Lesbók Morgunblaðsins - 07.04.1968, Blaðsíða 16

m
Hárr-
ÍUR-
I K M
l&
ll*
&FTUR-éM ruf t FKR\Ð FlUt Sf\tA~ H LJ.
JKf 118
KJÖR
ffne- 5X6
'iL'ar- 1 K
tmiNHu uaein
£K K J N Æ G
l'i K- n MS- KLUTfl KVÆÐI 1 Kt£U- JWR fíRk- m
y/Tjfl
£FM I é-HT'SM ' » ✓ .
£ I N - KEfJWIS- STflFlR. (VlDDfl- t6ísl8\ FULUW kær- l£\K- U R.
FTÆR
JKRilff) 'ott f) KVFN- A/flFd
bsv'ir- íftrifi
bF'nc-
ilfWfl KMH
RHMI St*z ó -
Hýö'fti EKOItU,
L ffí- IBIKI JK’VLD-
LEIPIR 3IÐIR SfJ-
SVOLT
mm DýPiÐ
p'CTTl-
aV f- m LÖþx- uk REfMf)
FÚi-fl
niNN- IST 'R
n KEifL
)ómn
sm- ORÐ iK. ST. K/tKTr^ ftflNP •
Srfff - Oft-i?
KÆK
KlflKf? - Pfffl-Ð- ufcHflfc <<
FÍIT/
FRMfl- MflRK l
KLflffí
HflFN
1?ei ro 2 Elfí S
u ' Tlöc? BflflVD- UfildN m
■
-faKr-
1K
þR9
8tÐ U*
ÍX

