Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1986, Blaðsíða 11

Hópurínn við eina af sviffiugvélum félagsins. Talið frá vinstrí: Fannar Sverrisson, Benedikt Ragnarsson, Þórarinn Sverris-
son, Sverrir Thoríáksson, Þorgeir L. Arnason, formaður félagsins, Sigurður Benediktsson, Magnús I. Óskarsson og Stefán
Þorgeirsson.
Og síðan er svifið um loftin eins og fuglinn ftjáls.
fyrstu flugtilraun. Þeir smíðuðu síðan aðra
betri en henni flaug Agnar fyrstur manna.
í dag á Svifflugfélag íslands átta vélar,
ennfremur á félagið fasteignir á Sand-
skeiði, flugskýli og félagsheimili, allt byggt
í sjálfboðavinnu og með framlögum félags-
manna. Þá hefur félagið aðgang að skýli í
Nauthólsvík í Reykjavík og hefur fengið
úthlutað þar lóð sem það hyggst byggja á
skýli til endumýjunar og viðhalds véla sinna.
I Svifflugfélagi íslands eru um eitt hundrað
félagsmenn og sagði Þorgeir að sú tala
hefði haldist nokkuð í gegnum árin, auðvit-
að með nokkrum tilfærslum, en reglulega
kæmu um það bil 30 til 40 manns upp á
Sandskeið á góðviðrisdögum og um helgar.
Úr landi Seltjarnarnes-
hrepps hins forna
Nokkrar deilur hafa verið um hvaða sveit-
arfélagi Sandskeiðið tilheyrir og víst er að
Svifflugfélagið greiðir ekki fasteignagjöld
til eins eða neins, þó svo eitt sveitarfélag-
anna á höfuðborgarsvæðinu hafi reynt að
fá svæðið viðurkennt sem sitt. Seltjarnar-
neshreppur hinn fomi úthlutaði félaginu
landinu fyrir 49 ámm, en í dag er það ekki
viðurkennt sem eign þess kaupstaðar. Þetta
kemur ekki að sök, að sögn þeirra svifflug-
manna. Þeir annast allt sjálfir á svæðinu,
þar með talda uppgræðslu. Slátt og annan
búskap stunda þeir því jafnhliða fluginu og
sögðu aðspurðir að árangur væri verulegur
síðustu fimm árin við stöðvun uppblásturs
og á sama tíma hefðu þeir tvöfaldað lending-
arsvæðið. Þeir sögðust líta á Sandskeiðið
eins og Bláfjöllin: Almannaeign til notkunar
fyrir alla þá sem viðkomandi íþróttagreinar
stunda, þ.e. skíði í Bláfjöllum og svifflug á
Sandskeiði.
Svifflugfélagið heldur íslandsmeistara-
mót annað hvert ár, nú síðast á Hellu fyrr
í sumar. Reyndar er mótið haldið í nafni
Flugmálafélagsins, en Svifflugfélagið stend-
ur að öllum undirbúningi. En er svifflug
dýrt sport? Þorgeir segir svo ekki vera,
miðað við aðrar íþróttir. Það kosti u.þ.b.
tuttugu þúsund krónur að læra svifflugið,
en aftur á móti sé gífurleg vinna að stunda
þetta, því mikið starf fylgi fluginu, við það
sem að framan greinir.
Rollur þeirra Reyk-
víkinga erfiðar
— En er þetta ekki svolítið glæfralegt,
að láta draga sig upp í loftið í lítilli svifflug-
vél og sleppa á kannski um 190 kílómetra
hraða í eitt þúsund metra hæð og engin vél
eða neitt til að treysta á?
Þorgeir varð fyrir svörum og sagði svo
alls ekki vera. Reyndar var að skilja á hon-
um, að öryggi væri meira í svifflugi en í
öðru flugi, því svifflugmenn færu aldrei
lengra en svo, að þeir hefðu lendingarstað
öruggan út frá 200 til 250 metra hæð, ef
þeir misstu uppvind. Þeir þyrftu ekki langa
lendingarbraut, 100 til 150 metra langt tún
nægði til dæmis og mætti það vera þó nokk-
uð þýft.
Þorgeir var spurður, hvað væri helst á
dagskrá hjá þeim í næstu framtíð. Hann
sagði ræktunarmálin hvað mest brennandi.
Þeir hefðu gert tilraunir með lúpínurækt
og fleira til að stöðva uppblástur, en rollurn-
ar þeirra Reykvíkinga væru þeim erfiðar.
Þeir hefðu nú girt af stórt svæði og ætluðu
að halda tilraunum áfram. Þá væru bygg-
ingarframkvæmdir við skýli í Reykjavík á
döfínni.
Kom inn á síðustu
„vinddropunum“
Þeir félagar sögðu samband við erlenda
svifflugmenn gott. Þekktur bandarískur
svifflugmaður, Thomas S. Knauff, reyndar
heimsmethafinn í langflugi, hefur komið
reglulega til landsins og þjálfað hérlenda
kennara. Bækur eftir hann eru ennfremur
notaðar hér og hafa þær meira að segja
verið prentaðar á ensku hérlendis. Þá hafa
myndast mjög góð vináttutengsl, enda svif-
flugmenn ekki margir í heiminum. Svifflug-
mannsskírteini veita ekki bein alþjóðarétt-
indi. Sá háttur er á hafður, að ef erlendur
svifflugmaður kemur og vill fljúga er fyrst
farið með hann í reynsluferð með kennara
til að kanna hæfni hans. Ef hann reynist
standast það próf fær hann að fljúga. Hið
sama er gert erlendis. Til að fá skírteini
endurnýjað þarf flugmaður að hafa flogið
a.m.k. 5-6 flug árlega. Flugmálastjórn gerir
heilbrigðiskröfur til svifflugmanna eins og
annarra flugmanna og er krafist læknisvott-
orðs.
