Lesbók Morgunblaðsins - 24.03.1979, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
Trúin og efinn
Framhald af hls. II.
Ný grafíkmynd eftir Björgu: Oddhvöss
form, sem gefa hugmynd um skýjakljúfa
og standa uppúr feiknarlegu hafi af
skyrtum. Á annarri mynd eru skýjakljúfar
fullir af skyrtum. í grafíkmyndum frá eldri
tíma, tetlir Björg saman andstæöum
náttúruforma á móti því manngerða.
Maður ímyndar sér sæbarið grjót annars-
vegar, en forhliðar stórbygginga úr áli og
gleri hinsvegar.
Björg nefnir, að sér hafi oröið drjúgt til
áhrifa að ferðast, lesa, umgangast starfs-
bræður og annað fólk, — jafnvel að vinna
í garðinum. En sjálf vinnan viö myndlistina
leiðir þó af sér flestar hugmyndirnar. Áöur
hefur Björg unnið við kennslu jafnframt
heimilisstörfum, en var fegin að geta hætt
því. Kennsla getur verið skemmtileg, en er
mjög krefjandi og lítiö um afgangsorku
þegar heim er komið frá dagsverkinu.
Björg hefur fengið starfslaun, sem komu
sér vel og kærkominn styrk frá franska
ríkinu, sem dugði henni til starfsdvalar um
tveggja ára skeið í París. Björg á eina
dóttur barna og tók hana með sér í
Parísardvölina fyrir átta árum.
Björg: „Það hefur reyndar
komiö fram áöur í viötali
einhversstaðar, að ég fór
fyrst að mála stórar myndir í
París. Ástæðan var sú að ég
fékk mjög rúmgóða vinnu-
stofu, þar sem við bjuggum.
Venjulegar myndir urðu eins
og frímerki í þessu gímaldi
og m.a. þess vegna fór ég að
vinna stórar myndir. í alla
staði hafði ég ómetanlegt
gagn af þessari dvöl og leið
þar vel. Einstaklingurinn
hefur að sumu leyti meira
andlegt frelsi í hafi milljón-
anna en undir smásjánni hér
heima, sem fylgir þessu
starfi.
Gísli Sigurðsson.
Grasgarður
og eðla rðs
Framhald af bls. 12
En þetta vissi séra Bjarni Gissurarson í
Þingmúla, systursonur herra Odds, þegar
hann stóð árið 1671 frammi fyrir þeim
vanda að hugga séra Stefán Ólafsson í
Vallanesi, bróðurson herra Odds, er
Stefán hafði misst dóttur sína Kristínu, 14
ára gamla. Og þessi vitneskja varð að
kvæöi, sem sannarlega varð fyrir ofan
meðallag í kveðskap. Þrungiö af mynd-
máli blasir þaö viö lesandanum í handrit-
um, því að aldrei hefur það prentað verið,
svo að ég viti til.
Séra Bjarni bindur allt kvæðið saman
með bókstafa kransi. Fyrsti og síðasti
stafur hverrar vísu mynda aö lokum eina
setningu. Kristín Stepánsdóttir, Guðs
Rósa. Þannig mynda erindin 1 — 10 orðin
Kristín Stepánsdóttir, 11 og 12. erindi
Guðs. En 13. — 16. er mynda meö
upphafsstöfum einum orðið Rosa.
Séra Bjarni leggur í upphafi út af
guðspjallinu 3. sunnud. eftir þrettánda,
um víngarðinn ( Matt. 20,1 — 16.). En fyrr
en varir er hann farinn aö lýsa eiganda
aldingarösins, sem tínir fegurstu liljurnar
og rósirnar í garöi sínum og fyllir herberg-
in í húsinu með dýrum ilmi. Fyrstu fjögur
erindin lýsa ásigkomulagi lystigarðs
kristninnar, þ.e. Kristínar hinnar miklu. En
með sjötta versi hefst sjálf æfisaga
Kristínar, hinnar litlu Guós Rósar. „
Páfugla yfir prýöiróm / plöntuð var liljan
smá. í áttunda erindi hefst dauöastríöiö,
þar sem gráti barnsins og þjáningum og
fyrirheitum Frelsarans um eilíft líf er
blandaö saman á fegursta hátt. Dauða-
stundin sjálf birtist í 11. og 12. erindi, sem
skorðuð eru með orðinu Guðs. Seinustu
fjögur versin markast af oröinu Rosa og
lýsa því er Herrann ber barnið í hinn
himneska Rósastað, hina Hávu höll,
Súsan. Og eins og Esther hreppti hún
helgustu hefðarkjör í ríki hins himneska
Ahasverusar.
Kristinni iíkir kóngur hár,
Kristur, í heimi hór
aldingarði, sem síö og ár
sætan ávöxtinn ber,
í hvörjum vaxa eplin klár
allskyns með dyggöa kjör.
Liljan sérhvör meö Ijómann strár,
lífsilminn gelur af sér.
Yndiö fagnaöar af pví fær
aldingarðsherrann vís.
Heilnæm rósin þá hvör ein grær
honum í lof og prís.
Gengur oft sínum garöi nær,
gleöin af slíku ris,
hefur lysting aö horfa á pær
hann sem Guðs Paradís.
Tekur sumtíöis höndum hann
hér og þar grösin ný,
þau sem veglegust fyrir sér fann,
finnur enginn aö því.
Bindinum saman blóma Þann
breiðir herbergin í,
ilmingin þá sem reykur rann
rétt um gjörvallan bý.
Náttúrukjörin kraftahá
kynnir litfögur Rós.
Kristinnar prýöi svo má sjá
sanna viö Drottina Ijós.
Hann sjálfur pennan hópinn á
hæstri náö yfirjós,
blessaöur mér því blómi hjá
bústaö minn Herra, kjós.
Tignarskart engin tunga manns
telur í kristr.inni,
sem þar háleitur Himnaranns
Herrann lést oss í té.
Ungviöi mörg, agnir sands
í þínum víngaröi
uppvaxta líkt sem eplakrans
á þér, vort lífsins tré.
---------
María Skagan
ÞORSTI
Köldum leiftrum en kvikum
líkt og verötryggö tónlist
leikur aö augum þínum demant
!— þetta herta stjarnskin unniö úr jörðu.
Leikur aö sþorum þínum í tunglsljósi
mitt í eyðimörk.
, Brunnur og marrandi vinda
aö draga vatn úr jöröu.
Ó sá tæri draumur.
Endurþirt vegna rangrar meðferöar 13. jan. sl.
á—. —■, - —■ ■ . ' ■ » i , li i ■■ j, i