Lesbók Morgunblaðsins - 11.02.1973, Side 15

□
□ L □ C ! /
Tí'ðindamaður þáttarins brá
sér suðutr í Hafnaríjörð a@
Ikvöldi dags þ'ann 22J1. 1973.
Ferðaveður var Ihið viersta,
toæðii rok ög slydda. Þar sem
itóðindamaðurinn láíttti von á
góðu efini, seitti hamn veðrið
ekki fyrir sig en hélt raMeið-
is út í veðiurolfisann og S Fjörð-
inn, en á stétti'nni ulfian við
Tónl'istarskódann ShiitM h'ann
fiiokkurinn tríó, skipað þeim
Guinnari Gunnarssyni, Stein-
iþóri Einarssyni ag Hreiðari
Sigurjómssyei. Þanniig sikipað
var tríóið firam að verziuinar-
imannaheliginni í sumar, en iþá
kom til tals að hsatita stanf-
seminni með öllu. E'kkert varð
þó úr þvií að þessu sinni, held-
ur aðeins stiitit hvMld. En
Hneiðar tók sdg iþá .tiil og yf-
Giunnar Gunnarsson „istór-
skáild“ rekur ætt síha til
KjaftaJManga og ber drengur
inn þess igreinilteg merki. Gunn
ar stumdar nám í Kennarahá-
skólanum og að auki í Tónlist-
arskólanum. Hann hefur þá sér
stöðu að spila á igitar þveröif-
ugt við alla aðra, h'ann er
nefnilega örvhentiur. Þetta tel-
ur hann gera sviðsetndmguna
Gunnar Gunnarsson, þann
'brá'ðsnjalia náuniga í söng-
fiokknuim Láitið eitit, en .tíilgang-
ur ferðarinnar var einmiitit sá
að ræða líltilliega við þau sem
skipa hann.
Æfinigaþl'áiss þeirra er að
mlíniu álití iHno'thælfit sök-
um enigrar hijóðein'angriun-
ar, sem igerir það að verkum,
að a'lt hljöð toergmál'ar uni hús
ið og tíl að toæta 'grtáu ofan á
svart var einhvier hlljóimisveit
að æfia á næis'tu hæð íyrir öf-
an, og firamieiddi hún þvílíik-
an hávaða að engu ttali
tók, svo við Já að hrópa þyrífti
til >aið heyriai miainmsins mái.
'En 'þráltit fyrir þessi afleiltiu skil
yrði tókst tel okkar imiun bet-
ur en aatfl'a mæ'titi, o'g vona éig
að ltesendur verði iitó'ö eitit firóð
ari iuim Lítið eitt á efitir.
Nú er þar itil máHls að t'aka,
að ég spyr uim ifierii ffldkksins.
Ui'ðu öddiungaimir Gunnar og
Steinþóir fljótir tóli svars og
tijáðu mér að Lítiið eitit hefði
'fyirtst konnið ifram 31.1. 1970 á
afmælisdegi Steinþórs. Þá var
irigaf þá Gunnar oig Slteinþór.
Þeir fiélagar igáifiu útt eina fjög-
unra l'aigia plötu sem þótiti á'gæt
og seldist allvel!.
Efitir um það bil háifis mán-
aðar hvfflld álkváðu þieir Gunn-
ar og Stteinþór að haHda áfram,
og ílengu til' liðs viö siig þau
Bergilind Ðjamadótitiur og Jón
Áirna Þórisson.
Berglind Bjarnadóitibir er
unig að árum, eða aðeins 15 ára.
Hún hefiur sumgdð flrá blautu
barnstoemi, ag söng meðal ann-
ans í þeilm Æræga kór ÖMutúms
Skólans er gierði garðinn fræg-
an víða um Dvrópu ag Alfrilku
ekki all's íyrir liömgu. Nú stund
ar hiún nám í landspróifis'deilö
Piensborganskólans og reiknar
með að eyða næstu 10 árum
á skóiatoekk.
