Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1960, Blaðsíða 12

652
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
á að rita „hel“ ekki ,Hel“. Sú
furðulega meinloka að greina ekki
á milli þessara tveggja orða, kem-
ur víðar fyrir í sálmabókinni. Hana
þyrfti að nema á burt, því hún er
hneykslanleg.
í þýðingu síra Björns Halldórs-
sonar, „ Á hendur fel þú honum“,
er sálmur Gerhardts „Befiehl du
deine Wege“, beinlínis undursam-
legur og tekur franí frumsálmin-
um. Bæði kemur þar til sú óbrigð-
ula reynsla okkar íslendinga, að
„þráin til alls sem að veglegast var
hún vaknar er stuðlarnir iða“, en
frumtextinn er vitanlega ekki
stuðlaður, og svo er hann of lang-
ur. Af tólf versum þýðir síra Björn
aðeins þau fimm, sem öllu máli
skifta (en önnur og lakari þýðing
fellir ekkert niður). Þetta er sá
sálmur íslenzkur sem ég hefi oft-
ast yfir í huganum, en næstur hon-
um kemur líklega sálmur Sigurð-
ar Kristófers Péturssonar. En þá
fer ég aldrei með hann eins og
hann er prentaður, heldur hefi ég
hann þannig:
Drottinn vakir, drottinn vakir,
daga' og nætur yfir þér;
blíölega’ eins og bezta móöir
ber hann þig t faömi sér;
allir þótt þér aörir bregöist,
áldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, drottinn vakir
daga‘ og nœtur yfir þér.
Ef aö freisting mörg þér mœtir,
mœlir flátt í eyra þér,
hrösun svo þig hendir, bróöir,
háöung aö þér sækja fer.
vinir flýja — œörast ekki,
einn er sá er tildrög sér;
drottinn skilur, drottinn vakir
daga‘ og nœtur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiöin veröur,
lífiö hvergi vœgir þér
þrautir haröna, þverra kraftar,
þungt og sárt hvert sporiö er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber;
drottinn læknar, drottinn vakir
daga‘ og nœtur yfir þér.
Þegar œfirööull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræöstu ekki, hel er fortjald,
hinu megin birtan er.
Höndin sem þig hingaö leiddi,
himins til þig aftur ber;
drottinn elskar, drottinn vakir
daga‘ og nætur yfir þér.
í þessari mynd fullnægir hann
mér, trúarveika manninum. Aðrir
kunna að vilja breyta honum á
annan hátt. En eitt er víst: breyta
þarf honum.
Fleiri eru þeir nýju sálmarnir í
bókinni, sem ég hefði viljað taka
til svipaðrar athugunar. En til þess
liggja gildar ástæður að það er
mér ekki mögulegt að sinni, og
mundu a.m.k. skáldin segja bættan
skaðann, ef þau (eins og eg ætla)
eru enn með sama hugarfari og
fyrir 27 árum.
Eitt stórlýti á bókinni vildi ég
enn mega minnast á, því ekki er
sýnt að aðrir geri það. En þá verð
ég að nefna einn mann með nafni,
og það er sá ágæti maður, Dr.
Matthías Þórðarson, maðurinn sem
aldrei telur eftir sér erfiði ef hann
hyggst geta unnið gagn, og hefir
því líka skilað stærra dagsverki
en þorri samferðamanna hans.
Þegar sálmabókin var búin til
prentunar, vann hann það þarfa-
verk að gera skrá yfir frumhöf-
unda þýddra sálma. En sú skrá
birtist aldrei, og var sagt að hún
hefði týnzt hjá forleggjaranum.
Ég vissi þá ekkert um þetta. en
komst að því nokkrum árum síð-
ar, fyrir það, að ég hafði orð á þess-
ari sorglegu vöntun. Þá fékk ég að
vita hið sanna. Ég fór til Dr. Matt-
híasar, og af mínum alkunna
slettirekuskap bað ég hann að
vinna verkið á ný. Þetta gerði
hann, og skilaði skránni. En þegar
ég sá næstu prentun bókarinnar,
vantaði þar enn skrána. Henni
hafði á ný verið týnt. Svona er sú
saga.
Þegar W. T. Stead tók sér fyrir
hendur að gera hið fræga sálma-
safn Hymns that have Helped,
bókina sem sá víðsýni maður Þór-
hallur Bjarnarson reyndi að vekja
athygli á hér í KirkjublaSi sínu
nokkru fyrir aldamót, sneri hann
sér til manna víðs vegar um heim
og bað þá að segja frá reynslu
sinni og hvaða sálmar hefðu hjálp-
að þeim mest í þeirri baráttu, sem
lífið er öllum mönnum. Hann var
þá ritstjóri tímaritsins Review of
Reviews. Fjöldi manns, sumir stór-
frægir, varð við tilmælum hans.
Hvergi hefi ég séð þetta sálma-
safn hér á landi, en ég eignaðist
það fyrst á Englandi vorið 1916.
Síðan hefi ég, heiðinginn ekki get-
að án þess verið. Hvað segja nú
þeir menn, sem líklegir eru til þess
að vinna eitthvað að endurskoðun
sálmabókarinnar, þegar þar að
kemur, um að fara að dæmi
Steads? Og ef þeir vildu gera svo,
mundi þá ekki Lesbók vera heppi-
legur vettvangur til þess að leggja -
málið fram fyrir þjóðina? Fleiri
lesendur hefir Leshók en nokkurt
annað bókmenntalegt tímarit hef-
ir nokkru sinni haft hér á landi.
En vel má vera að þetta væri eins
og að hrópa í vindinn- bergmálið
yrði ekkert. Skaðlaust ætti þó að
vera að reyna. Sn. J.
Leiðsögumaður ferðamanna: — Þetta
er langstærsti fossinn sem til er hér á
landi. Og ef konurnar hætta að tala
saman, þá munuð þið heyra hinar óg.
urlegu drunur í honum.