Alþýðublaðið - 04.11.1982, Blaðsíða 4

alþýðu-
Fimmtudagur 4. nóvember 1982
Ctgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guómundsson
Stjórnmálaritstjóriog ábm. Jón Baldvin Hannibalsson.
Ritstjórnarfulltrúi: GuOmundur Árni Stefánsson.
BlaöamaOur: Þráinn Haiigrfmsson.
Gjaldkeri: Haildóra Jónsdóttir.
jDreifingarstjóri: Siguröur Steinarsson.
Ritstjórn og augtýsingar eru aö Siöumúla 11, Reykjavlk, simi 81866.
Áskriftarsíminn
er 81866
Frá 34. þingi Sambands ungra jafnaðarmanna um síðustu heigi:
Þjóðamauðsyn að ríkisstjórnin
fari frá hið bráðasta
Stjórnmálaályktun:
Gagnslitlum bráða-
birgðaráðstöfunum
verður að linna
34. þing SUJ fordæmir harð-
lega gctuleysi og dugleysi núver-
andi ríkisstjórnar. Þessi ríkis-
stjórn er stjórn kerfiskarla, full-
trúi þess kerfis samtryggingar og
spillingar sem jafnaðarmenn
berjast gegn.
Ríkisstjórnin hefur einvörð-
ungu beitt haldiitlum skanim-
tímaaðgerðum en ekki reynt að
leysa efnahagsvandann á raun-
hæfan hátt og til frambúðar.
Vegna gctuleysis ríkisstjórnar-
innar hcfur cfnahagsvandinn
hríðversnað og lífskjör fara versn
andi með degi hverjum. Bráða-
biigðalögin nú cru skilgetið af-
kvæmi aðgerðarleysis og rangra
ákvarðana ríkisstjórnarinnar
fyrr á kjörtímabilinu. Inntak
þessara laga er kjaraskerðing án
þcss að fyrirheit sé gefið um raun-
hæf tök á vandanum.
Þingið minnir á þau úrræði sem
Alþýðuflokkurinn lagði fram í
gerbreyttri efnahagsstefnu fyrir
kosningarnar 1978 og útfærð
voru í efnahagsmálafrumvarpi
flokksins eftir kosningarnar.
Hefði verið gripið til slíkra raun-
hæfra aðgerða í tíma, í stað þess
að skjóta vandanum sífellt á
frest, hefði það leitt til minnkandi
verðbólgu og heilbrigðara at-
vinnulífs. Þjóðarbúið hefði þá
verið betur í stakk búið til að
mæta ytri áföllum. Hið eina af
þessum úrræðum Alþýðuflokks-
ins sem hefur náð fram að ganga,
nefnilega raunvaxtastefnuna,
hefur núverandi ríkisstjórn ekki
vílað fyrir sér að eyðileggja, þótt
lögbrot hafi þurft til. Þannig bæt-
ir ríkisstjórnin siðleysi og Iögleysi
ofan á getuleysi. Eftir að ríkis-
stjórnin ákvað að sitja sem fast-
•ast, þótt hún hefði misst starfhæf-
an meirihluta á Alþingi, er ljóst
að öngþveitið í efnahagsmálum
mun enn aukast. Það er því þjóð-
arnauðsyn að ríkisstjórnin fari frá
hið bráðasta og við taki stjórn
sem hefur vilja og kjark til að
Ieysa verðbólguvandann til hags-
bóta fyrir alþýðu þessa lands. 34.
þing SUJ leggur þunga áherslu á,
að í því uppgjöri sem framundan
er sé brýnt að snúast af alefli gegn
þeirri hertu íhalds- og afturhalds-
stefnu sem felst í hinni svoköll-
uðu frjálshyggju og stefnt er gegn
velferðarkerfinu og öðrum fé-
lagslegum ávinningum alþýðunn-
ar. SUJ telur að efna skuli til
kosninga við fyrsta tækifæri, til
að þjóðin fái starfhæfa ríkis-
stjórn.
