Tíminn - 18.02.1968, Page 6

TÍMINN
SUNNUDAGUR 18. febrúar 1968.

■
Ef þið eruð alveg að kom-
ast í strand, og hafið ekki get-
að látið ykkur detta neitt
skemmtilegt í hug, þá gætuð
þið kannske fundið búning í
þessari syrpu, sem væri við
ykkar hæfi.
'ýw ’

: .
:
v -y v ' ■ '
• ;.:x: ; : ■
I:’,........

BARNA-TIMINN
ÓVEÐURSNÓTT
■ ■ .■■...■■
Regnið buldi á glugganum og droparnir voru svo stór-
ir og þungir, að rúðurnar titruðu undan þeim. Nonni
lagði frá sér bókina, sem hann hafði verið að lesa, og
gekk út að glugganum og leit út. Eldingu brá fyrir, sem
lýsti upp umhverfið og Nonni sá úthnur gamla hússins
hinu megin við götuna. Maður nokkur að nafni Jakob
hafði flutt inn í það fyrir nokkrum dögum, en Nonni
hafði ekki séð þennan nýja nágranna enn þá. Hvað
skyldi hann hafast að á slíku óveðurskvöldi í þessu
gamla og draugalega húsi?
Þnuimiunniar dnundu sitöðuigt
og yinigri bnóðiir Nonma, Sáigigi,
fcoim hlauipanidi ino i sitofuina.
„Milkið veirð ég feiginn, þeigar
piaibbi og mamma komia heiim
af furadinuim," sagiði hanu.
„iHlviað venða þau iengi þar,
Nonimi?“
AiliLt í einu sló miður eild-
inigu niærri húsinu og þruman
sem fylgidi á eiftir hnitsiti hús-
ið. Ljlósim bliikkuðu og dióu.
Það varð niiðamynkur í stof-
uinini.
„Nonni!“ hnópaði Siggi. Hlús
ið heifur orði® fyrir öidintgui."
„Ned, það er bara raifmiagn-
ið, sem hefur farið“, sagði
Nonni og reymdi að virðast ró-
legur, þótit honium liði efcki
sembezt.
„Ég niæ í kerti,“ kallaði Sigigi
og Mjóp fram í eiidlhús.
Noani leit ytf'ir að húsi Ja-'
looibs. Dautf birta stoein úr ein-
um giugigianum.
,Jakob er þá liiklega hedma“,
tantaði Nonni, og furðaði sig
á því, að það skyldu vera lijós
hjlá Jakobi, en ekiki þeim.
Em rétit í þvl heyrði hann
hHjóðið. Þetta var hræðileigt
Mjióð, svo ömuirleglt, að það
smaug í gieguum merg og bein.
Það virtist tooma frá húsd Ja-
■kobs. Htnén á Nonnia fióru að
skjláifa.
„Hlér eru ikertiin,“ sagði Siggi.
Nonnd hrökk við. „Æptu
ekki svona“, sagði hann reiði-
lega.
„Á hvað varstiu að hortfa?“
spurði Siggi oig tób í handliegg
bnóður sí ns.
Nonrni svaraði etoki, en fllýtti
sór a® kveitoja á toerti. Þá
heyrðist hljóðið aftuir, í þetta
sinn enn hærra og óhugnian-
tegra.
„H'eyrirðu?“ spurði Siggi
mjiórri og vesiældiarliegri rödidiu.
„Hivað var þebta?“
Nonni sitökto út að gluiggan-
um og Le'iit út. Ljósglætan var
enn í gluigganum hjlá niágranna
iþeiiinra.
,.U'S:sis“, hviíslaði hamm..
Aftur heyrðist san^a hijóð-
ið. Nú var Nomni viss urn, að
það kæmi frá húsi Jalkioibs.
Hann þreifaði sig að fata-
benginu í florsitofunmi og fiór
í ragntoápu.
„Þú miátt ekki fara út“, saigði
Siggi og eiti hann.
„Bg verð,“ sagði Nonni.
„Það er eittbvað að hjiá Jakob.
Kamin er í e'inihverjum vand-
ræðurn."
„Ég fer með þér,“ sagði
Siggi ákveðinn. Hann fiýtlti sér
í regafeápuma sína.
Reignið skail á þeim, þegar
þeir opmuðu dyrnar og héiidu
af stað út í náttmiyrtorið. Dreng
iraiir geinigu yfdr götuina og voru
mærri komnir að húsinu, þeg-
ar þetta hræðilega hlijóð bemg
miáll'aði í götun.ni eimu sinai
enn. Drengirair stóðu kyrrir,
l'ama'ðir af sfce'lflinigu.
„Ó, við skuilum fara heim
atfitur,“ veinaði Siggi.
Nonrni benti Sigga að þegja
og héit svo af stað aftur.
Þeir komust að útidyrunum,
en þá kvað sama hijóðið við