Jón Árni Þórisson, aímenint.
kailaður Joddi, er kennari með
imeinu. Hann lamgar i Háiskól-
ann seinna meir, ef Guð Ibfar,
en hann gdeyandi að iá'ta inn-
rka siig í 'haust og Ilosnar þar
með við að borga óþartfa skatta
þetta árið.
skemmtóliegri sbr. BJtl'a-Pa'ul' og
George.
Steinþór Einarsson hefiur
viða drepið niður fælti á gðnigu
sinini um skól'akerfi lands-
manna. Að lofcum fann hann
síina réttu hilu í Hiíinu oig
stundar nú nám í TónMstairskól
anuim. Haimn er s'á eini þeirra
félaga sem hefiur toæfct ráð sitit
þ.e. triúlófað sig, ef það getiur
þá talizt „að bæta ráð sdtt“.
Breytimgar sem orð'ið hafa á
Lítið eiitt eru adl róttiækair, fyr-
ir uitan að það er eklki 'tríó leng
'ur, heldur kvartetit, hafa þau
sagt s'kildð við þá óþyrmil'egu
kláimöidu sem tröldriði'ð hefur
poppheiminum á undanförnum
árum og er það vel. Með tíli-
koimu Berglindar telja þau að
raddsetningin geti orðið miun
fjölbreyfctari en ella. Einnig er
mi'kið skraut að stúlkunni, þvi
„'fögur er mærin“. Þau vilja
gjarnan gera eifcthvað nýtit, og
spila lög 'fyrir all'a, jafimt unga
sem ail.dna. Þau hafa >að jiafn-
aði 40 mlín. efiniisskrá, oig kapp-
kosta að hafa hana sem fjöl-
breytiiegasta. Talsvert vanda-
mál er fyrir þau að fcoim með
ný erlend lög, vegna þess að
allr textar þeirra eru á ís-
lenzku og gengur oft ifla að Ifiá
þá þýdda þar sem þau igera
það ekki sjálf nema að litl'u
ieyti.
„Vertóöin" hjá sömgtfiloikki
eirns og Lítið eiitt er
frekar stutt eða aðieins yfir vet
urinn á árshá'tíðum skólanna
og á ýmsum skemimltumum
ýimiissa félaga. Á sumrin eru
það heJztu tyllidagar s.s. 17.
júní oig verzl'unairm'annahtelgin.
Yfirieitt ikoma þau firam að-
eims hálfitima í einu og fimnst
imörgum þau taka nolkkuð mifc-
ið fyrir, en i því saimbandi itelja
þau að tflóilk igeri sér ekki grein
'fyrir al'lri þeirri vimnu
sem liigguir á bak við þennan
„stuitta, dýra“ hálftiima. Það er
imiikil vinna sem fer í að æfa
heila efnfsskrá ef hún á að
vera góð, og það er hún hjá
tféiögumium i Látdð eiitt.
Ástandið í þessari grein itón-
listarfiliutnin'gs á Islantíi telja
þau mjög bágboriið í dag, þar
sem bæði Þr j ú á Pali
og Rió Tríó eru hætit stariisemi
sinni, og því litiiiar samkeppni
að vænta, sem auðiveldfega get-
ur 'komið niður á gæð'um þess
listafólks sem efitir situr á þess
ari greiln tónlistartrésins.
Hvað platuúitgáfiu vi'ðlvík-
ur vonast þau til að getia sent
frá sér stióra plötiu á sumri
komanda, en alit er það þó óráð
ið. Vonandi tekst þeim að
ikoma .þessu áformi sínu í firam-
kvæmd því ekki veiti'r af.
Að lokum báðu þau mi|g að
koma þökkum sínum á
firamfæri við eiganda tfyrra æf-
ingapl'áss þeirra, en þeim láð-
ist að þakka honum er þau
'fluittu úr húsnæðinu.
gö.
