Lesbók Morgunblaðsins - 06.05.2000, Side 8

Lesbók Morgunblaðsins - 06.05.2000, Side 8
DAGUR El MEIR SMÁSAGA EFTIR BJÖRN SIGURÐSSON Annar féiaga minna dró upp hylki úr beltinu og úðaði gasi framan í köttinn. Hann lá á bakinu meðan frú Guðríður lét dæluna ganga og ég hlustaði á hrun lífs hennar vegna auðmýkingarinnar á Þingvöllum og hvernig Flokkurinn virtistætla að stefna í sömu átt á næstu aldamótum með ræðum og messum. K'ÍTTURINN skeit í beðið. Þetta er upphaf og aðeins ætlað til þess að vekja áhuga lesarans. Ritgerðin er átakaverk og samin með absurdstíl í huga. Eins og sjá má er köttur- inn symbolskur, þemað í verkinu en engan veginn aðalpersóna. Slík hlutverk eru raunar í leikritum, en það er leikaranna vegna og höfundar. Við viljum gleymast, þetta fólk, er sýnir sig í leikhúsum í menningarskyni. Eins hinir, les- endur. Fólk að mestu undir sæng og veit að það getur gert betur. En gerir það ekki. Eins og sjá má er höfundur gamalreyndur kaffihúsa- kommi en hafði ekki tíma til þess að frelsa heiminn. Seinlátt verk valdalausum manni. Svona eiga prologusar að vera. Leiða les- arann af stað og láta hann svo eiga sig. Mun- ið bara þetta með köttinn. Hafa hann í huga en eins og fram kemur við lestur er þetta engan veginn saga um dýr heldur fólk. Ör- lög, átök og endalok. Raunirnar eru raktar yfir kettinum en honum er sama. Nú þarft þú, lesari góður, að sjá framfyrir tærnar á þér. Kona er komin til sögunnar. Öldruð, á með sig sjálf, ekkja og heilsteyptur aristokrat. í raun fátæk en því leynir hún. Á þó lítið gamalt hús efst á stórri lóð. Leitt að geta þess en eignin er skráð á banka. Götu megin er rifsið og stærri tré á stangli. Pessi gróður er í beðinu. Kötturinn hefur lokið því af að skíta og gerir klárt með því að draga sig áfram á framfótunum í sitj- andi stöðu. Doppi Dopp Doppi minn koma heim og éta fiskinn sinn. Konan stendur í dyrunum. Hún ætlar að deila matnum með Doppa. Fékk hann raunar út á köttinn. Maðurinn, sem sel- ur fiskinn hafði tekið til smálegt í poka. Nokkuð fleira frú Guðríður? En kona var þá á leið í matarboð. Ekki alveg satt en áður fyrr fór hún stundum í boð. Það var í gamla daga. Nú voru engin boð. í öllum bænum, förum ekki að gera mikið úr þessu. Arist- okrati segir ekki ósatt. Hann er í annarri stöðu en sýnist. Hann leynir aðstæðum af kurteisi. Doppi fékk þunnildi af ýsu og kona hamsatólg að vestan auk kartaflna. Maðurinn hennar Guðríðar vann á kontór. Hann rakti fyrir konu sinni samtölin við for- stjórann. Sífellt var fyrirtækið að taka upp tillögurnar hans. Forstjórinn leitaði ráða og gerði allt að sínum hugmyndum. Þetta sagði maðurinn konu sinni. Hann var í reglu og fór á fundi í kjól. Mennirnir voru bræður en konur þeirra systur. Árlega var þeim haldið systrakvöld. Bankastjórafrúrnar stjórnuðu þessu. Allar systurnar sögðu: Frú Guðríður, hvað finnst þér? sumar sögðu yður. Konurnar í síðu kjólunum sögðust vera hræddar við frekjuna í ógiftum konum, sem heimtuðu barnaheimili hvað þá annað. Þær æstu upp siðprúðar stúlkur. Og konurnar sem vildu barnaheimili svo þær gætu unnið úti áttu börnin einsamlar. Frú Guðríður veiddi sykurmola upp úr karinu með töng. Þá var hún eins og hinar systurnar og kinkaði kolli eins og þegar maðurinn hennar