aftur og Siggá hörtfaði aflturá-
balk. Um lei® d'att banm út af
diyrapailimium og á balki® nið-
ur í stóran poii.
Siggd fiýtti sér að hj'áipa
bróður sinum upp atf'tur. „E'rtu
m'eiiddur?" spurSi hanin.
Siggi hriisiti höfuðið. Það var
sfcrimgdileg sjón a® sjá’ banin
ataðan leðjiu.
„'Hver er þar?“ sagði dimm
og óvimgjiaimleg rödd.
Drenigimdr smeru sér vi® og
horflðu þá beinit í glampamn
af stóru vaisailjósi. Þeir iiitu
uipp og sáu dölklkt og hiörtou-
iegit andliit.
Sdiggi, þrýsiti sér fiast að
Nommia.
„Eru® þér Jakob?" spurði
Nommi skj.álKamdi röddiu.
„Jiá,“ sagði maðurinm. „Hiverj
ir aru þið?“
VERÐLAUNAKEPPNI
BARNA-TÉMANS
Verðlaunum heitið fyrir bezta niðurlag sögumnar Óveðursnótt
og þrennum verðlaunum fyrir beztu myndskreytinguna.
í þessu blaði birtum við hálfa sögu og þið eigið að spreyta
ykkur á að finna á hana skemmtiiegan endi. Þau ykkar sem hafið
gaman af að teifcma, getið aftur á móti sfcemmt ykkur við að
teikna við söguna myndir.
Niðurlag sögumnar þanf efeki að vera langt, þið þurtfið að
finma sfcemmtilega sfcýringu á hinu leyndardómsfulla hljóði og
koma stráfcunum úr fclípunni.
Svör þurtfa að berast fyrir 3. marz. Utanásfcritftin er Barna-
Tíminn, Dagblaðinu Tíminn, Limdargötu, Reyfcjavík.
„Við erum nágrainniadreng-
irnár,“ sagði Nonni. „Vi-við
vorunt að furða okfcur á þessu
MjlóðL"
Swipurimn á Jakiob breiytt’ist.
Hjanm starði á drenigiinia. Síð-
an siliölkkti hann á vasaijósinu.
„Kómið þið inm, drenigir,“ sagði
'hiamn síðan.
- Drenigiimdr fýigdu gamlLa
mainnimum inn í húsið. Jalkiob
flór mieð þá inn í benbergi, þar
sem eldiur logaði á arai. Hanin
seittiist og hortfði á þá, einlkiennd
lagur á svip.
„Svo að þiið heyrðuð ein-
kenn'ilegt Mjóð?“ spuirði hann
swo.
Drenigiirnir kinkuðu fcoiULi.
Hvað ætlaði hann að gera við
þá?
„Hm, ég vLssi, að bún mundi
iedða til vandræða."
Sagan er ekki lengii, en
eins og þið sjáið, getum við
ekki sagt skilið við strákana
í þessum vandræðum. Skrifið
nú framhaldið og sendið
Barna-Tímanum fyrir 3. marz.
Saga eftir Sigríði
Það var eiinu simnd í sum,ar,
að pabbi og mammia sfcrupipu
á híló, en amrna var hjlá olkfc-
ur á mieðan. Ragnheiður litLa
syst'ir miín var háttuð o,g toiom-
in upp í rúm, en Adda og ég
siáltum inni í stafu hjiá öimmu
og vorurn að sauma-eða gera
eiiitt'hvað. Þá kom stóretfliÍB hun-
aniggfiuiga flljiúgandi imm um
gluigigann og suðaði eiims háitt
og hún gat. Við æptum altar
upp yiíir otokur, nema amma
auðvitað. Adda var svo hnædd,
★
að hún þaut inn í
iinn. Amimia greip fttimguma og
sagði mér að o,pma hurðina,
&vo hún gæti tfl'eyigt henni úiL
Raigima litla kom Miaupamidi
fram á náttkjiólnum og • kal-
aði: ,,Hvað er að, hvað er að“.
Vi ð sögðum henmi eims og war.
Þegar amma tóto tfluiguna,
etakte tflliuigan haima. Jæja, rnú
hietf ég elktoi meiira að seigj'a.
/
Sigríður Sigurðardóttir,
'Tjarmargötu 40,
ðáira. \
Grímudanslelkir í nánd
Nu fer tími grímudansleikj-
anna að hefjast, og þá vill
stundum vefjast fyrir mömm-
unum að finna nægilega marg-
ar og skemmtilegar hugmynd-
ir að grímubúningunum lianda
ykkur, sem farið á dansleik-
ina. En búningarnir geta ver-
ið margs komar, og þeir þurfa
ekki allir að vera dýrir, því
efmið getur verið allt frá papp-
ír í tuskuafganga, sem víðast
hvai' er nóg til af á heimilun-