Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1971, Page 8

Langt framnndan reis fyrsta takmark ferðarinnar, sjálft Snæfeilið, slegið öræfabirtu.
í Tröllakrókum. Gegnum sumar strýturnar eru göt, en holur
í aðrar, likastar augnatóftum í trölli. Snæfell er í baksýn.
Það var upphaf þessarar ferð
ar, að hinn miikli ferðagarpur
Pétur Guðjónsson kom til mín,
itil að kanna undirtektir minar
við íyrirhu.gaðri gönguferð
hans úr Fljótsdalshéraði yfir í
Lónsöræfi, en Lónsöræfi sagði
þann vera mjög hrífandi og
stórkostlegan hluta lands-
'ins, sem vert væri að skoða. Þá
hafði ég iitið um Lónsöræfi
heyrt getið og grunaði sízt,
hversu stórfenglegt ævintýri
ég átti í vændum. Mér leizt vel
á hugmyndina, en stakk upp á
því, að við ræddum við kunn-
tngja minn, Eií.s Guðnason,
kaupmann á Eskifirði, sem ég
vissi mjög kunnugan aðstæðuim
öllum eystra og komum við all-
ir þrír saman, næst þegar Elís
var í Reýkjavík, og ræddum
iflyrirhugað ferðalag. Varð end-
anlega ákveðið að við skyldum
fara þrír, en á hestum í stað
þess að fara flótgangandli, þvi
að Elís er hestamaður mikiil og
á gæðinga. Þá var ferðaáætlun
inni breytt allverulega; í stað
þess að fara beint úr Fijóts
dalnum innst, yfir í Lónsör-
æfi, var ákveðið að fara upp
Héraðið allt að Snæfellii, kltífa
það, og halda siðan áfram yfir
Jökulsá yfir á Eyjabakka, ríða
síðan með norðausturhorni
Vatnajökuls og koma niður efst
við árgljúfur Jökulsár í Lóni,
halda meðfram því svo yfir
Koliumúla til Víðidals, en úr
Víðidalnum, sem við notuðum
sem bæfcistöð, til baka, yfir
Kollumúlann, yfir í árgljúfrin
og skoða þau, og Tröllakrók-
ana alveg sérstaklega.. Halda
siðan aftur þá leið, sem venju-
legt er að fara úr Víðidal um
hraunið norður á Fljóts-
dalshérað. Þá var einnig
fastákveðið að hefja ferð-
ina 1. ágúst hvað sem á
gengi, búa okíkur út fyrir öll
veður, þvi að okkur fannst sam
kvæmt reynziu, að ef ferðatím-
inn væri ekki fastákveðinn, en
ætti að vera háður mati okkar
á veðri á hverjum tíima, yrði
ferð þessi aldrei farin.
Á tilsettum tima mættuim við
í sumarbústað Eiisar við Lagar
fljót, rétt hjá þeim stað, sem
Grimsá kemur í það, en þaðan
skyldi lagt upp. Höfðu þá
bætzt i hópinn, kona Elísar
Erna Nielsen og sonur þeirra
hjóna, Ásvaldur, ásamt tveim-
ur sonum Péturs Guðjónssonar,
þeiim Sigurjóni og Guðjóni. Hjá
góðkunningjum var Eiís búinn
að fá að láni nokkra hesta auk
sinna eigin, svo við höfðum 15
hesta alls til fararinnar.
Við hófuimst handa snemma
morguns og bj'Ugiguimst tiil ferð-
ar. Elis fræddi ofckur um, að
það væri út af fyrir sig mikið
Ayrirtæiki að komast af stað
og færi jafna.n fyrsti dagurinn
í það öitt. Elís reyndist hér
hafa á réttu að standa, þv'í að
það tðk drjúgan tíma að ná
hestunum saman úr girðingu,
deila byrðum jafnt niður á
trússhestana tvo, og binda uipp
á þá, velja beizli og hnakka
við hsafi hvers og eins, stytta
eða lengja í istöðum eftir þörf-
um ojs.lh'v.
FALL ER FARARHEILL
Loks riður hópurinn úr hlaði
en ekki líður á löngu áður en
fyrsta öhappið skellur á. Við
erum komin nokkuð út á engj-
arnar milli Ketilstaða og Vaila
ness, þegar ég, sem ríð fremst-
ur, veit ekfki fyrr en ég heyri
einhvern þyt flýrfir aftan mig og
I sömu svifuim þýtur rauða mer
in Rella, sem Pétur hafði set-
ið, fram hjá mér sem kó’jfi væri
skotið, með hnakkinn aftan i
taglinu, hangandi á reiðanuim.
Sem betur fer losnar hnakkur-
inn skjótlega úr hestinum.
Ástæðan flyrir þessu var sú, að
nokkru áður hafði hnakkgjörð
in, sem var orðin fúin og göm-
ul, slitnað, og Pétur óltið af
bakii. Þarna á engjunum er
mjúkt undir og sakaði Pétur
því ekki.
Ég næ hestinum fljótlega og
sefa hann, en Elís kemur með
nýja varaól, og leggjum við af
stað á ný. Við riðurn ekki lengi
fyrr en Gletta, brúnt fjögurra
vetra tryppi, llitt eða ekfci tam-
ið, sem við ætlum að venja und
ir trúss, tekur upp á því að
ausa og prjöna og linnir ekfci
látum fyrr en hún hefir slitið
báðar gjarðirnar af klyfberan-
um og losað sig við allar byrð-
ar. Gert er við kliíberann eft-
ir föngum og sett upp á Glettu
aftur, en allt fer á sömu leið.
Kliyfjiunum er þá komið upp á
ljósan flák, Svan frá Ketils-
stöðum, sem reyndar er ætlað-
ur til reiðar, en er svo viljug-
ur að lítt verður við hann ráð-
ið af óvönum. Sýnist okkur
gæðingurinn verða allfúll í
skapi við þetta nýja hlutskipti
og þykja virðingu sinni misboð
ið freklega. Gletta er dæmd úr
leik og farið með hana að Eyj-
ólfsstöðum til geyimslu. Hún er
eklki skírð til einskis .merin sú.
I stað hennar fær Erna að láni
annan hest, Stjarna, sem er
mesti ljúflingur og verður
hann reiðskjóti Guðjóns Péturs
sonar mestalla leiðina. Svanur
er með hnakk og þarf að
spretta af honum og leggja
á hann klifsöðul. En þá
er enginn hestur lengur
tiltækur hnakklaus, því að
lausahestarnir eru ekki með
í förinni enn sem komið er. Er
þvi tekið það ráð að festa
hnáklkinn til bráðabirgða ofan
á hnakk Flugu frá Stóra-Sand-
felli. Við riðum nú fram að
Grtmsá. Þar sem við komum að
hagar svo til að áin rennur,
okkar megin meðfram bröttum
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
19. september 1971