sagði frá sér og forstjóran- um. Maðurinn hennar var löngu dáinn. Hann var í félagsskap með mönnum sem voru jafn- vel enn finni en hann sjálfur. Guðmundur hét hann og hún var ein. Mataðist við borðið þeirra Guðmundar en Doppi lá í stólnum húsbóndans. Guðríður var farin að hafa skoðanir eins og maðurinn hennar sálaði og systurnar í síðu kjólunum sem vildu ekki að konur ættu börnin einsamlar. Þessi saga væri út í loftið ef ekki kæmi annað til. Sögumaður, þ.e. ég, höfundurinn sjálfur, kom stundum í þetta hús og sá þann- ig köttinn og talaði við konuna, hana frú Guðríði. Alfarið vegna þessa hvernig lokakoman í húsið var fór ég að semja sögu. Eins mætti kalla þetta játningu því endirinn sat í mér og situr raunar enn. Var svo sem annað að gera? Og þó. Þetta hét karlmennska en var allt annað. Henni frú Guðríði var misboðið og hlutirnir lagast ekkert þó svo að hún hafi verið dáin og erindi mitt og minna góðu fé- laga í litla húsið sem stóð efst í lóðinni hafi verið vegna dauða hennar. Nú er þar annað hús en beðið og trén fengu að halda sér. Þannig var að ég hafði komið í heimsókn. Hún svo sem með þetta eilífa gestakaffi og meðlætið. Innbúið. Málverk eftir tvo meistara, annað frá yngri forstjóranum við fyrirtækið sem hann Guðmundur hafði unnið við þangað til aldurinn svipti hann mannréttindum. Bækur í skáp með gleri og drasl ofan á. Barnleysi þeirra hjóna skildi eftir tómið sem verður þegar afa- og ömmubörnin eru engin. Alltaf ætlaði ég að stela þremur bókum frá henni frú Guðríði, en framkvæmdi ekki. Þetta voru biblíusögur í myndum, gamla út- gáfan, veraldarsaga Sveins frá Mælifellsá og Alþýðubókin. í hana vantaði að vísu alheim- skortið og titilblaðið var defect. Einhvern tíma hefir það dottið í hann Guð- mund að binda inn bækur sínar. Skurðurinn of mikill svo spássíurnar voru eins og rönd um lesmálið og spjöldin groddaleg. Frágang- ur líkastur lestrarfélagsrómönunum sem áð- ur gengu milli bæja og spilltu bókmennta- smekk. Sveitirnar töpuðu forskotinu. Nú eru allir eins. En þetta er innskot og sögu okkar með öllu óviðkomandi. Undir lok þessara heimsókna varð sú breyting á að konan sem átti köttinn, hann Doppa, var far- in að tala um einn atburð og hætt að segja frá fólkinu sínu fyrir vestan. Áfram hélt ég að ávarpa hana frú Guðríð- ur. Hvernig sæki ég að? Er yður bötnuð gigtin? Það var hún sem kallaði þetta nag- andi innanmein gigt. Aristokrati kann sig. Hún var enn ein af systrunum í þessum miklu kjólum er mættu aldri sínum með áhyggjum af félagslegri framvindu. Sjálfsagt hefir hún stundum öf- undað stúlkurnar með eingetnu bömin því hún átti ekkert barn. Engin börn heimsóttu hana og þar með vantaði barnabörnin. Hún var ekki amma. Merkilegt nokk. Breyting hafði orðið og frú Guðríður sló mig með blautum sjóvetling og það eftir að ég hafði bæði sagt frú og yð- ur. Hún var önnur eins og fólk tekur upp á eftir mikla reynslu eða áfall. „Gætir þú Björn minn farið og skoðað fyr- ir mig lyftuna hjá herra biskupnum? Málið var kannað og auðvelt að gera sér upp erindi við ritara herradómsins. Höfðum einu sinni verið á lögregluhjólum og sektað ökumenn 8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 6. MAÍ 2000

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.