Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1990, Page 14
lesbök
®@H@|0H®0fcU@a[EEl®
17. FEBRÚAR 1990
FERD4BI4D
LESBÓKAR
Úlfaldalestir reika um ströndina á Hurgada og sposk svipbrigðin eru gott myndaefiii fyrir ferðamenn!
Baðstrandarbærinn
Hurgada við Rauða haf
Handan sjóðheitra eyðimerkurfjalla, við tærar öldur Rauða hafs-
ins, liggur fiskimannabærinn Hurgada. Geysileg uppbygging á
sér þarna stað í ferðamannaþjónustu, enda er allt fyrir hendi,
sem sólþyrstir ferðamenn óska: Hreinn sjór, víðáttumiklar sand-
strendur, örugg sól og þægilegt loftslag.
Flestir fijúga til Hurgada frá
Kaíró, en þaðan er daglegt flug.
En þriggja tíma akstur yfir eyði-
mörkina frá Luxor er valin. Jafn-
skjótt og áveita Nílar þrýtur,
hverfur margtóna grænt gróð-
urríki og við tekur eyðimörkin í
öllu sínu veldi. Leiðin liggur um
fjallaskörð og landslagið minnir á
íslenskar óbyggðir, þó að ríkjandi
gulbrúnir litir séu hlýrri. Hvergi
sést stingandi strá, en á miðri leið
ökum við fram á hjarðmenn með
fjárhóp, sem verið er að reka á
milli vinja. Skrítið að sjá hjarðfólk
dúðað í föt og kindur með þykka
ullarlagða. Náttúran sér fyrir
skjóli, jafnt í kulda sem í of mikl-
um hita. Bíllinn er ioftkældur og
jafnvel sólþyrstan íslending lang-
ar ekki í sólbað. Loftið, sem
Verið að mata „gæludýrin"!
kemur inn um gluggann, er brenn-
andi, sjóðheitur massi. Það er stór-
kostleg tilfinning að fá Rauða
hafið í sjónmál og anda að sér
hafblæ, þó heitur sé.
Suður af Hurgada er búið að
reisa mörg ferðamannaþorp, með
þjónustumiðstöð miðsvæðis, góð-
um sundlaugum ogveitingahúsum
við ströndina. Og allt í einu erum
við í miðri sveitasælu í eyðimerk-
urþorpi. Hér slær lífið hægar en
á stóru hótelunum í Kaíró og
Luxor. Engin íburður, en snyrti-
legur og notalegur hvíldarstaður.
Litla húsið okkar rís eins og hóll
upp úr sandinum, kúlulagað, í
hefðbundnum egypskum stíl -
samlitt sandi og umhverfi. Inni
stofa, svefnkrókur og baðher-
bergi. Litlu síðar rýfur vagnskrölt
kyrrðina. Brosandi vikapiltur með
töskurnar á kerru, sem hvítur
asni dregur. Vissulega ólíkt hót-
ellífi!
Undarlegt hvað víðáttan hvílir.
Húsin liggja dreifð og maður er
„einn í heiminum“, þó að fólk sé
Vikapilturinn kemur með töskurnar okkar á asnakerru að húsinu.
í næsta nágrenni. Allt hverfur í
hillingum út í sandinn. í fjarska
sjást úlfaldahópar reika um
ströndina, eins og litlir hreyfan-
legir deplar. Ungir strákar sýna
afburða leikni í seglbrettum rétt
við ströndina. Dvalargestir labba
í hægðum sínum á milli legu-
bekkja við sundlaug eða bambus-
bekkja á strönd. Allstaðar nóg
rými, rólegheit og friður. Hitastig
þægilegt og golan svalandi. Há-
degisverður í bambustjaldi á
ströndinni.
Um kvöldið safnast gestir
saman í veitingasal í þjón-
ustumiðstöð. Sami matseðill fyrir
alla. Kringlótt, stór borð og ölíum
blandað saman. Andrúmsloftið
minnir á heimavistarskóla! Frjáls-
legt. Óþvingað. Skemmtilegt.
Finnar, Svíar og Englendingar
hafa hver sína ferðasögu að segja
um Egyptaland. En flestir eru að
hvíla sig í Hurgada, eftir skoðun-
arferð um landið. Eftir kvöldverð
er leikjakeppni fyrir alla aldurs-
SJÁ NÆSTU SÍÐU