Lesbók Morgunblaðsins - 21.02.1965, Síða 7

frá júlí þar til í nóvember a'ð
þeir fluttu á Grettisgötuna.
Æfingasalur þeirra á Grettis-
götunni mun vera hinn futl-
komnasti sinnar tegundar
hérlendis. Þeir eiga gott safn
iyftiáhalda, sem. þei hafa
grafið upp út um hvippinn og
hvappinn — þannig hafa þeir
t.d. viðað að sér gömlum drátt
arvélahj ólum til þess að jafn-
henda. Þeir hafa líka smíðað
sjálfir hina furðulegustu
bekki, sem koma að góðum
notum við lyftingarnar. Ann-
ars taka þeir skýrt fram, að
þeir stefni ekki að því að
geta lyft s-vo og svo miklu.
— Við ætfum alhliða iíkams-
rækt, eða ,,body-building“,
segir Sigurður, um leið og
hann tekur 50 kg. dráttarvélar
hjól og sveiflar því yfir höfði
sér.
— Æfið þið þá þetta svo-
kallaða „Atlas“? spyrjum við
í fávizku okkar.
Nei, alls elcki, svarar Egill,
sem ligigur á bekk og jafn-
hendir tvö lóð með sitt hvorri
hendi. Atlas er bara fyrir byrj-
endur. Þar eru heldur engin
álhöld notuð.
mt eir segjast æ<fa tvo tíma
hverju sinni, en hafa einn frí-
dag í viku til hvíldar.
— Við megum alls ekki
sleppa úr nokkrum dögum í
senn, því að þá koma harð-
sperrurnar til sögunnar, segir
Úlfar.
Þeir segja okkur, að þeir
skipti æ-fingatímanum vísinda-
lega niður og Sigurður segir
okkur, að þeir þjálfi hvern
líkamshi uta fyrir sig: brjóst-
vöðva, axlir, hantíleggi, bak
og fætur.
Og hann bætir við:
— Það þarf að reyna mest
á handleggina og kálfana til
þess að þeir taki við sér, því
að þetta eru líkamshlutar,
sem alltaf eru á hreyfingu.
En þegar þeir loksins taka
við sér, pumpast þeir út, því
að þá eykst blóðstraumurinn
tíi þeirra.
— En stórir vöðvar eru
ekki alltaf sterkir vöðvar,
segjum við.
— Ekki al'ltaf — en oftast,
segir Sigurður og brosir.
Handleggsvöðvar hans eru
ekkert smáræði — 16 tommur
að sverleika, og fólagar hans
i kjallara í gömlu
timburhúsi við Grettisgötu
liaía sex ungir menn inn-
réttað notalega vistarveru,
þar sem þeir koma saman
á hverju kvöldi til þess að
simia áhugamáli sínu. Víst
má telja, að framtak þeirra
sé nokkuð óvenjuleg1; en
þeir hafa um nokkurt skeið
lagt stund á líkamsrækt
eitir kerfi, sem þeir hafa
sjálfir tekið saman.
Víða erlendis og þá einkum
i Bandaríkjunum er áhugi
rrngra manna á að stæla
lilíamann mjög mikill. Að
s'ulfsögöu eru viss kerfi lögð
ti-1 grundva’.lar, flest þeirra
að framan getur, heita Sigurð-
ur Hálfdánarson, Úlfar Aðal-
steinsson, Egill Sveinbjömsson,
Gunnar Guðlaugsson, Þorleik-
ur Karlsson og Sigurður Ey-
þórsson.
Sigurður, Úlfar og ÞorCeik-
ur fengu „babteríuna“, þegar
ÍR gekkst fyrir nómskeiði í
líkamsrækt fyrir nokkrum ár-
um. Þegar þes.su námskeiði
lauk, höfðu þeir mikinn hug
á að halda áfram, en þar sem
þeir höfðu en.gin áhöld, sem
nauðsynleg eru við ástundun-
ina, létu þeir steypa fyrir sig
lóð og hófu æfingar af full-
um krafti í þvottahúsi heima
hjá Úlfari. Þegar Egill og
Gunnar smituðust af áhuga fé-
laga sinna og hófu aZ æfa
með þeim, var orðið nokkuð
S u ður Hálfdánarson þjálfar handleggsvöðvana. Atakið er
nti'dð, en Sigurður er rammur að afli. Fyrir aftan hann stend-
ur Egill.
eftir fyrirsögn þeirra, sem
lengst hafa náð. Hin kunnustu
þessara kerfa eru „Split Rout-
in“, „Forced Rep“ og nýjasta
kerfið, sem vöðvafjai lið Joe
Weider hefur skapað, „Tri-
Combing".
Ungu mennirnir sex, sem
þröngt á þingi í þvottahúsinu,
og 11 uttu þeir þá í þurrkher-
bergið!
Fljótlega kom í ljós, að hið
nýja húsnæði var í alla staði
mjög óhentugt til æfinganna.
Tóku piltarnir þá á leigu h.er-
bergi að Otrateig og voru þar

Gunnar Guðlaugsym, igurður Hálfdánarson, Egill Sveinbjörsson og Uifar Aðalsteinsson
Guimar Guðlaugsson — eng-

Úlfar og Egill — í tvo klukkutíma eru þeir önnunr. kafnir við
æfingarnar og skiptast á um að nota áhöldin.
segja okkur, að hann hafi jafn-
hent rúmlega hundrað kíló.
En þeir taka það fram, að
það sé ekki nóg að þjálfa að-
eins líkamann. Það reynir
líka á hjartað og það þarf auk-
inn kraft til þess að dæla
blóðinu út um líkamann.
— Við höfum verið að
hlaupa út á Melavelli og Vals-
velli og við höfum lika feng-
ið okkur sippubönd til þess að
auka þolið.
Þeir stunda líka æfingarnar
mjög samvizkusamlega, en
uppi á vegg hangir tafla, þax
sem mætingar eru skráðar.
— Að vísu vorum við hálf-
leiðir, þegar við byrjuðum á
þessu, segja þeir að lokum. Þá
vantaði okkur úthald, og það
var oft á takmörkunum að
við gæfumst upp á öllu saman.
Upp um alla vegigi í æf-
ingasalnum eru myndir af
vöðvahnútum og eru sumir
hverjir hinir hrikalegustu á-
sýndum. Piltarnir geta skil-
greint kerfin, sem þeir hafa
æft eftir, og þeir láta álit sitt
óhikað í ljós, ef þeim likar
ekki árangur þeirra.
— En hvað um mataræði?
spyrjum við.
Þeir segja, að það fyrsta,
sem gera verði, sé að skipta
um mataræði.
— Maturinn, sem við borð-
um, verður að hafa mikið af
hitaeinin.gum, segir Gunnar.
Það er alveg nauðsynlegt til
þess að fá aukið þoi.
— Megið þið þá reykja?
— Nei, og það gerum við
heldur ekki. Það er strang-
lega bannað í reglum klúbbs-
ins. Það þýddi líka lítið, því
að þá værum við allir móðir
og másandi.
í einu horninu er vigt, en
piltarnir fylgjast ve: með
þyngdinni. Þannig hefur Sig-
urður þyngst um 10 kíló og
Úlfar um 11 kiló á einu ári.
ar harffsperrur.
En nú h) ökkum við til hverr-
ar ein.usuu æfingar, enda liður
okkur aldrei betur en að lok-
inni æfingu. Þá er eins og við
séum í vímu!
7. tbl. 1965,
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7