Lesbók Morgunblaðsins - 23.03.1985, Side 8

Þú hefur
ekkí sagt
aukatekíð
orð ...
Trausti Einarsson ræðir við textíllistakonuna ínu Sal-
óme sem býr í Finnlandi og er ein þátttakenda á 10 ára
afmælissýningu Textílfélagsins, sem nú stendur yfir á
Kjarvalsstöðum.
eðal þátttakenda á tíu ára afmælissýn-
ingu textílfélagsins að Kjarvalsstöðum
er ína Salóme, sem búsett hefur verið í
Finnlandi um tveggja ára skeið. Mynd-
ir sínar vinnur Ina úr taulitum og
bómullarefni;, þær eru ekki þrykktar, sem
mun vera algengasta aðferð textílmynd-
Iistamanna á íslandi, heldur málar fna á
bómullarefnið, annað hvort með pensli eða
rúllu. „Margfaldar myndir" málar ína, en
margföld mynd er í rauninni þrjár myndir,
sem hanga með um fimm sm millibili hver
frá annarri, og mynda því eina heild, eða
eina mynd, sem er þó, þegar betur er að
gáð, tveir myndfletir, því myndina má sjá
frá tveimur hliðum. Staldri áhorfandinn
við um stund er því líkast sem tíminn
speglist í margfaldri myndgerðinni, því
dýpt myndarinnar, eða fjarlægð, breytist
eftir dagsbirtunni sem fellur umhverfis
myndina.
ína segist aldrei hafa unnið eins stórar
myndir og núna, þetta sé algjör andstæða
við þær smámyndir sem hún gerði á sl. ári
(20x20 sm), en gaman sé að spreyta sig á
mismunandi stórum myndflötum. En hvað
getur hún sagt okkur nánar um þær mynd-
ir sem hún sendi á afmælissýninguna?
— Litina sem ég nota hef ég uppgötvað
hér í Finnlandi. Aður en ég útfæri hug-
myndirnar á tauið hef ég vatnslitað þær á
litlar skissur. Fyrst tek ég litskyggnur af
ína SaJóme í kuldanum í Finnlandi.

vatnslitaskissunum, svo ég geti áttað mig
á því hve mikla stækkun myndirnar þola.
Það var hér í Finnlandi sem ég byrjaði
fyrst á þessari vinnuaðferð að vatnslita
fyrst litla skissu og útfæra hana svo á
stórum myndfleti.
Nafnlausar Myndir
Myndirnar eru ólíkar þvi sem ég hef
gert áður, ég nota svarta litinn mun meira
núna, og áður voru myndir mínar meira
fígúratífar. Ég hafði oft mótíf af konu,
sem horfir inn í fjarlægðina. En nú hef ég
breytt þessu: fígúran, ert þú, áhorfandinn.
Myndirnar eiga það sameiginlegt að ein-
hver birta leynist á bak við svartan flöt-
inn. Mér finnst mikilvægt að áhorfandinn
verði þessa áskynja. Annars gef ég mynd-
um mínum ekki nöfn, því þá finnst mér
sem ég hafi bundið þær við ákveðna fyrir-
mynd. Fólk hefur komið til mín og sagt
mér hvað það sér út úr myndum mínum,
og það er svo ótrúlega ólíkt: sumir sjá
landslag, þegar aðrir sjá fyrir sér eitthvað
allt annað, segir fna.
Við fyrstu sýn dettur áhorfandanum
helst í hug að geómetrísk abstraktion hafi
haldið innreið sína á nýjan leik, og því
liggur beinast við að spyrja ínu, hvort þeir
málarar á íslandi, sem lengi hafa fylgt
þeirri stefnu, Karl Kvaran, Þorvaldur
Skúlason, eða aðrir, hafi haft áhrif á
myndlist hennar? Nei, svarar ína, nema ef
vera skyldi Nína Tryggvadóttir.
Hvenær hefurðu málað þessar myndir?
— Myndirnar á sýningunni eru allar
gerðar nú á þessu ári, fyrir utan eina sem
máluð var í Róm á síðastliðnu ári. Þó verð-