Alþýðublaðið - 28.09.1988, Blaðsíða 2

2
Miðvikudagur 28. september 1988
ímuiiunin
Útgefandi: Blaö hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Blaðamenn: Haukur Holm, Ingibjörg Árnddóttir og Ómar
Friöriksson.
Dreifingarstjóri: Þórdís Þórisdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent hf., Sföumúla 12.
Áskriftarslminn er 681866.
Áskriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
LYFJANOTKUN Á
ÓLYMPÍULEIKUM
Heimsbyggðin varslegin harmi og reiði við þau tíðindi að
vegna lyfjanotkunar hafi kanadíski spretthlauparinn Ben
Johnson verið sviptur gullverðlaununum sem hann hlaut
fyrirsigurog nýtt heimsmet í 100metrahlaupi um helgina.
Ennfremurer Ijóst að alþjóðafrjálsíþróttasambandið mun
dæma Johnson í lífstíðarkeppnisbann vegna þessa máls.
Við lyfjapróf að hlaupinu loknu kom í Ijós, að Johnson
hafði neytt svokallaðs anabólísks stera — lyfsins
stanozolol. Þar með var hápunktur Ólympíuleikanna til
þessa, hið geysispennandi 100 metra spretthlaup karla
þar sem Johnson setti nýtt heimsmet á hinum ótrúlega
tíma 9.79 sekúndum — að engu. Gullverðlaunin hafa nú
verið afhent Bandaríkjamanninum Carl Lewis, sem kom
annar á eftir Johnson í umræddu hlaupi. Fall Johnsons
vegna lyfjanotkunar á Ólympíuleikunum, er ekki aðeins
stór hnekkirfyrir mikinn íþróttamann og hneysafyrir þjóð-
land hans, heldur grátlegur ósigur fyrir Ólympíuleikana
sem slíkra.Lyfjanotkun íþróttamanna virðist fara vaxandi,
ekki síst á alþjóðlegum stórmótum eins og Ólympíuleik-
unum. Á Ólympíuleikunum í Los Angeles fyrirfjórum ár-
um voru ellefu íþróttamenn dæmdir úr keppni vegna lyfja-
notkunar — þará meðal silfurverðlaunahafinn í 10 þúsund
metra hlaupi, Finninn Martti Vainio og íslendingurinn
Vésteinn Hafsteinsson kringlukastarinn. Ólympíuleikarn-
ir í Seoul eru engin undantekning í þessu efni. í síðustu
viku missti búlgarski lyftingamaðurinn Angel Guenchev
gullverðlaun eftir að hafa sett fjögur heimsmet, þar sem
próf leiddu í Ijós, að hann hafði neytt lyfja fyrir keppni.
Annar lyftingamaðurfrá Búlgaríu féll á lyfjaprófi og í fram-
haldi af því var keppnislið Búlgaríu í lyftingum dregið úr
keppninni og hélt til síns heimalands. Síðar hafa tveir
aðrir lyftingamenn verið dæmdir úr keppni á Ólympíuleik-
unum í Seoul fyrir lyfjanotkun, og annar þeirra, Kalman
Csengeri fráUngverjalandi, vareinmitt felldurfyrir notkun
á sama lyfi og fannst í þvagi Johnsons. Lyfjanotkun
íþróttamanna hefur verið tíðust í svonefndum aflrauna-
greinum, en Ijóst er nú eftir fall Johnsons, að neysla lyfja
er mun útbreiddari meðal þekktustu frjálsíþróttamanna
en menn höfðu áður talið.
Eftir að Ólympíuleikarnir voru endurreistir á fyrri öld, með
fyrstu keppni I Aþenu 1896, hafa margvíslegar ytri aðstæður
ógnað tilveru leikanna og hugsjón um bróðurlega keppni allra
þjóða á íþróttaleikvanginum. Tvær heimsstyrjaldir komu I veg
fyrir að Ólympíuleikarnir voru haldnir reglulega fjórða hvert ár,
og eftir heimsstyrjöldina síðari hefur það gerst æ oftar, að
alþjóðleg stjórnmál hafa rýrt eða skaðað Ólympíuleikana.
