Lesbók Morgunblaðsins - 29.09.1963, Page 7

Itumiar
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS '/
Hrafnarnir við vindubúrna. „Við fengum bara teikninguna . . .
Á LLFLJÓTSVATMI
— Það er svo margt að mað-
ur getur ekkert sagt um það,
eiginlega er allt jafnskemmti-
legt.
— Lært mikið hér?
— Já, t. d. byggðum við
Lyftubrú, fengum teikningu og
efni og svo var skipt verkum í
flokknum.
— Er samstarfið gott?
— Já, það hefur verið mjög
gott samstarf í flokknum, ann-
ars hefði þetta aldrei gengið.
— Hvað er minnisstæðast?
— Sérstaklega dagurinn í
gær, við unnum við að skreyta
skálann, búa til lyftubrúna og
svo fengum við heimsókn, það
er búið að vera dásamlega gam-
an og margt sem við höfum
lært.
— En þegar þið komið heim?
— Við förum þá til starfa í
okkar sveit og miðlum þar af
þeirri þekkingu sem við höfum
hlotið hér.
— Líta þá ekki þau yngri upp
til ykkar?
— Það er búizt við miklu
meira af okkur, sem ekki er
nema von.
U tan við einn skálann eru
nokkrir piltar að æfa línukast
en úti á vatni bisa Strútarnir
við að draga flekann sinn á
móti veðrinu. Gammarnir eru
að rífa „líkið“ eins og þeir
kalla nú brotna turninn sinn.
Ætlunin er að spjalla við einn
detta niður, en voru áður búnií
að skera sig og flikka sig til.
Það var uppi fótur og fit og þeir
bornir inn á börum, þetta leit
út sem slys. Mannskapurinn var
hálfsvekktur að ekkert skyldi
vera, þó okkur grunaði það
sum, varð að meðhöndla þá sem
stórslasaða. Annars er alltaf
eitthvað að ske hér á Úlfljóts-
vatni.
— Eru margir skátar á Eyr-
arbakka?
— Ja, þetta er lítið pláss,
skátafélagið var endurreist í
fyrrahaust og það er nú mikill
áhugi.
— Eruð þið mörg þaðan?
— Við erum fjögur.
— Bítur ekki veðrið á ykkur?
— Ja, við blotnuðum illa í
gær, rennandi blautir allir, það
var svo mikil rigning að úti-
lokað var að kveikja á kyndl-
unum vegna bleytu, það kvikn-
aði aðeins á fjórum.
— En skapið þá?
— Ágætt eins og venjulega,
skátar eru alltaf í góðu skapi
hvort sem rignir eða hvað.
— En samstarfið hjá ykkur?
— Samheldni er mikil, við
kynnumst nýjum félögum, skát-
um, alltaf glaðværð, allir reyna
að hjálpast að, yfirleitt mjög
góður andi.
En eru þá ekki leikirnir stund
um ærslafengnir?
— Það skilja kannske ekki
allir kæti okkar og leiki og við
t^ÉR á Úlfljótsvatni er allt
súrrað, hlið, girðingar, brýr og
turnar, allt gert úr grönnum
trjáspírum og köðlum. En til-
veran snýst um fleira en snæri
og ég spyr Ingólf Ármannsson
hvað hér sé um að vera.
— Flokksforingjanámskeið
íyrir 14—16 ára skáta.
— Hafa þeir allir starfað
lengi?
— Mismunandi, S—4 ár t. d.,
þetta eru yngstu foringjarnir
sem stjórna þeim sem eru jafn-
aldra og aðeins yngri.
— En hver eru svo verkefn-
in?
— Eingöngu þjálfun, nálega
eingöngu verklegt. Þau eru hér
í viku og fá ýmis verkefni úr
skátaprófum o. f 1., til að þau
geti svo leiðbeint hinum.
— Nokkur próf héðan?
— Nei, en þau fá skírteini um
þátttöku, aðeins staðfesting um
að þau hafi verið hér.
— Er ákveðin dagskrá?
— Já, fastir dagskrárliðir eru
nokkrir, t. d. fara kokkar á fæt-
ur kl. 7 og kl. 8 er blásið signal
og fara þá allir á fætur. Kl. 9.45
er skoðun og athugun á um-
gengni og gefin stig, kl. 10 er
fánahylling og síðan ýmsir liðir
íram að matarhléi. Kl. 15 eru
aftur ýmsir liðir fram að kvöid-
verði en kl. 21—22 eru kvöld-
vökur, varðeldar o. fl.
— Og árangurinn?
— Árangurinn af þessu kem-
ur í ljós næsta ár, en af fyrri
námskeiðum er yfirleitt góður
árangur. Við leggjum auðvitað
mikla áherzlu á að þau sem
koma á námskeiðin starfi sem
foringjar næsta ár.
— Hver eru einkenni svona
námskeiðs?
