Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1973, Blaðsíða 12

FlughraSi 950 km á
klukkustund I 10 km hæð.
Flugtiml til London og
Kaupmannahafnar um 2%
klukkustund.
Hreyflarnir þrír,
16000 hestöfl, eru aftast á
þotunni.
Farþegarýmið verður þvi
hljótt og kyrrlátt.
Flugþol án vlðkomu er
4200 km.
=lúmgott, bjart,
íarþegarými, búið sann-
kölluðum hægindastólum.
Ákjósanleg aðstaða fyrir
hinar lipru flugfreyjur
Flugfélagsins til að stuðla
að þægilegri og
Flugáhöfn þjálfuð og
menntuð samkvæmt
ströngustu kröfum
nútlmans.
FIMGFÉLAG ÍSLANDS
ÞJÓNUSTA - HRAÐI - ÞÆGINDl
Flugvélin er búin sjálf-
virkum siglingatækjum og
fullkonr.num öryggisút-
búnaðí.
Reynslan sýnir, að viS höfum valið' rétta ieiO
inn í þotuöldina. Það er Boeing 727, sem nú
nýtur mestrar hylli í heiminum. Rúmlega 900
þotur eru af þeirri gerð í almennu farþega-
flugi.
Jafnt sérfræðingar sem farþegar hafa lært
að meta, hvernig tekizí hefur f Boeing 727
að sameina hraða og þægíndi.
Hálftíræð
með bók
í smíðum
Framh. af bls. 6
amar innra með sér og
á ertfitt með að komast í sam-
band við fólk. Bn 'það er held-
ur ekki igott að vera of út-
ihverfur."
„Áitti Einar erfitt með að
komast í samhand við fólk?“
„Einar hleypti fólki ©kki að
sér og það er kannski heldur
ekki hægt að segja, að hann
hafi átt vini, sem heiimsóttu
hann að staðaldri. Ég kom víst
oftar til hans en (flestir aðrir.
/ið áttum bæði sömu áhugamál;
vorum hæði mjög andlega sinn-
uð. Ha.nn var alltaf með hug-
ann við sina myndlist og svo
við það dulræna og rök tilver-
unnar. En við ræddum oft um
myndlist.“
„Nú fylgdi Einar alls ek'ki
þeim meginstraumi, sem var og
er 5 höggmyndalist á þessari
öld. Það hlýtur að hafa verið
erfitt fyrir ihann að sumu leyti
og áreiðanlega einangrað
hann.“
„Já, hann umgökkst mjög ht-
ið aðra listamenn. En hann last
aði þá heldur ekki. Hann ræddi
stundum um abstraktlist við
mig; honum famnst abstrakitið
bara eins og ekki neitt. Það
náði ekki til hans. Og iþað hef-
ur heldur ©kiki náð til miin. En
það er fjarri öllu sanni, sem
Sigurjón Ólafsson sagði S ein-
hverju afmælisviðtali, að Ein-
ar hafi áliitið sig helgan mann
og viljað láta aðra ffita upp tii
sSn. Hann hafði þvert á móti
auðmjúkt hugarfar og dsemdi
aðra Sistamenn varlega, þótt
verk þeirra næðu ekki til
harts.“
„En það er áreiðanlega ein
spurning, sem margir Sdjóta að
velta fytrir sér: Hvemiig stend-
ur á þvS að þú, sem ert svoma
prýðiiega iritfær, ferð fyrst að
skrifa, þegar þú ert komin yf-
ir mrætt?"
„Það eru áreiðanlega elliglöp
að ég skuli vera að þessu núna.
Ástæðan til þess að ég lagði
ekki S að skrifa bækur fyrr á
ævinni er sú, að ég var alltaf
hrædd um, að árangurinn yrði
ekiki nógu góður. Stund-
um skrifaði ég einá og eina
minnimgangirein, þegar vinir
mSnir féllu frá, en þá setti ég
bara G undir. Nú Mt ég öðru-
vSsi á þetta og mér finnst að
með aldrimum hafi álkveð-
in breyting átt sér stað á mér
sjálfiri, þótt innsta eðlið sé
öbreytt. Þungamiðjan S þessu
er að ég vaæ að eðlisfari Æeim-
in og hafði minnimát-tarkennd.