Leiðrétting
Línubirengl urðu í greim Mátt-
hiiasar Jolhannessen um Hein-
rieli Böll í LeSbók 21. janúar
bls. 4, neðst í Ifjórða spalta og
elfst í þeim fimln'ta. Réttur er
'þessi 'hiuti' greinarinnar þann-
ig:
„Bræður munu berjast/og að
bonum verða“, segir í gömlu
islenzku ljóði. Við getum nefnt
ótal skáldverk um það frá okk
ar tímum: bækur Bölls, Hem-
inigwaiys, Rtemarque, Vaino
Linna, James Jolhns, Pastem-
aks, Solzhienitsyns. Verk þess-
ara hölfunda, ekki sízt Böils, em
írásagnir, efcki reiðilestur eða
hatursskrif. Það er eins og
íæknir skrifi skýrslu
um dauðaorsök sjúklings:
taugaveiki, krabbamein. En
lækniránn hatar eikki sjúkdóm-
inn, veit aðeins að hann er
ólæknandi, eins og stendur. Og
stríð er taugaveiki, segir
Saint-Exupéry. Takmarkið er
að lækna sjúkdóminn, vinna
bug á honum með því að brjóta
hann til mergjar, en ekki með
hatri. Krabbamein verður ekki
læknað með krabbameini.
Stríð er hatur. Og hatur verð-
ur ekki læksnað imeð hatri.
Takmlarkið teir að silgrast
á hatrinu.
Hieinrich Böll Ihefiur salgt að
hermennska sé iflónska. íH,ver
igetur mótmælt jþví? Hitt er erf-
iðara, að skilja ailtaf þá af-
stöðu sem hann hefur tekið eft-
ir stríð. Forsenda haturs er
hungur og veraldleg ves-
öld. Til að losna við þessar
forsendur er nauðsynlegt að
„gera hreint". Það er þvi erf-
itt að skilja andúð Bölls á
„þý2)ka efinahaigsiuindrinu“.
V arnarorð
Framh. af bls. 6
læknisstförfi og ég byrjaði í
Lands'bankanuim 1. maí það ár.
Efitir það er hægt að segja að
amma hafi setzt í heligan stein
og leið henni ábyggilega e.ins
vel og hægt var hjá þeim
sæmdarhjónuim Halldóri oig Ól-
afíu, þar 'til er hún dó um átt-
rætt.
Ég get ekki að þvti gert, að
mér finnst þessi kona, Re-
bekka Tómasdöttir, eiga betri
efitirmæii skil'ið en hún iflær í
ibók Jóns 'HeLgasonar „Orð
sikulu S'tanda“ og vid! ég bœlta
því við, að „Orð s'kulu ekki
standa“, sem eru alröng, óimak
I'eg og mannskemmandi.
Hrossaþjófur
Framh. af bls. 7
tök áttu sér staö, en mér er bara
meinilla við að nefna nafnið henn
ar Naomi í þessum vandræðum
mínum. Ef þetta hefði verið
sunnudagskvöld, en ekki í fyrra-
kvöld — fimmtudagskvö'ld —
gæti ég sagt það. . . nú, en ann-
ars yrði það kannski litið betra.
Ef Naomi kemur tii borgarinn-
ar og segir frá því sem hún veit
ætla ég ekki að segja eitt orð
til þess aö hafa hana ofan af því,
af því aö þá er ég viss um, að
hún er fús til að segja frá því og
giftast mér.
En ef hún situr kyrr heima og
lætur Lud og ekki'linn koma mér
í tuttugu ára fangelsi, þá verð ég
bara að fara og ekkert við því
að gera.
Ég hef alltaf sagt Naomi, að
ég mundi gera hvað sem væri fyr
ir hana, og liklega fæ ég nú tæki
færi til að sýna, hvort ég stend
við orð mín eða ekki.
15)