34. þing SUJ leggur áherslu á
að gagnslitlum bráðabirgða-
ráðstöfunum linni, en við taki
víðtæk endurreisn efnahagslífsins
„Þing SUJ fordæmir harðlega
getuleysi og dugleysi núverandi
ríkisstjórnar. Þessi ríkisstjórn cr
stjórn kerfiskarla, fulltrúi þess
kerfis samtryggingar og spill-
ingar, semjafnaðarmenn berjast
gegn.” - Hér má sjá ímynd ríkis-
stjórnarinnar í fullum skrúða
utan við stjórnarráðið.
og markviss uppbygging atvinnu-
veganna. Stærsti vandi þjóðar-
innar er sú óðaverðbólga, sem
geisað hefur í landinu. Verðbólg-
an hefur ruglað verðskyn, aukið
spillingu og rýrt lífskjör. Þá hefur
hún leitt til ringulreiðar í atvinnu-
málum og óraunhæfrar fjárfest-
ingar. Þing SUJ bendir á, að
aðeins með samræmdum
aðgerðum í fjármálum ríkisins,
fjárfestingarmálum og banka-
málum er hægt aðná árangri gegn
verðbólgunni án þess að til
atvinnuleysis komi. Beina þarf
fjárfestingu í þau verkefni, sem
skila mestum arði í þjóðarbúið.
Til þess að það megi takast verð-
ur að hafa öflugt eftirlit með því
að lánsfé fari í það, sem til var
stofnað.
34. þing SUJ telur ljóst að
ríkisstjórnin hafi enga heildar-
stefnu í atvinnumálum þjóðar-
innar. Stefna ríkisstjórnarinnar í
landbúnaðarmálum gefur ekki
fyrirheit um það, að landbúnað-
urinn muni í framtíðinni hætta að
vera ómagi á þjóðinni. Engin
heildarstefna er í sjávarútvegi,
fluttir hafa verið inn togarar á
sama tíma og fiskveiðiflotinn er
allt of stór.
Kjartan G. Ottósson:
„Stefna Reagans,
Jóns Baldvins og
Morgunblaðsins”
í síðustu grcin minni hér í Al-
þýðublaðinu lagði ég út af þeim
boðskap ritstjóra Alþýðublaðsins
cftir sveitastjórnarkosningarnar í
vor, að Alþýðuflokkurinn ætti
hvorki að halla sér til hægri né
vinstri, heldur sækja fram fyrir
sínum eigin málstað, hinni sósíal-
demókratísku stefnu sinni. Taldi
ég ritstjóranum hafa gengið illa
að halda sitt eigið heilræði, hcld-
ur hefði hann því miður hallast
um of til hægri. Til viðbótar þeim
almennu ábcndingum, sem felast
í því, hvernig ritstjórinn velur sér
andstæðinga, ætla ég nú að renna
traustari stoðum undir málflutn-
ing minn með því að gaumgæfa
afstöðu ritstjórans til einstakra
málaflokka. Að sjálfsögðu verða
þessu efni ckki gerð fullnægjandi
skil i blaðagrein, en þeim, sem
kunna að efast um að ég gefi hér
rétta mynd af málflutningi rit-
stjórans, vil ég benda á að fá að
líta í gömul Alþýðublöð, t.d. á
lestrarsal Landsbókasafnsins.
Alþýðuflokksmenn taka
undir kröfu friðarhreyf-
ingarinnar
Fyrri málaflokkurinn, sem ég
ræði hér, er vígbúnaðarkapp-
hlaupið og friðarhreyfingin.
Alþýðuflokkurinn hefur tekið
virkan þátt í samstarfi norrænna
jafnaðarmanna og alþjóðasam-
starfi jafnaðarmanna, þarsem af-
vopnunarmái hafa verið eitt aðal-
baráttumálið. Kjartan Jóhanns-
son, formaður Alþýðuflokksins,
gerði að mínu viti nokkuð góða
grein fyrir afstöðu íslenzkra jafn-
aðarmanna yfirleitt til þessara
mála í gagnmerkri ræðu, sem
hann flutti í umræðum um skýrslu
utanríkisráðherra á Alþingi hinn
6. apríl í fyrravetur og Alþýðu-
flokkurinn hefur gefið út fjölrit-
aða. Um vaxandi spennu milli
austurs og vesturs sagði Kjartan:
„Aðgerðir Sovétríkjanna hafa
lagt til eldiviðinn í þann tor-
tryggnisloga, en ríkisstjórn Ron-
alds Reagans hefur aukið á
spennuna og óttann með ógæfu-
legum yfirlýsingum og vopna-
glamri.”
