Lesbók Morgunblaðsins - 13.09.1986, Page 8

Strandstaðurinn. Myndin er tekin af Höllubjarginu og sér næst á myndinni yfir Straumfjarðarröstina,
en nesið fyrir handan er Kóranes. Orin bendir á skerið Hnokka, en talið er fulivíst, að Pourquoi Pas?
hafi strandað á Hnokkaflögu, lægrí skerjarana út frá Hnokka.
Blaðamenn Og Ræðismað-
ur Frakka Fara Uppeftir
í ritgerð sinni í Erli og ferli blaðamanns
segir Ami Ola svo frá:
„Þegar ég var nýkominn á skrifstofu
Morgunblaðsins á miðvikudagsmorgun kem-
ur ritstjórinn til mín og segir: „Pourquoi
Pas? fórst í nótt út af Mýrum. Franski ræðis-
maðurinn fer þangað uppeftir. Þú verður
að fara með honum. Hann leggur á stað
eftir hálftíma."
Blaðamenn þurfa oft að vera viðbragðs-
fljótir, en naumari undirbúningstíma tii að
leggja af stað í langferð hefi ég aldrei haft.
Og í óðagotinu gleymdi ég myndavélinni
minni. Mér tókst þó að fara heim og hafa
fataskipti og vera kominn í bústað franska
ræðismannsins á Skáiholtsstíg 6 á tilskildum
tíma.
Þar var fólk dapurlegt í bragði og mátti
sjá að því var mjög brugðið, enda hafði það
þá fengið fregnir um að aðeins einn maður
hefði bjargast af skipinu. Zarzecki ræðis-
maður var hinn alúðlegasti, en þögull og
horfði löngum í gaupnir sér... Viðstaðan
var stutt. Bíllinn kom rétt á eftir og við
stigum á hann fjórir, ræðismaðurinn, Pétur
Þ.J. Gunnarsson kaupmaður, Finnbogi Rút-
ur Valdemarsson ritstjóri og ég. Og svo var
lagt af stað í þessa eftirminnilegu ferð.“
Árni Óla segir síðan frá ferðinni uppeft-
ir, sem tók talsvert lengri tíma en nú og
broslegu atviki í Borgamesi, þegar franski
ræðismaðurinn hélt að ekki gæti gengið að
Iáta þá Áma og Finnboga Rút sofa í sama
herberginu í hótelinu í Borgamesi vegna
pólitísks skoðanamunar þeirra. „Já, Islend-
ingar eru einkenniiegir rnenn," sagði hann
og brosti í eina skiptið í ferðinni, þegar
hann komst að raun um, að auðvitað var
þeim sama þótt þeir svæfu í sama herbergi.
Ingibjörg á Hofstöðum
virðir fyrir sér svið at-
burðanna í Straumfirði.
Þeir lögðu snemma af stað frá Borgar-
nesi morguninn eftir; komust á bíl út að
Urriðaá, en þar biðu þeirra hestar og var
nú riðið sem leið liggur fram á Mýrar, fram
hjá Leirulæk og síðan að kirkjustaðnum
Álftanesi. Þaðan héldu þeir ferðinni áfram
vestur með ströndinni og var þeim þá bent
á skerið Hnokka, en Ámi tekur fram, að
þar hafi þá ekkert verið að sjá; Pourquoi
Pas? var gersamlega horfið. Árni segir síðan:
„Fyrir norðan Nóntanga fómm við að sjá
allskonar rekaid á fjörunni, spýtnabrot úr
skipinu og fleira. Og eftir því sem lengra
dró varð rekinn meiri, þangað til hann var
orðinn að einni breiðri og samfelldri röst
um alla fjöruna, en úti á sjónum mátti alls
staðar sjá eitthvert rekald á floti.
Þarna ,gaf að líta viðurstyggð eyðilegg-
ingarinnar. Þarna ægði öllu saman. Þarna
voru flekar úr þilfari skipsins, brotnir bjálk-
ar og þiljur, tunnur, kassar og kistlar, brot
úr húsgögnum, svo sem skápum, borðum,
stólum og skrifborðum, en sumt þó heil-
legt. Innan um þetta var dreift björgunar-
beltum, svæflum, dýnum og hænsnaritjum,
úttroðnum fuglahömum, brotum úr allskon-
ar vísindaáhöldum, glösum, flöskum,
matarílátum, borðbúnaði. Víða sáust stígvél