Lesbók Morgunblaðsins - 24.03.1979, Blaðsíða 9
IG EFINN —
Til vinstri: Hór er
Björg ásamt einu
verka sinna fri
síöustu árum, —
samanburður við
myndina á bls 8 gef-
ur hugmynd um
Þróunina. Til hægri:
í stofunni heima hjá
Björgu. Hér er brí-
mynd eftir hana,
sem nær yfir heilan
vegg. Að neðan: Ein
af nýjustu grafík-
myndunum frá
hendi Bjargar
stendur hér hjá
pressunni.
tveir
nauósynlegir
ern/s, kynferöis eöa þess,
hvort Þeir stunda grafíkina
eina sér, eöa samhliöa
annarri listgrein. Grafíkin
hefur boriö ríkulegan ávöxt á
íslandi og ég velti því fyrir
mór, hvort bessi árangur sá
ekki einmitt því aö þakka hve
óbundnir íslenzkir grafíkerar
eru viöjum heföarinnar.
Hvaö snertir upplög, þá er
ekki út f bláinn að benda á,
aö einn eiginleiki grafíklistar
er fjölföldun, sem gerir aö
verkum, aö hægt er aö stilla
veröi myndanna í hóf, enda
hefur þaö veriö gert hingaö
til.“
Viö renndum viö á vinnustofu Bjargar,
sem er snertispöl aö heiman en dugar til
þess aö hún getur einangrað sig þar frá
erli og truflunum, sem eðlilega koma fyrir
á hverju heimili. Áöur málaði hún í
stofunni, en nú hefur hún einungis grafík-
verkstæði heima og hefur tekiö herbergi
undir þaö.
Það sem maður rekur fyrst augun í á
vinnustofu Bjargar er stærö myndanna.
Þær eru mannhæð og faðmsbreidd og
sumar þar yfir. Vegna þess arna verður
Björg að nota sérsmíðaða blindramma.
í annan stað hefur orðið þróun frá
mjúklínum til miklu harðari forma, sem
kallaö hefur verið „Hard-edge“ eða
harðlínumálverk og er vel kunnugt. Yfir-
leitt eru litirnir mildir og þýðir, en stundum
er gert í að hafa þá liti í sambýli, sem erta
sjóntaugina: grænt strik á rauðum fleti til
daemis.
Ég spurði listakonuna, hvort hún væri
mjög órómantísk.
„Ekki held ég aö svo sá,“
sagöi Björg, „þó ég máli meö
svona hvössum línum og
hreinum flötum, þá er þaö
bara einföldun, — eins og aö
segja eitthvaö í fáum oröum.
Þessi form eru líka til í
náttúrunni, ef vel er aö gáö; í
kristöllum til dæmis. Sjálfri
þykir mór ekki óþægilegt aö
tefla þessum litum saman;
mér finnst þá aö myndin fái
vissan hjartslátt og
hreyfingu.
Svo er þaö stæröin. Allir vita,
aö þaö er mjög erfitt aö selja
svona stórar myndir. Maöur
situr oft uppi meö pær, en ég
vinn þær fyrst og fremst
vegna þess aö mór þykir þaö
skemmtilegt viöfangs.“
„Uppá síðkastið hefur mátt sjá þess
merki í erlendri og raunar innlendri grafík
einnig, að hún er notuð sem miðill til
þess að setja fram skoðanir og þjóð-
félagsgagnrýni".
Björg: „Ef einhver vill tjá hug
sinn í mynd, ellegar setja
fram þjóöfélagsgagnrýni, þá
finnst mér ekkert athugavert
viö þaö og hef raunar gert
þaö sjálf, — til dæmis meö
mynd af konu, sem hefur
ummyndazt í uppþvottavél.
Allir skilja hvaö viö er átt.
Þrátt fyrir allt er myndin alltaf
heimur út af fyrir sig og þarf
fyrst og fremst aö hafa list-
rænt gildi, burtséö frá öllum
boöskap. Ismar skipta ekki
höfuömáli, heldur þaö
hvernig verkiö er unniö, —
enda hægt aö vinna bæði vel
og illa undir hvaö merki sem
er. Einn er þó sá þáttur, sem
ég sækist eftir í myndum og
þykir sem eitthvað vanti,
þegar óg finn hann ekki. Þaö
er sá þáttur, sem kallaður er
„póetískurMeö því á ég viö
meöferö myndefnis, en ekki
efnisvalið“.
Framhald á bls 14.