Lesbók Morgunblaðsins - 27.11.1993, Síða 5

framtaki. Sigurður er þekktur sem listrænn
ævintýramaður; hann varð kunnur á sínum
yngri árum, þegar hann trúlofaðist negra-
söngkonu á Borginni eftir viku kynni eða
svo. Það var ekkert verið að tvínóna við hlut-
ina og þannig er Siggi Karls eins og hann
hefur löngum verið nefndur. Um tíma bjó
hann í Danmörku og hannaði húsgögn þar
og eftir að heim kom. Það var meðan íslenzk
húsgagnagerð hafði ekki verið drepin til fulls.
Siggi teiknar líka hús; þar á meðal Hótel
Berg, sem hann byggði í Vestmannaeyjum
rétt fyrir gos. Það varð hrauni og eldi að
bráð. Síðar gerði hann m.a. tillögu að Ráð-
húsi í Reykjavík, sem byggt yrði sem brú
yfír Tjörnina þvera. Það hefði að minnsta
kosti orðið svipmeira en það Ráðhús sem við
fengum. Um árabil vann hann að ýmisskonar
hönnun austur í Hveragerði og varð m.a.
undirverktaki við hönnun á ferjunni Her-
jólfi. Þegar ljóst var að sú teikning sem
danskir hönnuðir höfðu gert vai' of stór til
að fá fyrirgreiðslu,
teiknaði Siggi út-
litsteikningu af
minni Herjólfi, sem
nú er orðinn að
veruleika. Hann er
hugmyndasmiður;
maður sem ætti að
vera í vinnu hjá
Ferðamálaráði til
dæmis, og þá við
það eitt að unga út
hugmyndum.
Siggi flutti ásamt
eiginkonu sinni,
Ragnhildi
Steingrímsdóttur
leikstjóra, til Ólafs-
víkur á árinu 1991.
Hann sá að þar
vantaði gisti- og
veitingahús og
hann sá að þar voru
hálf niðumíddar
verbúðir, sem bæði
voru í eigu bæjar-
ins og útgerðar-
manna. Hann hellti
sér í málið eins og
hans er háttur;
keypti draslið og
teiknaði allt uppá
nýtt. Árangurinn
kom í ljós í marz í
fyrravetur, þegar
veitingareksturinn
hófst. Gistingin var
klár í mai: 25
tveggja manna her-
bergi. Herlegheitin
kostuðu 16 milljón-
ir og skemmst er
frá því að segja að
opinber fyrirgre-
iðsla var engin.
Gisti- og veit-
ingahúsið heitir
VER-salir, sem
minnir á hinar upp-
haflegu verbúðir.
Eins og allt sem Siggi kemur nálægt að
hanna er veitingaaðstaðan, salirnir og barinn
með þeim hætti að það þætti gott hvar sem
væri í heiminum. Hann hafði í sumar af-
bragðs kokk og ég borðaði þar lystilega
matreidda blálöngu. Þá var þar allt fullt út
úr dyrum og sumarið varð bærilegt, segir
Siggi, enda þótt staðurinn hefði nánast aldr-
ei verið auglýstur. Salimir em mikið notaðir
til veizluhalda og þó víða kreppi að em Ólsar-
ar sem betur fer ekki hættir að halda veizl-
ur. Ráðstefnur hafa farið þar fram, svo og
fundarhöld.
Grandvöllurinn ætti að vera í lagi, segir
Siggi Karls, því Snæfellsnesið er eitt af þeim
svæðum á landinu, sem eiga gífurlega ónot-
aða möguleika í sambandi við ferðamanna-
þjónustu. Helzti gallinn er hinsvegar sá, að
á nesinu er nánast enginn jarðhiti fyrir utan
volgm á Lýsuhóli.
Siggi ætlar samt ekki að bíða eftir túristum
framtíðarinnar í Ólafsvík. Hann er maður
sem kemur eins og hvítur stormsveipur ofan
af Jökli - kannski eins og geimvera sem
ætlað er að setjast á jörðina örskamma
stund,- athafnaskáld án þess að hirða um
hvort hann á fyrir þvi sem hann hefur teikn-
að á blað og lítur svo skolli vel út. Hann fær
hugmynd, framkvæmir hana í hvelli - og svo
er hann farinn á önnur mið.
Enn einu sinni hefur sannast að „vilji er
allt sem þarf ‘ svo vitnað sé í eitt af brýningar-
Ijóðum Einars Benediktssonar. En Siggi
ætlar ekki að vera lengi í hlutverki vertsins,
því teikniborðið togar í hann. Þessvegna
hefur hann nú auglýst VER-sali til sölu. Og
enginn veit hvar hann drepur niður fæti næst.
Gísli Sigurðsson

