Lesbók Morgunblaðsins - 05.11.1972, Qupperneq 15

ÓGLEYMANLEGT JAZZKVÖLD
Mánudag-inn 23. 10. gerðist
sá merkisatburður í tónlistar-
lífi borgarinnar, að jasskvöld
var haldið í Þjóðleikhúskjall-
aranum. Þar voru saman komn
ir allir beztu jassleikarar
landsins og skemmtu þeir á-
heyrendum vel.
Jasskvöld þetta hófst á mjög
óvenjulegan hátt; það byrjaði
nefniiega á réttum tima, en
það er hrein undantekning ef
tónleikar á íslandi byrja stund
vísiega. I um það bil tuttugu
mínútur áður en hljómsveitin
hóf Ieik sinn, „jömmuðu" þeir
Guðmundur Ingólfsson og Ás-
kell Másson og var það með af
brigðum skemmtilegur „sessi-
on“. Þvi miður gat Guðmund-
ur ekki verið með allt kvöldið,
vegna þess að hann þurfti að
spila með annarri hljómsveit i
Þórskaffi, en þó gaf hann sér
tima til að spila einn æðisleg-
an blús með hljómsveitinni.
Það var eitt albezta atriði
kvöldsins. Guðmundur lék á
píanó og sýndi, að hann á eng-
an sinn jafningja á þessu sviði
hérlendis og jafnvel þótt víð-
ar væri leitað. Þórir Baldurs-
son lék á orgel og var mjög
góður. Blásarar voru Rúnar
Georgsson á tenórsaxófón og
Halldór Pálsson á alltsaxófón
og voru þeir í einu orði sagt
stórkostlegir. Áskell lék á
bongótrommur og var eins og
venjulega með afbrigðum
skemmtilegur. Alfreð Alfreðs-
son lék mjög vel á trommurn-
ar og Árni Scheving á bassa og
stóð sig með ágætum.
Hið eiginlega „jassband"
samanstóð af þeim Áma Shev-
ing á bassa, Þóri Baldurssyni
á orgel og píanó, Rúnari
Georgs og Halldóri Pálssyni á
saxófóna og flautu, Alfreð Al-
freðs á trommur og svo spilaði
Áskell stundum á bongótromm
urnar.
Allir þessir menn stóðu sig
með stakri prýði. Þó held ég
að menn kvöldsins hafi verið
Áskell og Halldór, en þeir eru
báðir með afbrigðum færir á
liljóðfæri sín. Halldór er örugg
lega einn albezti saxófónleik-
ari landsins. Hann er nýkom-
inn frá Bandaríkjunum, þar
sem hann stundaði nám við tón
listaháskóla og nú kennir liann
í Kópavogi.
Árni Scheving er löngu orð-
inn landsþekktur sem jassleik
ari. Hann er einnig liðtækur
vibrafónleikari. Hann leikur á
Loftleiðum um þessar mundir.
Alfreð er gamall og góður
trommuleikari og spilar nú i
Leikhúskjallaranum. Um Rún-
ar veit ég ekkert annað en
það ,að hann er afbragðs saxó-
fónleikari og spilar með Ragn-
ari Bjarnsyni á Sögu. Áskel
þekkja allir orðið, en hann
vakti fyrst athygli á sér með
Combóinu, sem frægt var á sín
um tíma fyrir ýmsa einkenni-
lega hluti, sem þeir fram-
kvæmdu með leik sinum, en
frægastur er hann þó fyrir
veru sína í Náttúru. Þórir
Baldursson er fyrir löngu orð-
inn kunnur um öll Norðurlönd
fyrir hinn frábæra orgelleik
sinn. Hann starfar nú í Sví-
þjóð og hefur gert undanfarin
ár. Hann er í stuttu leyfi hér
heima og fer eftir nokkra daga
aftur til Svíaríkis.
I heild var þessi hljómsveit
frábærlega góð og flutti þá
beztu jasstónlist sem ég
hef heyrt hér á landi, flutta af
íslenzkum hljóðfæraleikurum.
Einna helzt fannst mér þó
pianóleikur Þóris veikur fram-
an af, en lagaðist er á leið, en
liann bætti það vel upp með af
bragðs orgelleik.
Um einstök lög er lítið að
segja, því allur flutningur fé-
laganna var svo mjög jafngóð
ur. Þó fannst mér „Lady Be
Good,“ „Be Your Seives“ og
Billy Joe“ einna skemmti-
legust. Krafturinn var gífur-
legur og fór alda hrifningar
um mannskapinn; áttu Áskell
og blásararnir mestan heiður-
inn af því. Einnig voru lögin
„Can’t Buy Me Love“ og „Wel
come To My Dream“ skemmti-
leg.
Eins og fyrr segir, var kvöld
þetta í alla staði hið skemmti-
legasta. Hljóðfæraleikararnir
spiluðu allir eins og englar, og
sýndu, að við eigum jassleik-
ara á heimsmælikvarða. Húsið
var þétt setið og var stemning
in eins og hún bezt getur orð-
ið. Fólk var þarna saman kom-
ið til að hlusta á listamennina
tjá sig, en jassinn er nú einu
sinni þannig gerður, að hljóð-
færaleikararnir geta tjáð sig í
leik sínum. Þess vegna kom
fram sú upþástunga að dansað
yrði einnig á samkomum þess-
um, svo áheyrendur gætu einn
ig tjáð sig í dansi eftir tónlist-
inni.
Þetta er fyrsta jasskvöld,
sem haldið hefur verið hér í
óratíma, og var óneitanlega
þörf á að fá slíka skemmtun.
Með þessu á að endurvekja
virka starfsemi Jassklúbbs
Reykjavíkur. Ætlunin er að
reyna að haida jasskvöld á
nánudagskvöldum, hálfsmánað-
arlega fram að áramótum, og
eftir það jafnvel vikulega. Jass
klúbburinn á mikið lof skilið
fyrir þetta frábæra framlag og
er það örugglega von allra
þeirra, er þarna voru saman
komnir, að samkomur sem þessi
megi verða sem tíðastar. Þær
setja óneitanlega mikinn svip
á menningarlíf liöfuðborgarinn
ar. Mættu- popptónlistarmenn
einnig taka upp starfsemi með
þessu sarna sniði, þvi nauðsyn
legt er að fá að hlusta á vand
aða popptónlist annars staðar
en á dansleikjum, og sýn-
ist mér þetta heppilegasta
lausnin, fyrst enginn treystlr
sér til að halda slika tónleika
hér, svo sómasamlegt teljist.
15