Tíminn - 17.09.1967, Síða 3

SUNMJDAGUR 17. sept. 1967.
TÍMINN
.15
Fimmtugur á morgun;
Einar G. £ Sæmundsen
skógarvörður
Fimmtugiur verður á morgun
18. september Einar G.E. Sæ-
mundsen skógarvörður og fram
kvæmdastjóri Skógræktarfélags
íteykjavíkur. Fundum okkar Dar
fyrst saman fyrir rúmlega 32 ár
um, þegar ég kom heim til ís-
lands eftir margra ára dvöl í
öðrum löndum.
Á þessum árum voru að hefjast
þáttaskil í skógrækt hér á landi.
Skógræktarfélag íslands, sem
stofnað var á 1000-ára Al-
þingishátiðinni á Þingvöllum,
við mikla og almenna hrifningu
var fimm ára gamalt og riýr skóg-
ræktarstjóri ungur og áhugasam-
ur hafði verið skipaður.
Einar, sá sem nú er að verða
fknmtugur, fæddist að Þjótanda
við Þjórsá og ólst upp með for-
eldrum sínum, Einari E. Sæmund
sen skógarverði, sem látinn er fyr
ir allmörgum árum, og konu
hans Guðrúnu, sem nú dvelst á
'heimili dóttur sinnar í nátoýli við
Einar son sinn.
Einar yngri var þegar
hér var komið sögu, þegar farinn
að starfa að skógrækt á sumrin,
og man ég enn, að mér þótti
hann, er ég sá hann einhver fal
legasti unglingur, sem ég hafði
séð.
Hann lauk gagnfræðaprófi við
Gagnfræðaskóla Reykvíkinga, og
nokkru síðar fór hann til skóg-
ræktarnáms til Danmerkur og
Noregs. Árið 1940 var hann
skipaður skógarvörður á Vögl-
um í Fnjóskadal og dvaldist
þar þangað til síðari hluta árs
1947, að hann fluttist til Reykja-
víkur.
Skógræktarfélag Reykjavíkur
var þá nýstofnað, og hófust þá
fyrir alvöru kynni okkar og sam-
starf. Skógræktarfélag Reykjavík
ur spratt fram svo að segja full
skapað í einni sviþan við það,
að sú skipulagsbreyting var gerð
á Skógræktarfélagi íslands, að það
var gert að sambandi héraðs-
S'kógræktarfélaga víðs vegar um
landið. Og Skógræktarfélag
Reykjavíkur fékk í vöggugjöf,
þau viðfangsefni sem Skógrækt-
arfélág íslands hafði haft með
höndum í Reykjavdk og nágrenni:
Skógræktarstöðina í Fossvogi og
Rauðavatnsstöðina, og Heiðmörk
var á næsta leiti. Stórkostleg verk
efni — í hyllingum. En stundum
tekst að seiða loftkastala niður á
jörðina. Og er skemmst frá að
segja, að vandræði sem blöstu við
í byrjun, við það að ekki virtist
í bráð völ á hæfum manni til
þess að stjórna framkvæmdum,
leystust svo farsællega sem verða
mátti, er Einar Sæmundsen réðst
til hins unga félags sem rram-
kvæmdastjóri í ársbyrjun 1948,
jafnframt því, sem hann gerðist
skógarvörður á Suðvesturlandi.
Og það var hafizt handa án tafar.
Græðireitir í Fossvogsstöðinni
sem aðeins var vísir að þegar Ein
ar tók við stjórn voru brátt stækk
aðir til mikilla muna, og plöntu-
uppeldi þar með stóraukið, bæði
að tegundafjölda og magni. Ný
verkefni í Fossvogsstöðinni köll-
uðu að, hvert á fætur öðru, ráð
izt var í aðvbyggja nýtt hús, sem
nokkrum árum sdðar var stækk
að til muna. Heiðmörk var girt
'haustið 1948, og þvd verki lokið
fyrir áramót við erfiðar aðstæð
ur. Því næst kom skipulagning
landnáms og skógræktar á Heið
mörk, mæling og úthlutun á spild
um til hinna ýmsu félaga sem gerð
ust „landnemar". leiðbeining við
gróðursetningu . . . Upptalning
á verkefnum og afrekum gæti
orðið margfalt lengri, en hér
•skal látið staðar numið.