Alþýðulýðveldið Kína hefur til að mynda staðið utan við leikana
vegna þátttöku Formósu og mörg lönd tóku ekki þátt I Ólympíu-
leikunum I Moskvu af pólitískum ástæðum. Nú virðast aðstand-
endur Ólympíuleikanna horfast i augu við enn einn óvin leik-
anna; lyfjanotkun íþróttamanna. Bakgreiðslur til íþróttamanna
sem nema svimandi upphæðum, óbein og bein tengsl auglýs-
inga og íþrótta og annar þrýstingur að slá ný met, virðist ýta
undirólögmætaraðferöireinsog lyfjanotkun, þótt öllum sé Ijóst
að slik neysla geti leitt til opinbers hneykslis, ærumissis, líkam-
legs skaða og jafnvel dauða neytenda. Alþjóðlega Ólympíu-
nefndin hefur nú skorið herör gegn lyfjanotkun íþróttamanna.
Það er vonandi að henni verði ágengt, og hugsjón og eðli
Ólympíuleikanna verði borgið í framtíðinni.
ÖNNUR SJÓNARMIÐ
VANDAMÁLIN í landbúnaði
eru margslungin og ekki bara
bundin við offramleiðslu, of
marga bændur, of mikinn
kostnaó, of mikla beit eða of
marga milliliði. Vandræðin i
landbúnaðinum ereinnig ná-
tengd umferðarómenning-
unni. Vikublaðið Eystra-horn,
sem gefið er út á Höfn í
Hornafirði, vakti athygli á
þessu máli nýverið þegar
blaðið fjallaði um hrakfarir
miklar sem allmargir Horn-
firðingar Ientu í vegna fjár-
reksturs á aurunum fyrir
austan Markarfljót:
„Voru bændur aö reka fé
sitt í rétt og tepptu umferö á
þjóövegi númer I í tvo til þrjá
tíma. Um 100 bílar lentu í
þessum óvænta rekstri sem
linnti ekki fyrr en komið var i
rétt. Nú skilur maður vel þörf
bænda fyrir að reka fé, en i
þessu tilfelli var engin
ástæða til að sýna þetta til-
litsleysi. Þetta voru ekki
nema 5-600 skjátur og hefði
bændum verið það í lófa
lagið reka út af veginum
tvisvar eöa þrisvar til þess að
hleypa vegfarendum hjá.“
BLAÐAMAÐUR Eystra-horns
heldur áfram og bendir
bændum á að auðveldlega
megi komast hjá því að valda
leiðindum:
„Þaö er töluvert mál fyrir
fólk sem er að feröast milli
landshluta, 6-8 kannski 10
tíma leiö, sumir með ung-
börn, að lenda í töfum sem
þessum og svona löng töf, af
ekki meiri nauðsyn ætti ekki
að þekkjast á aðalvegi vega-
kerfisins. Það ætti ekki að
vera flókið mál fyrir bændur
að fá lögreglu i fylgd með
sér, bæði til að, útskýra fyrir
aðvifandi vegfarendum hvað
biðin verði löng svo og til
þess aö sjá til þess að hægt
sé að aka framúr rekstrinum
af og til, en kannski vissi
hinn röggsami sýslumaður
Rangæinga ekkert um rekst-
ur þennan?,,
STRÍOIÐ á milli Reykjavíkur
og landsbyggðarinnar er í al-
gleymingi um þessar mundir.
Um helgina fékk borgarstjór-
inn kaldar kveðjur frá Höllu-
stöðum og í Mogganum i
gær reynir Vilhjálmur Þ. Vil-
hjálmsson að taka upp
stríðshanska fyrir Davíð og
borgina. Svona hefur þetta
gengið í nokkrar vikur krydd-
að ýmsum smáklausum í
landshlutablöðunum. Vest-
firska fréttablaðið segir
reyndar að heyrst hafi að
landsbyggðarfólk sé farið að
dauðvorkenna aumingja
Davíð Reykjavíkurborgar-
stjóra, eins og hann er virðu-
lega titlaður i blaðinu:
„...Það er nefnilega sama
hversu litilfjörleg viðvik eru
gerð úti á landi, Davíð þurfi
alltaf að gera miklu stærra
og meira miöað við íbúa-
fjölda. Þannig verði Davíð nú
vegna stjórnsýsluhússins á
ísafirði, að byggja margra
milljarða höll yfir skrifstof-
una sína í Reykjavík."