K«o?-
PflÐ|
i T*» S-Kl

Lausn á síðustu krossgáfu
r 0_ý 3> » 2 -3? X * » , » 0 • í. 5 • wBm '. '<*• r 31 31 Q fr- 31 a\ - sS iiS 3> o_. “v4 ) tdSv&lt \jV- •ii ss m
31 3) X r* ■H 0 c ■i X 2) T> TJ 3) X 4— O X %
Æ \ z. 33 X y. 33 r T> m ,/■ £& X X - rn 2. -2. P' 9
z. a 3) c 1 - z Z C X ÉL - X 3S z r' r & 79
z 3> r \jl 3 3 - 1 p 0' ** 1 M t rP x' v\ X s
”1 z Z - aj -Z X 3\ ■n O' 70 c- 1 O' O ih' Z,
0' X £ l| z 33 13 X 1— <T-| r cr cr ■z. 33 z; X || m/. f. 3i' T| 1 m z
0 JN 3) z M X z c tXi - r 2} E'.í' S c 3) cf C ; r -
70 X r 1|3 3> xS? 31 Z 31 z X £Í? 31 11 35 r 'á! . X vl
m »1? - tr z 3)' r C mi X O- H « 3) 7» 31 c-* 0' «4 r í> c 31 É
- z z CJ r c * 3> zr V\ 33 H 0 r 0' T) s ~ c í X X 70 k 7» 55 3
c1 p' 5 r 33 Z 31 X W Íl 0 5 — -i- -.t- X X V\ 3) 3» i °2 I- K B “ 0 , X - - < 55 v 5.
31 ■7. T\ z 3j‘ ~ 31 X X H 0' z m ' f * <* 70 m Tí - XI
7« ji ■n r<5 3J z 31 z 31 r — * X — 70 31 m | z
Flestir spilarar hafa einhvern tíma
komizt í þann vanda, sem sagnhafar, að
hafa aðeins 7 tromp á báðum höndum
og verða alltaf að trompa útspil andstæð
inganna, sem orsakar, að andstæðingarn
ir hafa að lokum fleiri tromp en sagn-
hafi. Spil þessi eru stundum vandasöm
en einnig oft afar einföld, ef sagnhafi
er varkár. Gott dæmi um þetta er eftir
farandi spil:
Norður:
4 K-5
V G-9-6
4' K-5-3-2
4 K-D-10-5
Vestur: Austur:
4 9-7-4-3 4 8-6
4 D-10-8-4-2 V Á-K-7-5
4 Á-6 4 9-8-4
4 8-3 4 9-7-4-2
Suður:
4 Á-D-G-10-2
V 3
4 D-G-10-7
4 Á-G-6
Suður var sagnhafi í spö'ðum og
vestur lét út hjarta 4, austur drap með
kóngi, lét út hjarta ás og sagnhafi tromp
aði.
Augljóst er, að sagnhafi má ekki taka
öll trompin, því þá eru hjörtun hjá
vestur góð þegar hann kemst inn á tíg-
ul ás. Getur þá sagnhafi aðeins fengið
9 slagi (5 á tromp og 4 á lauf).
Sagnhafi verður að vera varkár og
á að spila þannig: Hann lætur út tígul
gosa og fái hann þann slag, þá tekur
hann öll trompin og 4 slagi á lauf og
vinnur spilið. Drepi andstæðingarnir tíg
ulgosann, láta þeir næst út hjarta og
þá er augljóst að sagnhafi má ekki
trompa heima. Geri hann það, missir
hann allt vald á spilinu og getur alls
ekki unnið það. Hann verður því að
gefa tígul í heima.
Nú á hann ekki fleiri hjörtu í borði
og skiptir þá ekki máli hvað andstæð
ingarnir láta næst út, sagnhafi fær af
ganginn.
ra
Veljerðarríkið fœrir sig sífellt
uppá skaftið í þeirri viðleitni sinni
að vernda þegnana gegn hverskon-
ar skakkaföllum. Nú er ekki nóg að
tryggfa þeim ellilífeyri og sjúkra-
hjálp; það mœtti einnig vera að
slikar náttúruhamfarir yrðu í landi
elds og ísa, að af hlotnaðist röskun
á athafnalífi og jafnvel slys. Þá
kynni lega landsins að hafa hœttu
í för með sér í hugsanlegum stór-
átökum stríðandi heimsvelda í
austri og vestri. Velferðarrikið ger-
ir sér fulla
grein fyrir
þessum mögu
legu ógnun af
völdum nátt-
úrunnar og ó
fullkomleik
þess mann-
kyns, sem hef
ur á valdi
sínu gereyð-
ingarvopn.
Það heitir
svo, að við fljótum ekki sofandi að
neinum slíkum feigðarósi. í 6 ár
hefur starfað í þessu landi stofnun
sem ber viðamikið nafn: Almanna-
varnir. Á þessurn árum hefur stofn
unin fengið samtals 18 milljónir til
að moða úr og koma upp vörnum
fyrir almenning. En hvar skyldu
þœr varnir vera og hvernig skyldi
þeim œtlað að koma að notum þeg
ar neyð ber að höndum. Það er
ekki nema eðlilegt aö slíkar spurn
ingar komi fram. Forstöðumaður
Almannavarna hefur að vísu svarað
spurningum í sjónvarpi, og kom
fram af hans hálfu, að þessi við-
leitni virðist algert kák.
Þrátt fyrir 18 milljónir króna til
þessara þarfa, var helzt að skilja,
að almannavarnir á fslandi vœru
fólgnar í einhverju viðvörunar-
kerfi, sem ekki er þó komið ti 1
landsins. Það kerfi mun líklega
hafa verið hugsað til viðvörunar
við geislunarhœttu, ef kjarnorkv-
árás yrði gerð á landið, en hvar á
„almenningur“ þá að leita skjóls.
Gagnvart hættum af völdum nátt
úruhamfara hér innanlands, munu
Almannavarnir standa jafn ráð-
þrota. í téðum umrœðuþœtti kom
i Ijós að eitthvað mundi til af tepp
um í skemmu nálœgt Reykjavík,
en skemman sú arna hafði flœtt á
undan öðrum húsum í flóðunum í
vetur. Þó gat forstöðumaðurinn
huggað okkur með því, að ef til
vill hefði mátt komast í hana á
stórum verkfœrum.
Sigurjón Rist hefur sagt, að við
getum átt von á miklu stórkost-
legri flóðum en þeim, sem herjuðu
á landslýðinn í vetur og voru nœst-
um búin að einangra Reykjavík.
Við verðum að horfast í augu við
það sem gœti gerzt. Einhvern tíma
hefur hraun runnið alla leið út í
Elliðaárvog. Hvað yrði um rafstöð
ina þar, ef slíkt endurtæki sig og
hvað yrði um hana og brýrnar á
Elliðaánum, ef miklu stcerra flóð en
í vetur œtti sér stað. Einn af jarð-
frœðingum okkar hefur sagt, að
hraun gœti runnið til Hafnarfjarð-
ar á tíu mínútum frá þeim eldstöðv
um, sem þar eru nœst. Á Selfossi
hafa flóð í Ölfusá valdið tilfinnan-
legu tjóni á 20 ára fresti. Samt
hefur enginn varnargarður verið
gerður þar. Þó voru flóðin í Ölfusá
í vetur barnaleikur á við það sem
orðið gœti, eftir því sem Sigurjón
Rist sagði.
Hér í Reykjavík verðum við að
horfast í augu við það, að vatns-
bólin geti mengast og allar land-
leiðir til borgarinnar lokast í einu
vettfangi. Um leið gœti svo farið,
að borgin yrði rafmagnslaus. Þá
deyja líka Ijósin í skrifstofu Al-
mannavarna og rafmagnsritvélarn
ar og reiknivélarnar hœtta að
ganga. Kannske gerir það minnst
til.
1 bili virðist ríkisvaldið á þeirri
skoðun, að Almannavarnir mœttu
missa sig. Fjárveitingin í ár hefur
verið skorin niður í 600 þúsund. —
Hér er um að ræða óviturlegan
niðurskurð og hefði að fenginni
reynslu í vetur fremur átt að auka
fjárveitinguna.
Kanski œtti að leggja Almanna-
varnir niður og fá málið í hend-
ur Slysavarnafélaginu; veita því
það fé sem annars fer líklega að
mestu í skrifstofuhald.
Velferðarríkið ber varla nafn
með rentu meðan ekkert hefur ver
ið gert til að forða frá neyð af
völdum þeirra hamfara í náttúr-
unni, sem við vitum að alltaf geta
átt sér stað. Gísli Sigurðsson.