Tuttugu árin hafa liðið fljótt
og Einar er orðinn fimmtugur.
Það sem fyrir 20 árum sást , hyll
ingum, tekur með hverju ári
smátt og smátt á sig mynd veru I
leikans, jafnvel með stærri skref
rnm en bjartsýnir álhugamenn
gátu búizt við. En starfið, við-
fangsefnið, hefur notið stuðnings
og velvildar ráðamanna, og Skóg
ræktarfélagið á því láni að fagna
að eiga „starfsmenn glaða og
prúða". Og síðast en ekki
sízt á félagið því láni að fagna
að hafa um 20 ára skeið notið
öruggrar forystu Einars Sæ-
mundsen, við fjölþætt störf, og
margvísleg vandamál, sem þurft
hefur að leysa á þessu tímabili.
Og það væri félaginu mikil gæfa
að fá að njóta þeirrar forystu í
önnur 20 ár og gjarnan lengur.
Persónuleg kynni og vinátta
okkars Einars eru að sjálfsögðu
okkar einkamál, en þau hafa mynd
azt og þróazt við samstarf okkar
að málefnum Skógræktarfé
lags Reykjavíkur, og þvd hlýtur
mér að leyfast að geta þess, að
failegi unglingurinn, sem stend-
ur mér enn lifandi fyrir hugskots
sjónum, hefur reynzt mér einhver
ágætasti maður, sem ég hef fynr
hitt. Samstarfið við. hann er eins
og bezt verður á kosið, og undir
það munu vissulega taka allir
meðstjórnendur mínir í félagi
okkar.
Ég mun hlífast við að telja
upp alla þá kosti, sem prýða Ein-
ar Sæm. Slík upptalning væn
honum ekki að skapi, er ég hrædd
ur um. En einlægar hamingju-
óskir og kveðjur okkar hjóna er
þessum línum ætlað að flytja
afmælistoarninu, svo og konu
hans, Sigríði ' Vilhjálmsdóttui,
og heimilisfólki á „báðum bæj-
umum.“
Guðmundur Marteinsson.
BRIDGE
Vetrarstarfsemi Tafl og Bridge
klúbbsins hófsit á tvímennings-
keppni, og er nú tveimur umferð
um lokið. Spilað er í fjórum 12
para riðlum og er staðan þessi
hjá efstu pörunum. nr. 1 Júlíus
—Tryggvi. 2. Ingunn—Gunnþór-
unn. 3. Aðalsteimn—Tryggvi. 4.
Guðlaugur—Guðmundur. 5. Sig-
urður—Sigurbjörn 6. Böðvar —
Hiafsteinn. Spilað er i Domus
Mediea á fimmtudögum kl. 18.
Það er mjög áríðandi ef einhver
forföll verða hjá keppendum að
þeir láti vita strax í síma 42289.
(Frá Tafl og Bridgeklúbbnum)
HÖIDUMHE.IM:
SKARST MUN SiNAi KíllÚ
AÐ KOúA HiÁ
ÓO VAn ÁTJÁN ÁáA
„Country and Western music,“
en hún hefur aldrei átt upp á
pallborðið hjá íslendingum. Þor-
valdur syngur af mikilli prýði,
og þau Helena og Finnur að-
stoða hann á smekklegan máta.
Textinn bráðfyndinn en höfund-
urinn er Krlstján frá Djúpalæk.
Það er ekki of sterkt til orða
tekið að.segja, að þeir Þorvaldur
og Kristján bjargi þessu lagi frá
því að ienda í neðsta klassanum.
Aftur á móti er það álitamál,
hvort að það sé ekki vafasamur
bjarnargreiði
Þó undarlegt megi virðast er
síða B áberandi betri hlið plöt-
unnar, en þar eru tvö lög eftir
Þorvald. Fyrra lagið heitir „Ég
var átján ára,“ bráðskemmtilegt
hratt lag, frábær útsetning, sem
mikið er byggð upp á bassagit-
arnum. Það er ekkert vafainal,
að þetta er bezta lag plötunnar
og um leið eitt athyglisverðasta
íslenzka lagið, sem komið hefur
á hljómplötu nú síðustu árin.