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson segir
staðreynd að forystumenn Fram-
sóknarflokksins líti ýmis fram-
faramál hjá borginni hornauga.
Vestfirska fréttablaðið
heldur áfram og bendir á að
ef fram heldur sem horfir
verði orðið ansi þröngt um
vesalings endurnar á tjörn-
inni, eða eins og blaðið
segir:
„Það verður því væntan-
lega orðið lítið eftir af anda-
pollinum þegar þau herleg-
heit eru risin úr vatni.“
VILHJÁLMUR Þ. Vilhjálms-
son borgarfulltrúi segir
ekkert nýtt að forystumenn
Framsóknarflokksins líti mál-
efni Reykjavíkurborgar horn-
auga og segir frægasta
dæmið þegar Framsókn
reyndi að koma i veg fyrir
stofnun Hitaveitu Reykjavík-
ur. I grein í Morgunblaðinu
segir Vilhjálmur:
„Stöðugar árásir á Reykja-
vík þjóna engum öðrum til-
gangi en þeim að reyna að
slá ryki i augu fólks og draga
athyglina frá því stjórnleysi
og óráðsíu sem því miður er
alltof viða i ríkiskerfinu.
Framkvæmdir á vegum
Reykjavíkurborgar hafa ekki
valdið þenslu í þjóðfélaginu
nema síður sé.Reykjavikur-
borg hefur hinsvegar á
undanförnum árum beitt sér
fyrir ýmsum aðhaldsaðgerð-
um og margvíslegri hagræð-
ingu í rekstri og er sameining
BUR og ísbjarnarins hf. í
Granda hf. eitt besta dæmið
um það.“
Reykjavíkurhatriö var
einnig til umræðu í Tímanum
um helgina. Þar var Páll Pét-
ursson frá Höllustöðum
spuröur um sérstaka yfirlýs-
ingu Davíðs borgarstjóra
þessa efnis, en Davíð hefur
sakað framsóknarmenn öðr-
um fremur um að halda
meintu hatri uppi. Páll svarar
þessu fullum hálsi:
„Það er tóm vitlaysa að
tala um Reykjavikurhatur.
Þetta sýnir nú hverslags
stjórnmálaforingi borgarstjór-
inn í Reykjavík er. Þetta er nú
fín yfirlýsing og það er vel
þess vert fyrir sjálfstæðis-
menn á landsbyggðinni að
kynna sér ummæli borgar-
stjórans undanfarna daga um
landsbyggðina og sukk-fyrir-
tækin þar sem hann kallar
svo, en eru reyndar mörg
hver rekin af flokksbræðrum
hans. Þegar menn svo
imynda sér að þessi maður
geti einhvern tímann orðið
formaður fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn. Ég á erfitt með að
sjá að stuðningsmenn þeirra
í mínu kjördæmi eigi eftir aö
samþykkja.“
Páll Pétursson kannast ekki við
neitt Reykjavikurhatur.
Einn
me8
kaffínu
Lítill snáði, fjögurra ára gamall, sat ásamt foreldrum
sínum og horfði á sjónvarpsfréttir þar sem rætt var við
Davíð Oddsson borgarstjóra. Hann sneri sér að foreldrun-
um og spurði:
„Þetta hlýtur að vera borgarstjórinn?"
Pabbinn og mamman voru auðvitað hissa að barnið
skyldi hafa slíka athyglisgáfu, og spurðu hvernig hann
vissi að þetta væri borgarstjóri.
„Sko,“ svaraði sá stutti, „þeir eru alltaf svínin í Andrési
Önd.“