Tíminn - 16.08.1967, Blaðsíða 6

TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 16. ágúst 1967
Þátttakendur í förimnl ásamt veiðimálastjóra.
Laugardagsferð Fram-
sóknarfélags Rvíkur
Laugardaginn 12. ágást síðast-
liðinn, kl. 13.30 lagði hópiuír frá
Framsóknarfélagi Reykjavdkur
upp í eftirrniðdagsferð hina fyrstu
á þessu hausti. Um 40 þátttakend-
ur voru í þessari ferð, og tilgang-
urinn var að skoða Laxaeldisstöð
ríkisins að Kolilafirði og Álburðlar-
verksmiðjuna í Gufunesi. Lagt var
af stað í þungtbúnu veðri og var
fyrst ekið í laxaeldisstöðina í Kolla
fdíði. Þar tóku á móti hópnum
Þór Guðjónsson veiðimálastjóri
og Eyjólfur Guðmundsson stöðv-
anstjóri. Ennfremur var í ferð-
inni Guðmundur Tryggwason fyrr
um bóndi í Kollafirði, en hann
reisti í búskapartíð sinni á jörð-
inni mörg þeirra húsa, er nú eru
notuð undir eldisfiskana.
Veiðimálastjóri ávarpaði þiátt-
takendur eftir komuna og lýstd
íyrir mönnum í snjöllu erindi,
í fyrsta lagi tiigangi stöðvarinnar
innri gerð hennar og framleiðsilu-
háttum. Þarna fara fram margvís
legar rannsóknir á laxi og silungi
og eru gerðar fiskiræktartilra'un-
ir og tiiraunir í fiskeldi. Gat
veiðimálastjóri þess, að gert væri
ráð fyrir að Laxaeldisstöðin væri
fyrst og fremst undirstöðustofn-
un fyrir fiskiræktina hér á liandi,
sem er tiitöluiega skamrnt á veg
komin. Hér geta veiðifélög og
fiskiræktarfyrirtæki fengið keypt
seiði og fiska. Er gert ráð fyrir
að stöðin í Kollafirði geti fram-
léitt áður en langt um líður um
100.000 gönguseiði, til að sleppa
SeiSin í kerum í KoilafjarðarstöSinni.
í laxárnar, en það er hreint ekki
svo litið, því að árleg laxiveiði á
íslandi um þessar mundir er ca.
25.000 laxar. Má gera ráð fyrir, að
um 10% gönguseiðanna verði
að „Laxi“ þ.e. þeim fiski, er lax-
veiðimenn sækjast eftir, eða að
árlegur afrakstur þessarar stöðv-
ar séu 10.000 stórir laxar á árt,
en það þýðir, að veiðin í íslenzku
ánum getur aukizt allt að 40%.
í stuttu máld gengur framleiðsl
an þannig fyrir sig, að á haustin
eru hrognin tekin úr völdum fisk-
um, þau frjóvguð og þeim síðan
klakið út i sérstöku klakhúsi.
Þannig fást svonefnd pokaseiði.
Er seiðin hafa lokið úr poka sín-
um eru þau sett í eldishús. Þar
eru þau höfð í stórum. plastkör-
um, tu'gþúsundir í hverju keri. þar
er þedm gefið að borða og þegar
þeim vex „fiskur um hrygg“ er
þe[m svo sleppt á útitjarnir, þar
sem þau hafast við og eru fó&r-
uð unz þau eru taldn hæf til göngu
út í hið stóra haf. Venjulegast er
þeim sleppt eftir 1—2 ár, en þeim
smæstu, þó ekki fyrr en á 3. vori.
sjónum taka gönguseiðin mikl
um framförum og eftir eitt til tvö
ár koma þau sem ekki hafa týnt
lífi aftur í ána sem rennur til
sjávar úr stöðinni og eru þá orð-
in að myndarlegasta laxi. Gert er
ráð fyrir að um 10% skiJi sér
þannig aftur til stöðvarinnar. Að
vísu er þetta ekki endanlega sann
að, en miðað er við reynslu af
svipuðum stöðvum erlendis. Þann
ig skiluðu sér aftur 700 laxar árið
Tímamyndir: GE.
1986 í Kollafjörð og gert er ráð
fyrir, að um 900 laxar endurheimt
ist í stöðina í sumar. Sjórinn með
sinni endalausu viðáttu og auði
er þannig afrétt laxeldisstöðvar
innar í Kollafirði.
Þátttakendur í ferðinni gengu
svo um stöðina að afloknu erindi
veiðimálastjóra. Menn létu al-
mennt í ljós undrun sína yfir
þeirri grósku, sem er í þessum
yfirlœtiislausu tjörnum, sem
geyma stöðvarfiskinn. Heilu torf-
urnar af spikfeitum spriklandi
laxi af öllum stærðum og gerð-
um. 3ja punda sjóbleikjur syntu
hundruðum saman og tugþúsund
ir seiða dormuðu í plastkerjum
eldisih'úsan'na.
Heimsókninni lauk með því að
farið var niður undir árósana, þar
sem göngufisfcurinn kveður dyra
á æskuheimilinu. Þar fer hann
gengum teljara og upp í víðáttu-
niiklar tjarnir, gerðar af manna
höndum. Lágsjávað var, er við
voruxn þarna, en samt sáum við
lax sem gerði tilraun til að
stökkva yfir stífluna upp í tjarn
irnar fyrir ofan.
Að því loknu var ferðinni hald
i5 áfram. Menn kvöddu veiðimála
stjóra og starfsmenn hans og þátt
takendur héldu margfróðár um
laxaeldi til bifreiðarinnar. Það
sem vakti athygli okkar fyrst og
fremst, utan þeirrar lífsgrósku,
sem er í vatnakerjum Kollafjarð-
arstöðvarinnar, er umgengnin og
frágangur allur. Hér er allt skráð
og mælt og vegið. Starfsmenn eru
ekki aðeins vinnumenn á sjódýra-
húi, held.ur brennandi í andanum
cg leggja allt sdtt af mörkum tál
þess, að þessi seðlabanki íslenzkr-
ar fiskiræktar megi blómgast og
þrífast sem bezt. Maður þarf raun
ar ekki annað en að koma þarna
einn dag til að finna, að þarna
eru réttir menn á réttum stað.
Þegar seiðin stækka fara þau í tjörnina. Veiðimálastjóri bendir þátttakendum á fiskana.
Laxakistan, — þar fer talning fram.