Það var þó ekki uppeldinu að
kenna. Við áttum fmhæra for-
eldra, sem drógu ekki úr okk-
■ur kjarkinn, svo mikið er vSst.“
„Mörgum finnst tSminn fljót-
ur að ffiða og hvert árið stutt,
þegar maður er á bezta skeiði.
Sumir segja, að -manni virðist
-tíminn altaf hraðskreiðari eft-
ir því sem maöur eldist."
„Það er alveg rétt. Hvert ár
er eins og ökki neitt, þegar
maðu-r er orðinn svona gamall.
Það munar alveg ótrúlega
miklu, hvað manni finnst
tiiminn >Mða mikffii hraðar eftir
þvS sem maður eldist. Raunar
finnst mér túminn ai’tof stutt-
ur. Ég vildi gjarnan geta hald-
ið dáffitið S hann og oftast hef
ég nóg við hann að igera.“
„Finnst þér gott að vera
ein?“
„Þetta að vera svona
einn, að búa einn, — ég hefði
aldrei getað hugsaó mér það á
rrffinum yngri árum. Ég hef oft
hugleitt, hvað þ>að er -gott að
vita sem minnst um frnm-tíðina;
að vita >sem minn-st hvað maður
á eftir að lifa. Þegsr hað dyn-
ur yifir, þá gerist það venjulega
á alLt annan há-tt en maður
hafði búizt við. Tii dæmis get
ég nefnt, að ég var mjög háð
móður minni og taldi alltaf, að
það hlyti að verða -mér geysi-
lega þungbærit að sjá hana
ausna mold-u. En fráfail hennar
fékk langan aðdraganda. Hún
fék'k slag og vairð mátt-
laus öðrum megin. Þannig lifði
hún sex síðustu árin. Það væri
óttalegt að vita sffikt fyrir. En
þegar Ihún var látin og ég stóð
yifir gröf hennar, þá fannst
mér það eðlilegt. Þannig hlaut
það að enda. Og þegar frá lið-
ur getur verið létti-r að vita
ástvini Sina lausa við þjáning-
iar.“
„Geturðu þakkað það ein-
hverju sérstöku öðru fremur,
hvað þú hefur enzt vel?“
„Ég býst við að ástæðurnar
til þess séu margar. 1 fyrsta
lagi hef ég leitazt við að lifa
mjög reglusömu 'ffifi. Ég veit, að
reykingar skaða mann ög iþess-
vegna hef ég ekki reýkt, utan
eina sígaret-tu, sem ég setti
einhverntima sem snög-gvast á
mánar varir. Kannski hef ég
dreypt á sherryglasi í fooðurn,
en aldrei Ifiundið á mér. I öðru
lagi má nefina, að ég hef notið
'þess að vera aískaplega heilsu
hraust um dagana. Það tel ég
arf frá foreldrum mlínum, sem
bæði voru ffikamlega hraust
framá efri ár. f þriðja lagi hef
ég reynt að vera glöð og kát
og lá-ta ekki smá-munina ei-tra
ffifið. Það hefur tekizit hærtlega
þrátt fyrir alia þá viðkvæmni,
sem mér er ásköpuð. En það
hefiur ekki verið erfitt, því ég
er S innsta eðli létt og jatfn-
lynd. Ei-tt atf þvS sem móðir
okkar lagði áherzlu á við okk-
ur, var að vera seinþreyttur
til reiði. Og kæmi það fyrir að
maður reiddist, þá væri bezta
ráðið að ganga burtu þegj-
andi til þess að ekkert hrykki
af vörum manns, sem vaidið
'gæti samvizlkubiti og eftirsjá
siðar.“
„1 þá daga fór gamla fióikið
S hornið eins og sagt var. Það
var venjulíega á heimilum barna
sinna og tók þátt S störfiunum
eftir megni. Nú býrð þú og
margt gamalt fólk einsamalt.
Það -er mjög óffitot og oft er tal-
ið að gamalt fólto hljóti að vera
mjög einmana. Heldur þú, að
einmanaleitoinn sé stærsta
vamdamál aldraðs fóiks, sem
býr -einsamalt?"
„Það hlýtur að vera mjög
mismunandi, hvaða vanda-
mál verður þyngst á metunum
hjá öldruðu fólki. Það ifer ffik-
lega etftir þvS, hvað þessu fóltoi
finnst mest virði. Mér finnst
Framh. á bls. 14