Lesbók Morgunblaðsins - 04.11.1962, Blaðsíða 16

Sonja skrifar frá New York:
kemur til sögunnar
/A þessum tíma árs er New
York rétti staðurinn
fyrir tízkufrúr. Manni dettur ó-
hjákvæmilega í hug að heimur-
inn sé að ganga af göflunum
þessar síðustu þrjár vikur síðan
samkvæmislífið byrjaði.
Oig það byrjaði auðvitað á öllu ó-
hófs glitinu og glæsimennsk-

unni, sem hefur verið daglegt brauð
allt frá því Phiiharmonic Hall opn-
aði (Það er hinn nýi hljómleikasalur
New York Philharmonic symfóníu-
hljómsveitinnar og að sjálfsögðu
fyrsta byggingin, sem lokið var við
í hinni miklu miðstöð menningarlífs
sem nefnist Lincoln Center), við leik
hús- og kvikmyndafrumsýningar og
tízkusýningar, unz Metropolitan ó-
peran hóf sýningar nú fyrir skemmstu
Þetta kemur þeim ek'ki sízt í hug,
sem þekkja til tízkuiðnaðarins og vita
að hundruð kvenna hljóta að hafa
eytt ofsalegu fé í kvöldkjólana eina.
Við getum nefnt tölur allt frá 45
þúsundum upp í 135 þúsund krónur.
Irið spyrjið kannski: Hvernig er
þetta hægt? Sumir kjólar eru svo
mikið útsaumaðir með perlum, sekk-
ínum og gimsteinum, að þið ættuð
bara að reyna að rei'kna kostnaðinn
út sjálfar, að viðbættum vinnulaun-
um. Og svo býst ég við að teiknurun
um finnist þeir eigi skilið að fá eitt-
hvað fyrir snúð sinn. Þá dettur mér
í hug sagan um fatakaupmann í New
York og viðskiptavin hans, sem kvart
aði um hvað verðið á litlum hatt-
bleðli væri hátt. „í rauninni," sagði
hún, „er hann ekki neitt annað en
borði, sem ekki hefði getað kostað
meira en svona fimmtíu krónur í
verzlun." Þá rakti kaupmaðurinn
sundur hattinn, unz hann var ekiki orð
inn annað en ónýttur borði, rétti kon
unni og sagði :„Nú getið þér fengið
hann fyrir fimmtíu krónur.“
/lif þessari litlu sögu mætti á-
lykta, að allt sem gott er hljóti að
kosta peninga. En svo þarf ekki að
vera. Ef maður hefur svolitla hsefi-
leika og ímyndunarafl, er hægt að
gera mikið úr sáralitlu. Framar öllu
þarftu að þekkja sjálfa þig, það eiga
allar vel klæddar konur, hvar sem er
í heiminum, sameiginlegt.
En snúum ofckur aftur að tízku-
unni eins og hún er þessa stundina.
Hún er hreint ekki svo slæm. Ame-
rískir teiknarar verða uppfinningar-
samari og sjálfstæðari með hverju
ári. Nokkrir, svo sem Galanos og
Norell, hafa náð að þroska með sér
eigin stíl. Aðrir, þar á meðal Zucker
man sem stundum er kallaður Balen
ciaga 7. strætis, saumar föt, sem fara
dásamlega vel og eru sniðin eftir
(og stundum endurbætt) frönsku há-
tízkunni. Leikhúsdraktir hans eru
hreinasti draumur í ár, úr þungum
brókaði- og bouclé silkiefnum, oft
lagðar loðskinnum.
Draktir og kápur Norells eru hlaðn
ar skinnum, en aldrei samt um of.
Zuokerman er með frá'bæra svarta
ullarkápu, fóðraða með rafgulu,
þykku, möttu satíni, lagða svörtum
refaskinnum frá hálsmáli niður og
kringum faldinn. (Sjá mynd).
M*egar minnzt er á loðsfcinn:
Maximillian, bezti loðkápukaupmað-
ur heimsins, kemur á óvart með ýmsu
Innan um marga hektara af svörtum
mink, rándýrum safalskinnum og
chincilla sést hvort sem þið viljið
trúa því eða ekki kápa úr gráum
íkornaskinnum sem kom bezt klæddu
hofróðum New York borgar til að
svima af hrifningu. En takið eftir:
það voru ekki aðeins þessi óvenju-
legu loðskinn, sem ollu (hinn hóg-
væri íkorni hefur ekki sézt í káp-
um síðan 1930). Það var sannleikur
skinnanna og sniðsins og hinar ein
földu línu, sem gerðu þetta svo ó-
venjulega kápu. (Sjá mynd).
Annað eftirtektarvert hjá Maxim-
illian er tvíhnepptar, dragsíðar
minkakápur til kvöidnota og silki-
mjúkar kápur úr rússneskum mörð
um, fóðraðar með chincilla eða safal
skinnum. Flestum þeirra má snúa
við.
M,
iLaximillian notar ekki óvana-
leg skinn eins og gaupur, guanaco
eða gærur (einn loðkápusali, Arono
wicz, auglýsir „íslenzkar gæruskinn
kápur“), en aðrar þekktar verzlanir
t.d. Revillon 'og Bergdorf, nota svona
brosleg skinn í þetta sinn. Áður hafa
þau verði notuð til að vera í til sveita
og á skíðahótelum, en nú eru þau
orðin nothæf í borginni. Meira að
segja glæsilegar konur, sem eiga tvær
eða þrjár kápur úr hinu sígildu skinn
um, fá sér þessar óvenjulegu loð-
kápur til að láta eftir duttlungum
sínum.
t
Snúum okkur svo frá loðskinnum
að kvöldkjólunum. Það er enginn vafi
á því, að síðir þröngir kvöldkjólar
eru komnir í tízku og fleignir kjólar
með víðum pilsum eru orðnir gam-
aldags. Við kvöldverðarborð í einka
húsum kemur fyrir að nokkrir stutt
ir kvöldkjólar sjást en síðir kjólar
eru lang vinsælastir, næstum svo
að einhæft er. Allt sem glitrar er í
tízku, hvort sem það er vegna perla
brókaði eða lamé. í stuttu máli er
New York tízkan svona:
Þægileg föt að degi til, glit og
síðir, þröngir kjólar á kvöldin (of
náir hælar að degi til eru alveg fyrir
neðan allax hellur, þeir eru gjörsam-
lega óviðeigandi).
6. hefti
. EPISKA RITIÐ
Öháð bókmenntarit
6. hefti
ESifar SCrbSlfiinssoii Ereyrs
Framtíðarmöguleikar íslenzku stjórn-
málaflokkanna séðir í ljósi
ÞRÓUNAR HEIMSSTJÓRNMÁLANNA
Fæst í bókabúð
KRON Bankastræti
Fyi'ri hlíifi
VANTAR
ÞIG PENINGA?