— Það sem fyrst og fremst er
einkennandi er að mikið starf
er unnið á stuttum tima og til
þess þarf góða samvinnu í
hverjum flokki, að allir vinni og
verkaskipting sé góð. Þetta lýsir
sér í kjörorði þessa námskeiðs,
sem er „Það er ekkert ómögu-
legt“. Það sem er erfitt gerum
við strax, en það sem er ómögu
legt tekur aðeins lengri tíma.
— Hvað eru margir á nám-
skeiðinu?
— Það eru um 50, þrír
drengjaflokkar, Hrafnar, Gamm
ar og Strútar og fjórir stúlkna-
flokkar, Hænur, Háfuglar, Rjúp
ur og Súlur
Það er vandi að sjá fótum sín um forráff,
þeirra, en það gengur seint, því
að þeim gengur illa að finna út
hver sé mesti kjaftaskurinn í
flokknum. Að lokum verður
þó Björn Magnússon að hlíta
þeim dómi, en það er nú kann-
ske bara af því að hann er frá
Eyrarbakka.
— Lært mikið hér, Björn?
— Já, já, alltaf að læra.
— Og hvað finnst þér
skemmtilegast?
— Það er nú svo margt, t. d.
áðan þegar tveir þóttust vera
slasaðir. Sem sagt, þeir tveir
fóru yfir apabrúna, sem stelp-
urnar gerðu, og þóttust láta sig
viljum kannske ráða okkur
sjálf meira en við getum, en
þetta blessast allt, en það þarf
alltaf eitthvað að vera að ger-
ast.
Já, það er alltaf eitthvað að
gerast, hér eru drengir og stúlk-
ur á leið til manndóms, skin og
skúrir skiptast á og þótt rigni
úti er birta og gleði hið innra.
Enn ein demban skellur á,
nokkrar stúlkur slá hring,
hoppa og syngja, piltur ekur
hjólbörum fullum af spirubút-
um úr vindubrúnni sem Hrafn-
arnir eru að rífa, en ég ek einn
út í rigninguna.
KrLstín ferðast í lyftubrúnni. „Það er svo gaman“.
— Við erum 9, fyrst og
fremst vanir foringjar og þeir
sem þurfa þjálfun, við er-
um tvö deildarforingjar,
Hrefna Hjálmarsdóttir og ég,
við skipuleggjum og stjórnum
starfinu en aðstoðarforingjarnir
sjá um sjálft starfið.
— Hváðan eru svo þessir
skátar?
— Fyrst og fremst frá Suð-
vesturlandi, en nú er einnig
hliðstætt námskeið fyrir Norð-
lendinga í Vaglaskógi og eru
þar um 30 þátttakendur.
— En hvað um allar þessar
súrringar hér?
— Það er lögð áherzla á
frumbyggjastörf í sumar, því að
nú lýkur ferðaárinu og frum-
byggjaárið hefst 2. nóv., svo er-
um við með ýmsa tómstunda-
iðju, t. d. grasa-, blóma- og
steinasöfnún, tökum mót og
afsteypur af dýrasporum o. fl.
— En leikir?
— Það eru kvöldvökur og
varðeldar, leitað að földum fjár
sjóði, farið í næturleiki og svo
auðvitað sungið í gærkvöldi var
heimboð flokkanna, foreldrar
komu í heimsókn og fóru þá
skátarnir í gervi ýmissa þjóða
eins og t. d. eskimóa og indí-
ána.
En það er kallað á Ingólf
og ég geng um í rigningunm og
skoða. Stúlkurnar virðast kunna
að taka til hendinni, einn flokk-
urinn hefur gert girðingu og
hlið við skálann, aðrir gert
lyftubrú með því að byggja tvo
turna og strengja kaðal á milli
þeirra yfir læk og fest „stól“ í
allt saman, þannig að draga
megi farþega yfir lækinn. Svo
er það apabrúin sem er geysi-
vinsæl en dálítið vandgengin
kaðalbrú. Drengirnir hafa aftur
á móti byggt vindubrú yfir ána,
haglegan fleka sem hægt er að
sigla á vatninu og ber allan
flokkinn sem vann að smiðinni,
og geysimikinn turn, en hann
brotnaði og féll í óveðrinu í
nótt, en þá rigndi líka 40 mm
hér, svo að veðrið í dag, þó
blautt sé og hvasst, er hrein
hátíð miðað við það. En þrátt
fyrir veðrið er allt í fullu fjöri.
Samt líður brátt að lokum þessa
námskeiðs og nú á að rífa allt
sem upp var byggt. Ég fæ eina
ljósihærða skátastúlku til að
taka sér frí stutta stund og
spjalla við mig, hún er frá
Reykjavík og heitir Sigríður Jó-
hannsdóttir, og þó hún sé ekk-
ert voðalega há, er hún í flokki
sem heitir Háfuglar.
— Hefurðu verið skáti lengi?
— í þrjú ár.
— Og dvölin hér?
— Mér líkar mjög vel hér.
— Hvað er skemmtilegast?
27. tölublað 1963