferðum til Suður-
Afríku, Ameríku og Ástralíu.
Hafði það á öllum þessum ferðum
reynst hið ágætasta sjóskip og hið
mesta happaskip, því að það hafði
aldrei hlötið nein stór aföll.
Árið 1923 keypti sænska flota-
málaráðúheytið skipið og lét end-
urbæta það áð ýmsu leyti. Var því
nú gefið nýtt nafn og kallað „Af
Chapman“. Og nú hófst glæsileg-
asta tímabil í sögu þess, því að
nú var það gert að skólaskipi fyr-
ir sjóliðsforingjaefni. Voru þá á
því 200 „kadetar“ auk yfirforingja
og var það eitthvað annað heldur
áður, er það sigldi með 20 manna
áhöfn, meðan það var flutninga-
skip. En nú hætti það langferðum.
Var það oftast suður í Miðjarðar-
hafi og norðufhluta Atlantshafs, og
fór aðeins eina langferð til Vestur-
indía og Bðston arið 1934. Ári síðar
var hlutverki þess lokið og var því
þá lagt í Karlskrona.
Þariia lá það fram á árið 1937-
Þá var flótamáláráðuneytið í vánd-