Textinn er eftir Örn Bjarnason
hnyttinn og haglega saminn. Það
er frekar erfitt að syngja berrn-
an texta við þetta mjög svo hraöa
lag, þannig að allt komist ti!
skila. En Þorvaldur kemst auð-
veldlega í gegnum þá eldraun o_a
hjálpar honum mikið hin harð
mælta norðlenzka
„í nótt“ er milt og íallegt iag
og sama er að segja um textann,
en hvorutveggja er frumsmiði
söngvarans. Bæði oessi löe sín
syngur Þorvaldui ákaflega vel ag
er auðheyrt að hann er i mik-
illi framför Bassarödd er löntí-
um erfið viðfangs, en ÞorvaMm
virðist hafa betur • þeirri viður-
eign og má rrða bað svo u
hann sé búinn að beizla rödd
ina og má örugglega væntá •
ils af honum í framtíðinni Þótt
hlutur hljómsveitarinnai a pe •
ari plötu sé drjúgur og góðu
þá hverfur hann í skuggann i
mjög eftirtektarverðum tiiþr'j»>i,
söngvarans í flutningi, og sem
lagasmiður — til hamingju Þor-
valdur.
Benedikt Viggósson.
ugt er, máttarstólpar undir vin-
sældum lagsins og tryggði ím
leið sölu plötunnar svo um mun-
aði. Að mínum dómi hefur þessi
„endurvakning" mistekizt. Text-
inn er að visu góður, en höf-
undurinn er Ómar Ragnarsson,
en textinn fellur engan veginn við
lagið - til þess er það og ,‘ó-
legt. Það ei eins og Þorvaldur
skynji þetta þvi hann nær sér
aldrei virkilega ve1 á strik í þessu
lagi.
„Skázt mun sinni kellu að kúra
njá“ minnir mann óneitanlega á
- híí&mpt«tu!r i
í HLJÓMPLÖTUNIARKAÐI
Út er koimin plata frá S.G. J
hljómplötum, að þessu sinni með
hljómsrveit Ingimars Eydal. Þetta
er fjórða plata þeirra norðan-
manna og jafnframt sú athyglis-
verðasta að mínum dómi. Síð-
asta plaitam, sem kom á markað-
inn með hljómsveitinni var L.P.
og á henni söng Þonvaldur Hall-
dórsson 12 sj-ómannalög, sem síð-
an hafa heilaþvegið margan unn-
anda slíkra laga. Þökk sé óska-
lagaþætti sjómanna, „Á frívakt-
ínni.“
Plata þessi var sízt af útkomn-
um plötum með hljómsveit Ingi-
mars Eydal og kom þar ýmislegt
til, sem ekki er ástæða til að
rekja hér.' Þess í stað skulum við
snúa okbur að hinni nýútkomnu
plötu, en á henni ber Þorvaldur
allan hita og þunga af söngnum,
en það er rétt að geta þess, að
um leið og þessi fjögur lög voru
hljóðrituð með Þorvaldi, söng
Helena Eyjólfsdóttir önnur fjög-
ur inn á hljómplötu, sem kemur
út síðar.
Þorvaldur Halldórsson er einn
af þessum söngvurum, sem öðl-
azt hefur miklar vinsældir á ótrú
lega skömmum tíma, en það er
eitt lag öðrum fremur, sem Þor-
valdur á vinsældir sínar að þakka,
en það er „Á sjó“. Vinsældir
lagsins urðu slíkar, að fá dægur-
lög komast þar nærri, nema e.t.v.
„Einsi kaldi úr Eyjunum“. sem
annar norðlenzkur söngvari gerði
geysilega vinsælt á sínum tíma,
en það var Óðinn Valdimarsson.
„Höldem heim“ er lagið, sem
útgefandinn leggur hvað rnesta
áherzlu á á nýju plötunni. Með
því á augsýnilega að endurheimta
„Á sjó-kveðjurnar“ í sjómanna
þættinum, en þær voru sem kunn