Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1975, Síða 12

Aö byggja
ö kristi
einum
ÞEGAR blöðunum er flett eftir sumarleyfið sést
að prestarnir hafa verið fyrirferðarmiklir á
síðunum. Það er líkt og þagnarmúr hafi verið
rofinn og allir lærðir og leikir keppist um að láta
Ijós sitt skína.
Umræðuefnið er með því viðkvæmasta, sem
hugsast getur, spíritisminn og tengsl hans við
kirkju og kristni. Séra Heimir Steinsson reið á
vaðið með skorinorðri grein f Kirkjuritinu. Séra
Heimir var dálítið strákslegur og hvatvís eins
og hann væri enn í menntaskóla, satt er það,
en tilgangur hans mun hafa verið að vekja
presta til umhugsunar og hvetja til umræðu í
Kirkjuritinu. í greinum, sem hann hefur sent
frá sér síðar, hefur hann lýst skoðunum sínum
með öðrum hætti en í fyrstu greininni, en þó
ekki beiskjulaust.
Því miður er það svo um alla umræðu á
opinberum vettvangi á fslandi að hún breytist
fljótt I einskisvert karp og oft persónulegt
hnútukast. Prestarnir eru að þessu leyti jafn
mannlegir og aðrir borgarar. Ýmislegt, sem
fram hefur komið í þessum umræðum er til
lítils sóma, en verstar eru þær tilhneigingar
sumra að reyna að gera menn tortryggilega og
beinlínis vara við þeim ef þeir eru ekki sömu
skoðunar og þeir sjálfir. Það er til dæmis
ósmekklegt þegar farið er að vega að vissum
prestum fyrir að messuform þeirra sé ekki eins
og það á að vera. Hver er hæfur til að kveða
upp slíkan dóm annar en biskup landsins?
Sjálfur verð ég að játa að mér geðjast best að
þeim messum þar sem reynt er að brydda upp á
einhverju nýju án þess að brjóta hinar hefð-
bundu reglur messunnar.
Að ræða um spíritisma á íslandi er mál, sem
ýmsir hafa brennt sig á. Mér skilst að prestar
hafi yfirleitt ekkert á móti spíritisma sem slík-
um ef iðkendur hans játa að hann sé ekki hluti
kristinnar trúar. Spíritisminn nýtur þess aftur á
móti að jafn ágætir kennimenn og séra Harald-
ur Níelsson og séra Jón Auðuns hafa verið í
hópi þeirra, sem hafa aðhyllst hann. Það er
ákaflega erfitt að láta orð þeirra sem vind um
eyru þjóta eða afgreiða þau með hótfyndni.
Spíritistar eru líka held ég trúað fólk og kirkju-
rækið og hafa reynst söfnuðum sinum vel.
Margt hefði mátt kyrrt liggja í þeim umræð-
um, sem farið hafa fram milli presta og annarra
um spíritisma og trú. En þegar á allt er litið
hafa þessar umræður verið gagnlegar. Nýtt
tölublað Kirkjuritsins er til vitnis um að í því
verður umræðan á menningarlegum grundvelli.
Prestastefnan hefur varað við „dultrúarfyrir-
brigðum af ýmsu tagi" og bendir á að kristin
kirkja „byggir boðun sína og lif á Jesú Kristi
einum, eins og honum er borið vitni í Nýja
testamentinu". Hér er ekki eingöngu átt við
spiritisma eins og Sigurbjörn Einarsson biskup
tekur fram í grein i Morgunblaðinu 9. júli sl.,
heldur hvers kyns kukl og spámennsku.
Sannarlega var timi til kominn að kirkjan lýsti
ákveðinni afstöðu sinni i þessum efnum. Því
ber að fagna hvaða skoðun sem menn annars
hafa. Eftirfarandi orð biskupsins eins og reynd-
ar grein hans í heild þykja mér lærdómsrík og
mælt af þeirri einurð og festu, sem hæfir
tilefninu: „Hér er hver maður frjáls að þvi að
aðhyllast hverja þá trú, sem hann kýs. Engum
kemur til hugar, að skerða það frjálsræði. En
prestum er ekki aðeins frjálst, heldur skylt að
leiðbeina í trúarefnum út frá kristnum grund-
vallarforsendum".
Með þessi orð í huga leyfi ég mér að halda
því fram að kirkja og kristni þurfi á gusti að
halda. Kyrrstaða er eitur í beinum og af mótlæti
eflist sá og styrkist, sem einhverju hefur að
miðla öðrum.
Jóhann Hjálmarsson.
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
Uþ»-
fAflT-
u a.
V

/ s' í kÓlí ÍíTc/i? i,n>* jp* \LoL‘ uR FAeie. i KAF »ýRi£> Fau« MARKT Iti Wt\
4 l)1/ -> H V G> 4 N I í k b fí
& (<iUl A R N A IMM H R A T 1 N U R 1
s jP L fliKAR 0»*b AUUI 5 u R i.’.r ÖLÁur- A n F A r*rb & 4 £ ó
\l~ Lo'tr- írfl irip- ur Qu»r »tun 1 Æ R l F* «- TífiuR t R l M D 1 RÍtC- fíH
HYTJ AR A F M 0 T SKodu Tc'hi A R k A' K A R srri/ b M A R
S 'o A R M'AL' AR A *** A K K 6£R f>i yiÐ s M 0 /
i/ K ft U M L U K J.-Sííi 'R 8 M A L í> l CO''1 i> MA/W HAFH
íflM- iULL l£> 4 u M 5 1 £> y1’ K ’l N A i-ifi N A A
'o M i TólPH SiS S T A u R S aeLT Ffl-M- C.FH! öt A’ Kfííir. ir*<L F A R 1
m IM tSli, FíotOI A T A R nfíUfH e 1 N A R L’lF- FÆRt N
£. o í) A R Roik Nl i n’fíLH A E> j Bi :■ L £ 1 K
f/ZÐ- rrN Æ T I £> K 6 s T MrtA/FJÍ íflMHa. /' A K £
kuir- T A L 1 N N ma’lm- UR. T 1 N é>»ca- uR C k 1 L L
ffi i>' |R A L 1 R ofla- LE(f> A' F A AJ 4 1 SVEí.4 UR 1 f> ál 1.

F'/RltZ
iTurru

V‘T-
ivearfí
TutiVFl
v
JuB
r(\fK
átm
Pr £>
+PWW

B' r(
iX
1?EG.H
!£>

Ko M~
ST

'ffiE

QLUfiV)
VIKA
plC-TUIt

úniM

H OL-
$ KEFL-
UR.
Flomk
$0RÐFI
Körr-
vxniMr1

FTplZ-
pCoCit-
TvtgMU

/oeiR
gifjs
$QlOfl
l£>
■flND I

TolV
FltA'
FUCcL
ftflLL
/o'

HlT.

y<joi
/Ím'
tftí

KU'
a**
H ft
\!oo> o

IT5VR

Áf(?0M
S

\I£TlH

5lHo*\
IfiTrt
|8ÉLr(

V éBk.-
FÆ R I
Tfí ÍT-

TÖlu

Vo fjp
f\(L