Lesbók Morgunblaðsins - 03.02.1979, Blaðsíða 10

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
H *í»n Hll Kl« MtkJW r jí**1 rt- CiD 0- 8«e- unC,- viOi KFoíí- l£>
a -P L Æ K N ! R 3*cs' o F S A Cl T
* « PL- A'C 70 'A P L. fi ro S f £ K T l R
T <k ft*M e Cl ‘ci i M L E l Ð 1
E.OLU F E R F Æ T L U A L D 1 N SKo(?r turi T
ÍUT» w a. B R R 'O T A Ki U R •/AJDI C.au- U N u u P
fAWiH 1 J -f'.'MA r T A R A £>LJ Sfl K A R A 3W S F /
-T5 T A L A N ÍPitiB N ’l A M N E V
U fiíif? H E Fr’í-u D A u N ÍLLLL ifL ‘H 1 f <,T*F*R E i) ÍUOul?
'R 'o A R * AN>' HuT N) r" s 't 0 RUD K A s u. 1 M
V A 5) U R -*■ H T 'A iutttA L Æ K N 1
A'1'1 L. A \ L L A P A s L A' K of?Ð A £>
SíN A K A L L t T A L y T 1 N RÍT T
•JT* 1 Tr A U VC A T E K T U R r«un- tfH 1 N A
IHM TFU 1 Ð u fí 5k«l AR B R A <L A R TL A 'a R
Hallœrisplan
Framhald af bls. 5.
breyttist nokkuð fjöldinn á Hallærisplan-
inu þegar Tónabær var hafður opinn til
reynslu, en það hafði enga úrslitaþúöingu
fyrir samsöfnun unglinga í miðbænum.
Staðreyndin var sú, að þeir hópar sem
Tónabæ. var fyrst og fremst ætlaö að
þjóna, þ.e. 17—19 ára unglingum, sóttu
ekki Tónabæ, — fremur voru þaö yngri
aldurhóparnir 15—16 ára. Vert er einnig
að muna, að Tónabær þjónaöi miklu
stærra svæöi en Reykjavík eingöngu.
Unglingar úr nágrannabyggöunum sækja
til Reykjavíkur og er út af fyrir sig
umhugsunarvert fyrir reykvíska skatt-
borgara, hvort þeir eigi að halda uppi
samkomustöðum fyrir unglinga nágrann-
anna, þótt þeir séu alls góös maklegir.
Eðlilegra væri aö skattþegnar bygðanna
bæru kostnað við að leysa þessi mál fyrir
sína unglinga heima fyrir.
En eins og ég vék að áðan er nú um lítiö
samkomuhúsnæði að ræða fyrir fólk
undir 20 ára aö minnsta kosti í miðborg-
inni. Þess vegna eru ekki önnur úrræði
fyrir unglinga, sem kjósa að safnast þar
saman en aö vera utan húss. Þannig er
Hallærisplanið til oröiö."
Mundu smærri veitinga- og samkomu-
staöir í úthverfum geta leyst Hallærisplan-
ið af hólmi líkt og reynslan sýndi að
dreiföar áramótabrennur gerðu fyrir
tiltölulega fáum árum?
„Úthverfin ættu vissulega að bjóða upp
á miklu fleira í þessu sambandi en þau
gera nú og veröa sjálfstæðari að því leyti
en þau eru. Við stefnum að því í
Æskulýðsráði að koma upp samkomu-
stöðum fyrir unglinga í úthverfunum. Má
minna á aö Fellahellir og Bústaöir eru
opnar félagsmiðstöövar og verið er að
byggja upp svipaöar stöðvar í Árbæjar-
hverfi og við Sæviðarsund. En ég álít að
úthverfin geti aldrei leyst þetta hlutverk
sem félagslegur miðpúnktur. Þau leysa
ekki þörf fólks og þá einkum ungs fólks
fyrir aðstöðu til að koma saman í
miðborginni.
Um áramótabrennur má segja, að
dreifing þeirra hafi sýnt, hvernig hafa má
áhrif á einn tiltekinn atburö og sama
hugsun liggur þar aö baki. En þaö er ekki
sambærilegt við Hallærisplaniö. Þar er
um að ræða samkomuhald svo að segja
daglega árið um kring. Um það gegnir
öðru máli og er flóknari vandi að leysa en
óeirðir á gamlárskvöld, þó þar hafi vel
tekist."
