Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1955, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
113
neytið sendi inntökubeiðni mína
til Konunglega leikhússins. Svar
þess kom til Akureyrar snemma í
ágúst. Var það á þá leið að ég yrði
tekinn sem reglulegur nemandi í
leikskóla Konunglega leikhússins í
næstu 3 ár að undangengnu prófi.
Nú var brautin mörkuð fyrir mér.
Farareyrir minn til námsins var
vitanlega af skornum skammti. Nú
var ég kominn á góðan rekspöl, er
átti að skila mér að markinu, fyrr
eða seinna. Almenn skynsemi varð
alveg að láta í lægra haldi fyrir
efasemdum og vangaveltum þegar
hið stóra áhugamál mitt var ann-
arsvegar. Því almenn leikmennt-
un var í boði. Ég seldi hús-
gögn okkar hjónanna og kom
öllum eigum mínum í verð,
en næstu árin lifði ég á því sem ég
á+ti handbært og á stvrkjum af
skornum skammti, auk þess skrif-
aði ég greinar í blöð og lék statista-
hlutverk í Konunglega leikhúsinu.
Þá var sem betur fer ódvrt að lifa
í Kaupmannahöfn, 1000 króna
styrkur var mikið búsílag. Við
hjónin urðum vitaskuld að leitast
við að lifa sparlega. Við leigðum
stóra íbúð í Stormgötu og leigðum
út af henni eitt herbergi og fyrir
þá leigu gátum við borgað meginið
af húsaleigunni. Veran á leikskól-
anum reyndist mér hreinasta æfin-
týri, svo mikla ánægju hafði ég
af því að fást við hugðarefni mín
á þeim árum. En þetta var mikil
vinna. Við þurftum að byrja kl.
8y2 á morgnana og unnum til
klukkan 2—3 e. h. á daginn. Svo
vorum við venjulega við æfingarog
á leiksýningum á kvöldin. En þeg-
ar kennararnir gátu ekki komið því
við að koma í tíma og á æfingar
fyrri hluta dags, urðu kennslu-
stundirnar að bíða þangað til eftir
kvöldsýningar leikhússins. Að þeim
loknum hófust kennslustundirnar
til kl. 1 á nóttunni. Voru sporvagn-
ar hættir að ganga um borgina og
Haraldur Björnsson: Polonius í Hamlet
þá fengum við nemendurnir bíla
til heimferðarinnar.
Þetta var geysilegt starf fyrir
okkur og sérstaklega urðum við að
nota tímann vel til að læra dönsk-
una til fullnustu, einkum hljóð-
fræðilega, því dönsku áherzlurnar
eru svo vandasamar, ekki sízt fyr-
ir okkur íslendinga. — En ég hafði
unnið við verslun á Vesturbrú í
nokkur ár og hélt ég kynni málið,
en sú danska var ekki gjaldgeng á
Kgl. leikhúsinu.
Leikhússtjóri Konunglega leik-
hússins fylgdist með starfi leik-
skólans og þegar burtfararpróf var
tekið frá skólanum réði hann þá
leikara til leikhússins sem hann
hafði mest álit á. Aðalkennarar
mínir við leikskólann voru hinn
víðfrægi Poul Reumert, Poul
Nielsen er var reyndasti og fjöl-
hæfasti leikstjóri Dana á þeim ár-
um og Nic. Neiendafn. í'el ég að
honum eigi ég mest að þakka af
þeim mönnum, sem ég hafði við-
skipti við á skólanum. Ög á leið
minni yfirleitt á leiklistafbraut-
inni. Hann gerði sér strax sérstakt
far um að sinna okkur tveim Is-