Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1975, Page 16

Nautasögur
að vestan
Framhald áf bls. 3
Finnur afi minn. Vék hann ekk-
ert undan, hvaö sem ég reyndi.
Vígvöllur okkar bola var á smá-
holóttu landi vestan árinnar í
Nesdal, viö svonefndar Litla-
vatnshæöir. Tók ég það til ráðs aö
smáhopa milli hólanna og fylla
húfuna mína af steinum, er urðu
að duga mér, meðan ég skauzt yfir
grasigrónu lautina til næsta háls
eða holts, og senda honum þaðan
duglega skothríð af steinum.
Það tafði bola i sókninni, að
hann leitaði að þeim steinum, sem
ég hafði kastað I hann, tók þá I
kjaftinn, skók sig allan og fylltist
enn meiri illsku og ákefð að nálg-
ast mig. Þetta endaði þannig, aö
leikurinn barst til Stóruskriðu og
þá var rnér borgið. Þaöan fékk
boli vel úti látnar steinasending-
ar, svo honum þótti nóg um, en
faliegur var hann. Það gljáði á
skrokkinn á honum og dauöa
hlaut hann fyrir aldur fram
vegna illskunnar.
SVARTUR STEFÁNS
I HOLTI
Sera Stefán Stefenssen prestur
í Holti í Önundarfirði átti alltaf
naut þau ár sem hann var í Holti á
seinustu áratugum 19. aldar. Ég
var þá bóndi á Kirkjubóli og fór
með bola hans á hverju vori og
sótti þá fyrir hann á haustin í
Nesdal. Áttum við séha Stefán
mikiö saman að sælda og fór allt
vel á millum okkar, og ánægóur
var hann að fá út í bollann sinn
áður en hann gekk í kirkju.
Guðný kona mín skammtaði
honum það ævinlega og talaði
hann aldrei um þá skömmtun, þó
hann léti eigi skammta sér á
öðrum sviðum.
Svartur var fallegur boli, stór
og kraftmikill. Ég fékk Sigmund
mág minn i Hr'auni og menn hans
til að sækja bola og ná honum i
Nesdal. Við mættum bolunum á
Djúpadalseyrununl, rétt noröan
við Stóruskriðu, fórum -af baki og
ræddum hvernig bezt yrði aö
handsama bolann. En boli var
fljótari að ákveða sig en viö. Hann
hljóp hávaðalaust á okkur og varð
ég fyrir höggi hans og þeytti hann
mér nokkra metra út í þýfi. Ég
hlaut engin meiðsli, en verkjaði
undir hökuna. Öðara var boli
kominn og hefur eflaust ætlað að
gera mér meiri skil og þjarma að
mér i þúfunum. Eg reiddist og gaf
honum utan undir með járnstaf,
sem ég hafði að barefli. Kom
l'lKVÍandi: H.f. Arvakur. Hcykjavík
Kramkv.slj.: Ilaraldur Svcinsson
Rilsljórar: Mallhfas Johanncssrn
Slyrmir ílunnarsson
Hilslj.fllr.: (ifsli SÍKUrðsson
AuKlýsinKnr: Arni (iarðar Krislinsson
Rilstjórn: Aðalslræli 6. Simi IOIOO
höggið neðan til við augað og öðru
höggi kom ég á miðshesið. Þar að
auki gengu félagar minir i skrokk
á honum. Við þessa atlögu lét boli
undan síga, en ég fylgdi ho.num
fast á hlaupum og lét járnstafinn
dynja á honum við hvert færi sem'
gafst, en fylgdarmenn mínir tóku
hest minn. Boli fékk ekkert tæki-
færi til að snúa á mig en söng sinn
illskusöng. Þegar hallaði undan
fæti niður Hraunsdalinn varð för
okkar bola hraðari en hjnna á
hestunum. Á hlaupunum niður
dalinn, datt mér i hug mýrarpytt-
ur, kallaður Skotsauga, I svo-
nefndum Flóa á móti Hálsi sem
þá var fremsti bær á Ingjalds-
sandi. Þar ætlaði ég honum aö
lenda. Þetta tókst; ég stefndi hon-
um á dýið og brátt sat boli fastur I
Skotsauganu.
Ég hljóp á hann þarna, mýldi
hann, stökk á bak honum og
keyrði hann áfram. Við þessa
ráðningu reif boli sig lausan upp
úr dýinu og teymdi ég hann gang-
andi sem fangaðan óvin heim i
Hraun. Sama dag komst ég í Holt
og alla leiðina var boli prúður og
vel viöráðanlegur. Ég batt hann
við hcstasteininn í Holti og sagði
presti ferðasöguna eins og hún
gekk til. En ekki man ég, að afi
minntist á hverju prestur Iaunaði
honum ferðina. Éflaust hefur það
veriö á einhvern hátt.
Áfdrif bola urðu þau, að prest-
ur varð að láta skjóta hann viö
hestasteininn, þar sem ég batt
hann, þvi enginn vildi eða treysti
sér tíl aö leysa hann.
Oft þarf
sterk bein ...
Framhald af bls. 2
og Itafa aðstöðu til. Barnauppeldi
tekur yfirleitt svo skamman tfrna
í ævi móðurinnar, að það er
ástæöulaust að niiöa allt viö þaö,
þó aö maöur vilji reyna aö njóta
þess sem bezt. Og meö því aö
halda sér viö í sfnu fagi eöa
endurmennta sig, geta konur
komiö ferskar og endurnæröar út
í atvinnulífiö aftur eftir nokkurt
hlé. Þaö er gaman aö fylgjast meö
því, hvaö ungar konur sækja fast
inn á ýntis sviö þjóöfélagsins, sem
þær hafa hingað til látiö afskipta-
laus, og ef þessu heldur áfram,
kann svo aö fara aö viö náuni
fullu jafnrétti á viö karlmenn í
atvinnullfinu, hvaö snertir tekju-
öflun og ábyrgö í störfum. Ilingað
til hefur launajafnrétti fyrst og
fremst tíðkazt í orði, og allir vita,
aö þaö eru ekki margar konur í
háunt embættum hér á landi.
Hins vegar má þessi jafnréttis-
harátta ekki leiða þaö af sér, aö
þeir aðilar í þjóðfélaginu, sem
sizt geta boriö hönd fyrir höfuö
sér, þ.e.a.s. börnin, verði út und-
an.
— Og hvernig hagar þú uppeld-
inu? Læturöu telpuna hjálpa
meira við heimilisstörfin, eöa
reyniröu aö hafa jafnrétti á heim-
ilinu?
— Þau eru þaö ung ennþá, aö
lítið hefur á þaö reynt, en þau
hafa samt svipuöum skyldum aö
gegna, og vitaskuld eiga þau aö fá
jafna möguleika til náms og
starfa, eftir þvf sem vilji þeirra
og hæfileikar segja til um.
Mildur?
1 | £££? * S ;
Palmolive-uppþvottalögurinn
er mjög áhrifamikill og gerir
uppþvottinn Ijómandi hreinan og
skínandi — jafnvel þóttþérþurrkið
ekki af ílátunum.
Jafnframt er efnasamsetningin
í Palmolive þannig, að hann
er mjög mildur fyrir hendurnar.
Prófið sjálf...
Palmolive í uppþvottinn