Síðan segir Kjartan: „Nýjustu
atburðirnir í vígbúnaðarkapp-
hlaupi stórveldanna, úppsetning
SS-20 kjarnorkueldflauganna af
hálfu Sovétríkjanna og áform
NATO um endurnýjun kjarna-
vopnabúrsins í Evrópu, hafa vak-
ið andsvar í fjöldahreyfingum í
Evrópu og nú einnig í Ameríku,
svonefndum friðarhreyfingum.
Þetta eru sundurleitar hreyfingar
að því leytinu, að áhersluatriði
ýmissa hópa innan hreyfinganna
eru mismunandi.” Um ótta þessa
fólks við kjarnorkuvopn segir
Kjartan: „Slík vopn má aldrei
Kjartan Ottósson
nota. Ég ætla mér ekki þá dul, að
ráða þá gátu, hvort einmitt ógn-
in, sem í þeim felst, hafi hindrað
styrjöld. Hitt er ég hins vegar
sannfærður um, að stöðug viðbót
á báða bóga er bæði tilgangslaus
og hættuleg.”
Kjartan segir, að afvopnunin
verði að vera gagnkvæm: „Skref-
in verður að stíga í takt. Barátta
friðarhreyfinganna er á hinn bóg-
inn hávær skilaboð til stórveld-
anna um að setjast að samninga-
borði. Þeim skilaboðum, þeim
boðskap, komast stórveldin ekki
hjá að sinna. Við Alþýðuflokks-
menn tökum undir þá kröfu frið-
arhreyfingarinnar, að kjarn-
orkukapphlaupið verði stöðvað,
og stórveldin setjist að samninga-
borði.” (Feitletranir mínar).
Löngu áður en þessi ræða var
flutt hafði glögglega komið fram
skilningur almennra Alþýðu-
flokksmanna á baráttu friðar-
hreyfingarinnar. Þann 14. okt. er
fjallað um málið á síðu Sambands
ungra jafnaðarmanna. Þann 31.
okt. er aftur grein á SUJ-síðunni
um friðarhreyfingar, sem lýkur
svo: „Gefum friðarhreyfingunni
tækifæri.”
Þann 3. nóvember eru birtar í
Alþýðublaðinu ályktanir 5.
landsfundar Sambands Alþýðu-
flokkskvenna. Þar kemur m.a.
fram, að fundurinn „Iýsir yfir
stuðningi sínum við friðarhreyf-
ingar í Evrópu, í baráttu sinni
fyrir friði og afvopnun í
heiminum”.
„Sovésk áróðursher-
ferð”,
„Ný Miinchen”,
„Feigðarhreyfing”
o.s.frv.
Málflutningur ritstjóra Al-
þýðublaðsins er nokkuð á öðrum
nótum. Þann 13. okt. 1981 birtist
leiðari eftir hann undir fyrirsögn-
inni „Þegar Rússar fundu upp
friðinn”. Þar er fjallað um það
sem ritstjórinn telur frábærlega
heppnaða áróðursherferð Rússa í
V-Evrópu um friðarvilja sinn.
Þar er talað um friðarhreyfing-
una sem „mótmælaliðið, sem nú
röltir um V-Evrópu í fararbroddi
hinnar sovésku áróðursherferð-
ar”, og sagt að nú sé „Brésnev
gamla klappað lof í lófa sem sér-
legum boðbera friðarins á fjölda-
fundum þvers og kruss um V-
Evrópu”. Hins vegar fari þessir
menn hamförum gegn Reagan
Bandaríkjaforseta fyrir rangar
sakir. Hér með er tónninn gefinn
fyrir umfangsmikil skrif ritstjór-
ans um afvopnunarmál.
Fjórum dögum seinna birtist
leiðari eftir ritstjórann: „Stríð og
friður á fréttastofunni”. Þar er
baráttu friðarhreyfingarinnar í
V-Evrópu líkt við uppgjöf
Chamberlains gagnvart Hitler
með Miinchenarsamningnum,
sem færði Hitler Tékkóslóvakíu á
silfurfati. Ritstjórinn segir um
Chamberlain: „Það sem stjórn-
aði gerðum hans var óttinn við
ofbeldishótanir nasismans. Hann
gafst upp”. „Andinn frá Mún-
Frh. á bls 3