Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1958, Side 8

416
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGB
4 8 3
V K 10 2
♦ K G 10 9 7
4 D 8 2
4 9
V Á D 9 8
4 3
♦ 8 6 5 2
4 G 6
4 ÁKDG10 72
V 4
♦ 6
4 Á 9 7 3
V gaf og sagði pass, og N og A sögðu
lika pass, en S sagði þá 4 spaða. Út
kom HÁ og síðan tígull, sem A drap
með drottningu. Hann slær svo út
trompi, S drap með háspili og S9 kom
í hjá V, og þar með getur S komizt
inn í borði á S8. Hann slær þá út S7I,
borðið fær slaginn og TK kemur út,
A drap með ás, en S með hátrompi.
Nú var ekki þægilegt að koma borð-
inu inn, svo að nota mætti fríslagmn
í tígli, en S sér við því. Hann slær út
S2 og A fær þann slag. Nú er hann
í vanda staddur. Slái hann út tigli eða
hjarta er borðið komið inn; slái hann
út LK drepur S með ás og kemur svo
borðinu inn á LD. En slái A út lág-
laufi, hleypir S því til drottningar-
innar í borði.
Spilið er unnið með því að geyma
S2 til þess að koma A inn á heppileg-
um tíma!
4 6 5 4
V G 7 5
♦ Á D 3
4 K 10 5 4

Frostastaðavatn.
Frá Frostastaðavatni (á i^andmanna-
afrétti) er þessi saga sögð: Veiði var
í vatninu. Þeir er stunduðu hana síð-
ast, höfðu með séi konu til matreiðslu
og þjónustu. Svo vildi til, að konan
felldi ástarhug til eins marmsins, en
hann vildi ekki við henni líta. Þegar
hún var vonlaus um ást hans, náði hún
í loðsilung — sennilega úr vatninu —
sauð hann og ætlaði manni þessum;
en maðurinn var sendur eftir vatni
ÞJÓFADALIR Á KJALVEGI. — í Landnámu segir frá því aff Norfflendingar
leituðu að leiff suður yíir hálendið: „Eiríkur í Goðdölum sendi þræl sinn suður
á fjöli, er hét Rönguður. Hann kom suður til Blöndukvísla og fór þá upp með á
þeirri, er fellur fyrir vestan Hvinverjadal, og vestur á hraunið milli Reykjavalla
og Kjalar, og kom þar á manns spor, og skildi að þau lágu sunnan að. Þaðan fór
hann aftur og gaf Eiríknr honum frelsi fyrir ferð sína. Og þaðan af tókust upp
ferðir um fjallið milli Sunniendinga og Norðlendinga". — Reykjavellir kallast
nú Hveravellir, en Hvinverjadalir kallast Þjófadalir. Á þessum slóðum hefir
Matthías hugsað sér bústað Skugga-Sveins og félaga hans. (Ljósm.: Vig.)
á meðan skammtað var, en fólkið hafði
drukkið seyðið og var allt dautt, þegar
pilturinn kom heim aftur .— Veiðin
á að hafa horfið úr vatninu við þetta.
— Lík þessara manna eiga að vera
seinustu líkin, sem grafin voru í Næf-
urholtskirkjugarði. — Sumir segja
þessa menn úr Landeyum, og að þeir
hafi verið 3, en aðrir segja 7 og 2 af
þeim bræður. — (Guðmundur Árna-
son, Múla).
MISTÖK
Jón Jakobsson, kallaður verri, var
niðursetningur á Vatnsleysuströnd á
öldinni sem leið. Var hann látinn
ganga milli bæa til að eta út meðlag
sitt. Hann var matmaður með afbrigð-
um. Helzta vinna hans var að bera
inn þang og annan eldivið, bera út
ösku, sækja vatn, mala korn og því
um líkt. — Einu sinni kom Jón á bæ
og var þá búinn að ganga talsvert
langan veg. Þóttist hann þá vera orð-
inn matlystugur, fer rakleitt inn í eld-
hús og sér þar kjötlæri í trogi. Bíður
hanii ekki boðanna, tekur kjötlærið
og etur. Það kom upp úr kafinu, að
lærið var af hundi, sem hafði verið
soðinn til að ná af honum feiti til
áburðar. Þótti þar koma vel á vondan,
og var svo um það kveðið:
Lúinn eftir langan veg
lítt við hungur undi,
græðgisfullur gleypti eg
ganglim einn af hundi.
(G. J.: ísl. sagnaþ.)
TÓFUR
Það var lengi hjátrú hér á landi, að
á Finnmörk byggi galdramenn, sem
væri íslendingum illviljaðir; fyrir
hverja sök það var, er ekki getið.
Finnar höfðu t. a. m. sent tófuna til
íslands og mælt svo um, að hún skyldi
„veiðast en aldrei eyðast", og að hún
skyldi leggjast á það, sem hún sæi
fyrst lifandi, er hún kæmi að landi
Var svo tilætlað, að hún sæi fyrst
mann, því menn mundu taka á móti
skipinu, sem tófa var á, er það kæmi
að landi, og skyldi hún svo leggjast á
fólkið. En áður en menn komu til
skips, var hún búin að koma auga á
kindur í fjörunni. Því lagðist hún á
kindurnar (Huld II.)
i