Fljótlega eftir komu okkar á Sandskeiðið
lenti sviffluga sem var að koma ofan úr
Borgarfírði. Flugmaðurinn, Magnús I.
Oskarsson, sagði að hann hefði flogið sam-
tals 130 kilómetra og það tekið hann þijár
klukkustundir. Hann kom mjög lágt inn,
eins og þeir kölluðu það félagar hans, en
það þýddi að hann var á síðustu „vinddrop-
unum“. Félagi hans, sem fór í loftið um
leið og hann, varð að lenda í Borgarfírði
og var ekki kominn til baka, þegar við yfir-
gáfúm Sandskeiðið síðar um kvöldið, nokkru
fróðari um tilfinninguna að fljúga um loftin
eins og fuglinn frjáls.
Texti: Fríða Proppé.
Ljósm.: Þorkell Þorkelsson.
Bráð-
smitandi
flug-
baktería
Ég held að flugbakterían blundi í flest-
um mönnuni, sagði Hálfdán Ingólfsson
flugmaður á Isafirði í spjalli við Morgun-
blaðið, en allir bræður hans og faðir
hafa smitast af bakteríunni og eru nú
allir komnir með einkaflugmannspróf.
Móðir strákanna hefur svo ýtt undir
m.a. með þvi að sauma dúkinn á heima-
smíðaðan svifdreka sem Hálfdán
hannaði eftir viský-auglýsingu eins og
hann segir.
Hálfdán byijaði að læra flug 1972 hjá
Herði Guðmundssyni á ísafirði. Hann starf-
aði svo áfram hjá Herði sem atvinnuflug-
maður bæði í sjúkra- og áætlunarflugi. En
Hálfdán varð strax illa haldinn af flug-
bakteríunni og því var það að þegar hann
sá viský-auglýsinguna í Playboy 1974, þar
sem svifdreki var uppistaðan í myndinni,
ákvað hann að smíða sér slíkan dreka og
styðjast við myndina. Þegar hann var búinn
að skoða, mæla og skilgreina auglýsinguna
fór hann út í búð og keypti rör. Jafnframt
setti hann móður sína í gang við að sauma
dúkinn. Tveim mánuðum seinna var hann
kominn með drekann upp á Seljalandsdal.
Fór upp með skíðalyftunni og skíðaði síðan
með drekann á bakinu fram af næstu brekku
og lét sig svo svífa til himins. Bræður hans,
Hörður og Ragnar, fengu svo að prófa og
síðan Ingólfur, faðir þeirra, og þegar svo
var komið heimtaði móðirin, Herborg Vern-
harðsdóttir, að prófa líka og fór Hálfdán
með hana í flug af syllu efst í Eyrarfjalli.
Flugið tókst vel að sögn Herborgar þótt
gleymst hefði að kenna henni öll undirstöðu-
atriði flugsins. Fjórði bróðirinn, Öm, var í
I.júsn.. Úlfar Ájfústsson
Feðgarnir ásamt eiginkonu og móður við
vél þeirra á ísafjarðarflugvelli.
tækninámi úti í Danmörku meðan svif-
drekaævintýrið stóð í blóma, en þegar hann
kom heim 1976 byijaði hann að fljúga með
Hálfdáni bróður sínum á Islander-vél um
Vestfirði og taldi sig vera kominn með um
100 flugtíma þar þegar hefðbundið flugnám
hófst hjá honum.
Örn og Ragnar, yngsti bróðirinn, byijuðu
svo flugnám 1977 og keyptu með öðrum
fjiigurra sæta flugvél TF ÖND sem þeir
flugu töluvert. Fyrir fimm árum byijaði
Ingólfur Eggertsson, faðir þeirra, að læra,
þá 53 ára. Hann tók einkaflugmannspróf
tveimur árum seinna og var þá hæstur á
prófinu, en það var einmitt hann sem lenti
vél þeirra svo snilldarlega á Reykjavíkur-
flugvelli fyrir skömmu á tveimur hjólum.
Ingólfur sagði að líklega væri flugbakterian
alveg sérlega smitandi, þess vegna hefði
hann byijað í þessu með strákunum. Nú
fyrir skömmu tók svo sá síðasti þeirra,
Hörður, einkaflugmannsprófíð.
Þeir feðgarnir eiga sex sæta flugvél, TF
PQL, ásamt Pólnum hf. og Þórði Júlíussyni
á ísafirði. Þeir feðgamir vinna allir hjá
Pólnum og dótturfyrirtæki hans og nota
þeir flugvélina mikið til að ferðast um landið
til eftirlits með tölvuvogakerfúm þeim sem
fyrirtækin framleiða og eru nú í frystihúsum
um allt land.
Þegar móðirin, Herborg Vemharðsdóttir,
var spurð hvort hún ætlaði að halda áfram
í fluginu, eftir að hafa prófað svifdrekana
sagðist hún varla nenna að eiga við það.
En hana langaði mikið til að prófa sjóskíði,
svo e.t.v. má sjá þessa lífsglöðu ömmu
margra barna svífa um Pollinn á ísafirði á
sjóskíðum á góðviðrisdögum.
Úlfar
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 23. ÁGÚST 1986 1 1