■

■■v<
i.
Kverná - bændagisting í tveimur smáhýsum úti á túni, bærinn í baksýn og fjær gnæfa Helgrindur yfir.
Nýlegt og nýstárlegt einbýlishús á Grundarfirði. Kirkjufellið í baksýn.
„Sýn“, skúlptúr Steinunnar Þórarinsdóttur í Grundarfirði -
ótvírætt með fegurstu útilistaverkum á Islandi.
Til marks um menningarlegan metnað á
Hellissandi er m.a. þetta svipmikla
útilistaverk; „Sigling“, eftir Jón Gunnar
Arnason.
nútíma pjatt, sem tíðkast að hafa í görðum.
Ég sá ekki betur en að búið væri í þessum
húsum, þó lítil séu á nútíma vísu, og þeim
er yfirleitt fallega við haldið. Síðar meir kem-
ur ef til viU í Lesbók myndaröð, sem ég tók
af þessum sérstæðu húsum.
IV
Kverná; þar er bændagisting og Kristinn
bóndi tók mér ljúflega og vísaði á næturstað
í sumarbústað, sem hann hefur sett niður
úti á túni, snertuspöl frá bænum. Kverná
stendur fyrir botni Gmndarfjarðar og þaðan
er skammt út á Grafarnes, en bærinn heitir
Gmndarfjörður eins og allir vita og vitnar
um grósku og menningarlegan metnað sem
gott er að sjá. Ég tel til að mynda að skúlpt-
úr Steinunnar Þórarinsdóttur sé ekki aðeins
bezta verk listakonunnar, heldur eitt albezta
útilistaverk sem hægt er að benda á hér á
landi. Myndin heitir „Sýn“ og hún er um
sjómannskonuna. Hún horfir til hafs af háum
stöpli, en við hliðina rís brimskafl eða alda,
sem tekur á sig form Kirkjufellsins og allt
speglast þetta síðan í dálítilli tjörn umhverf-
is myndina. Það er meiri vandi en halda
mætti að sameina fígúratífa mannsmynd við
abstrakt myndhluta eða stílfærð náttúm-
form, en það hefur Steinunni tekizt og Grund-
arfjörður er fegurri bær vegna þess arna.
Reyndar em Gmndfirðingar ekki einir um
listrænan metnað af þessu tagi. I Sjómanna-
um ísland þvert og endilangt. En eitthvað
er það á Kverná sem togar svo ákaflega í
þessa konu, að henni kemur ekki til hugar
að fara neitt annað.
Fyrir suðrinu og suðvestrinu gnæfa Hel-
grindur eins og tindar í Alpafjöllum og þarna
norðanmegin er ótrúlega mikill snjór síðsum-
ars. Af þeim stóð svalur gustur um kvöldið.
Frá Kverná er fær leið yfir fjallgarðinn
um Arnardalsskarð og þá er komið niður í
Staðarsveit, sunnanmegin á nesinu. Mér
flaug í hug þegar ég sá allan þennan snjó,
að þama er trúlega vannýttur möguleiki til
skíðaiðkana allt sumarið. Sá tími kemur ugg-
laust, að einhverjir stórhuga menn byggja
skíðahótel uppi við snjólínuna; þaðan hlýtur
að vera stórkostlegt útsýni yfir Breiðafjörð-
inn. Síðan þarf að fara að dæmi Svisslending-
an, sem leggja göngustíga langar leiðir út
frá svona stöðum.
Nú er raunar farið að gera út á Snæfells-
jökul. Hægt er að komast í snjósleðaferðir
uppá tind jökulsins, bæði frá Amarstapa og
Ólafsvik. Þar að auki væri hægt að gera út
á þann óskilgreinda, en fræga kraft, sem
dulspakt fólk telur að sé í nánd við jökulinn.
Þar gæti orðið gmndvöllur fyrir andlega
heilsubótarstöð og með kynningu á réttum
stöðum og í réttum miðlum í útlöndum yrði
trúlega hægt að fá þúsundir leitandi sálna
til að koma þangað á ári hverju.
y
Við Ólafsbrautina, aðalgötuna í Ólafsvík,
reis á síðasta ári gisti- og veitingahús, sem
er með þeim hætti að það hækkar risið á
bænum og vegna þess arna verður skemmti-
legra að heimsækja Ólsara. Það er Sigurður
Karlsson, hönnuður, sem heiðurinn á af þessu
Vertinn í VER-sölum: Siggi Karls. Hann
er kominn til Ólafsvíkur - og bráðum
farinn.
garði á Hellissandi er minnismerki Ragnars
Kjartanssonar, sem sýnir þráð kynslóðanna:
Ungur drengur horfir á aldinn sjómann
hausa fisk. Og á fallegri grasflöt niðri í bæn-
um er öllu nútímalegri skúlptúr: „Sigling"
eftir Jón Gunnar Árnason.
Morgunverður yrði fram reiddur í bænum
heima á Kverná, hafði Kristinn bóndi sagt.
Þegar þangað kom var hann hinsvegar farinn
í vinnu út á Hellissand, en þýzk kona tók á
móti okkur og reiddi fram morgunverðinn
af myndarskap. Hún talaði íslenzku nokkurn
veginn og kvaðst engan veginn vera hús-
freyja eða ráðskona þarna, heldur væri hún
gestur eins og ég. Munurinn var bara sá,
að hún var búin að koma og vera á Kvemá
í sumarleyfinu sínu síðastliðin 25 ár. I Ham-
borg er heimili hennar; þetta er nefnilega
„Frúin í Hamborg" og þar á hún uppkomin
börn, sem stundum höfðu komið með henni
til íslands og sjálf var hún búin að ferðast
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 27. NÓVEMBER 1993 5