Heyrt og séð
á Hailærisplaninu
Hvað hafa unglingar sem halda sig á
Hallærisplaninu um þessi mál að segja?
Til þess að kynnast því nokkru nánar og
sjá meö eigin augum þetta afsprengi
okkar „Víkursamfélags" tók ég það ráð
að eyða þar einni kvöldstund eða frá kl.
11.30 til kl 2 e.m. Ekkert er því til
fyrírstöðu að eldri borgarar hafi viödvöl á
svæöinu, öllum er heimill aðgangur,
engum dyrum lokað fyrir vissum aldurs-
flokkum. Hafi ég verið uggandi um
hvernig nærveru minni yrði tekiö, komst
ég fljóct að raun um að sá fjölmenni og
föngulegi hópur ungs fólks, sem saman
kominn var í miðbænum þetta laugar-
dagskvöld, hafði ekkert viö nærveru eldri
borgara að athuga. Fara hér á eftir
svipmyndir af samtölum viö nokkra
unglinga.
Vestast í Austurstræti tók ég tali
unglinga, sem þar stóðu í hóp. Þau
reyndust vera frá Hafnarfirði. Öll eru þau í
skóla að undanteknum einum félaganna,
sem er í námshléi og vinnur hjá símanum.
Þau sögðust koma hingað á Hallærisplan-
ið öðru hvoru.
Þau komast hvergi
inn á skemmtistaði
á laugardagskvöldum
„Við komum hingað til að hitta fólk. Það
er alltaf möguleiki að út úr því verði partí
seinna. Nei, ekki með krökkum frá
Reykjavík, þau veröa að vera úr Hafnar-
firði. Krakkar úr Hafnarfirði vilja skemmta
sér saman. En þar er ekkert aö gera á
kvöldin fyrir 16—18 ára krakka. Við
komumst hvergi inn á skemmtistaöi á
laugardagskvöldum, ekki heldur þá
lélegustu síðan Tónabæ var lokaö. Hvaö
eigum að gera? Hanga heima og horfa á
sjónvarpið?"
Hvernig ætti góður skemmtistaöur við
ykkar hæfi að vera?
„Okkur vantar ekki einn stað heldur
fleiri smærri staði, þar sem ekki væri
reiknaö meö fleiri hundruö manns í mat
eins og flest samkomuhús í borginni gera.
Á svona litlum stöðum þyrftu vínveitingar
ekki að vera neitt skilyröi, en að þar væri
nægt aö vera inni og dansa til kl. 2 á
laugardagskvöldum, helst líka á föstu-
dagskvöldum. Líka mætti hafa diskótek í
úthverfunum."
En var ekki diskótek í Tónabæ?
„Tónabær var mjög lélegur staöur. Það
er ekki nóg fyrir fólk á okkar aldri aö hafa
bara diskótek eða hljómsveitir til að spila
fyrir dansi, sem fáir eða engir nenna að
taka þátt í. Viö þurfum stundum aö hafa
frelsi til aö smakka smávegis vín þegar
svo stendur á; sumir eru þannig gerðir, aö
komast ekki í skap til að skemmta sér án
þess, hvort sem þeir eru 16 ára eöa eldri.
Best væri að fólk á aldrinum 16—20 ára
fengi aö skemmta sér með þeim sem eldri
eru en ekki aö stía í sundur eldri og yngri
aldurshópum eins og gert er. Og
krakkarnir hér á Hallærisplaninu drekka
vín hvort sem er. En þeir eru bara síst verr
á sig komnir en fulloröna fólkiö, sem við
sjáum vera að koma úr samkomuhúsun-
um og víöar; en þaö eru ekki unglingarnir,
sem sækjast mest eftir að vera út áf fyrir
sig, heldur eldra fólkið. Hverjir útiloka
okkur frá samkomuhúsunum nema þeir
eldri?"
Einn félaginn í hópnum hefur verið í
siglingum og komið á Hallærisplaniö í
kóngsins Kaupmannahöfn. „Þar gátum
við fariö á almenna skemmtistaði,
sýndum bara nafnskírteini. Þar var hægt
að fá bjór.“ Hann telur að nokkrir
smástaðir eða krár í Reykjavík mundu
ieysa þennan vanda ungs fólks. En þar