Lesbók Morgunblaðsins - 07.08.1955, Side 16

444
f
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Fyrir skömmu setti Donald Campbell heimsmet i hraðsiglingu, komst upp í
324,3 kílómetra á klukkustund. Faðir hans átti fyrra heimsmetið. Hann var
ekki ánægður með það og ætlaði sér að ná meiri hraða. Lét hann smíða
handa sér nýan hraðsiglingabát, sem hann nefndi „Bláfugl“, en fórst á æfingu.
Sonur hans lét þá smíða nýan „Bláfugl“, sem kostaði um milljón króna og
á þessum báti náði hann hinu nýa heimsmeti. Hér á myndinni má sjá Camp-
bell í þessum nýa báti, sem er ólíkur öllum öðrum fleytum.
BRIDGE
ÞETTA spil kom fyrir í meistarakeppni
milli Bandaríkjanna og Frakklands.
Þar voru spiluð 224 spil og Bandaríkin
unnu naumlega með 349 stigum gegn
300. Þessu spili töpuðu Frakkar og var
það að kenna yfirsjón hjá spilamanni
þeirra:
♦ 8 3
V K D 10 9 4
♦ 9 3
♦ K 10 6 4
* Á D 4
V Á 3
* Á G 8
* DG873
* G 7 5
V G 7 6 5 2
* D 10 9 5 2
* —
Á öðru borðinu þar sem Bandaríkja-
menn voru V—A sögðu þeir 4 spaða,
en á hinu borðinu komust Frakkar í 6 spaða og voru sagnir þessar: upp
V N A S
1 L 1 H 1 S 4 H
4 S pass 4 gr. pass
5 S pass 6 S pass
pass pass
Hjarta var slegið út og var drepið
með ás. Þá tók A trompin af andstæð-
ingum og var inni sjálfur á SK. Síðan
sló hann út LÁ! Þar brást bogalistin!
Betra hefði verið að borðið hefði átt
þriðja slaginn í spaða og hefði svo
„svínað" LD. En eins og nú er komið
hljóta N—S að fá tvo slagi í laufi.
SANDVORIÐ
Hafisar komu fyrir Norðurland á út-
mánuðum 1766, og tóku fyrir björg
alla. En ofanverðan vetur, hinn 3. dag
apríl um dagmál, sló norður yfir landið
myrkva miklum, sem um svartnætti
væri. Fylgdi þar með sandfall ógur-
legt, dunur og brestir. Stóð myrkrið
um þrjár stundir, og kveiktu menn ljós
í húsum og lásu guðsorð. Ætluðu marg-
ir komin heimsslit. Heyrðust inir sömu
brestir eftir að upp birti, og héldust
við löngum um vorið. En það var efni
í, að Hekla spjó eldi og sandi sem ákaf-
legast. Kom hríð eftir sandfallið í
Skagafirði og Húnavatnsþingi, svo mik-
il að varaði nær viku. Rak þá inn ísinn
svo mjög, að hafþök urðu fyrir norðan
land, og bönnuðu fiskibjargir allar.
Tók sá ís frá Látrabjargi á Vestfjörð-
um, og svo norður og austur fyrir land-
ið, og að sunnan allt að Reykjanesi.
Féll síðan mjög peningur hjá þeim, er
áttu, en sá varð gagnslaus er eftir
tórði, að mestu. Hímdu peningar, þegar
upp tók snjóinn og fengu ekki gras
fyrir sandi. Urðu af því in mestu harð-
indi og fellir fyrir norðan land, og kol-
felldu sumir allt, og lá mörgum sveit-
um við eyðingu. Var þá kallað sand-
vorið. Gekk þá fjársýkin (kláðinn)
yfir í Skagafirði og vestur um land, en
lítt gætti þar fellis af henni, því að
peningar féllu þar unnvörpum af sulti
og megurð. Voru þar dauflegar tíðir,
er sandfallið og fjársýkin sótti að senn
og bóla gekk. Var reykur svo mikill úr
Heklu fram á sumar, að sól var að
sjá daglangt sem járn eldrautt úr afli.
(Árbækur Espólins).
GUNNHILDUR YNGRI
dóttir Jóns Hjaltalíns Oddssonar
sýslumanns (er var seinasti ábúandi á
Reykjavík), átti Sören Davíðsson
Grönager, danskan mann og reipslag-
ara. Gunnhildur var svarkur mikill.
Hún fór utan á dögum Friðriks kon-
ungs fimmta og gekk fyrir konung í
íslenzkum kvenbúningi. Sagði konung-
ur svo, að honum þótti búnaðurinn sé-
legur, nema kápan svarta og sykur-
toppurinn. Svo kallaði hann faldinn.
Hún bað konung um tvær bónir: að
móðir sín, er ekkja var, fengi viður-
lífispeninga, og bóndi sinn hamp út-
færðan árlega til íslands til færaspuna,
og heyrði hann mildilega báðar. (Ár-
bækur Espólíns).
GRAFIÐ í KORMÁKSHAUG
Friðrik konungur III. fól séra Þor-
keli Arngrímssyni, föður Jóns biskups
Vídalíns, að rannsaka hvort málmar
fyndist á íslandi. Það mun hafa verið
á árunum 1656—57. Með honum var þá
Pétur „bergmaður norskur. Hann gróf
í Kormákshaug í Melsnesi, sem enn
má sjá ferkantaða gróf eftir, og er
sagt að snemmendis morguninn eftir
hljóp hann sem ær væri frá Mel út í
nesið og mokaði moldinni ofan í aftur.“
(Sögn Grunnavíkur-Jóns).
N
A K 10 9 6 2
V 8
♦ K 6 4
AÁ952